Bölüm•8•

10 2 1
                                    

Medya= Hira

Aradan bir ay kadar geçti. Herşey çok güzel, hiç olmadığım kadar mutluyum... Ferhat'la her hafta buluşuyoruz. Yanında hiç olmadığı kadar gülüyorum, hiç olmadığı kadar huzurluyum.... Hiç olmadığı kadar kelimesini çok mu kullandım ne? (:

Lütfen yanlış anlamayın ben tıp okumak istiyorum ve her ne kadar gezip- tozssamda ders düzenimi hiç aksatmıyorum. Tam tamına iki hafta sonra sınava gireceğiz !

Bu arada ben sınava girdiğimde onuda askere çağırıyorlarmış. Senden büyük o nasıl oluyor falan dediğinizi duydum . Şöyle ki kendisi iki yıl üniversite okumuş. Asker olma vakti geldi yani.

Neyse çok konuştuk hadi ben kaçar. Neriye mi? Duymamış sayıyorum bu soruyu!

"Mavimin" yanına desem. Bugün bana çok önemli birşey söylemek istiyormuş . Heycanlımıyız? Yok canım kim demiş. (:

"Selam güzellik nasılsın? "

" İyiyim, sen"

"Bir yerlere geçip otursak mı? "

"Olur"

Karşımızda ki kafeye ilerleyip bahçedeki masalardan birine oturduk. Garson gelip siparişlerimizi aldı, istediklerimiz geldi. Ama ikimizde bu süre zarfında tek kelime etmedik. Daha doğrusu ben onun konuşmasını bekliyorum.

" Ee anlatsana diğerleri nasıl?"

"Pek iyi sayılmazlar."

"O neden?"

"Asi , Hakan' dan dolayı kafayı yemek üzere. İki hafta sonra sınava gireceğiz ama bizimkiler daha girmeden hangi şehre gideceğiz diye birbirlerine girdiler."

"Onlar zaten tartışmak için bahane arıyor, peki iki hafta sonra sınava gireceksiniz ne olmak istediğinize karar verdin mi? "

" Ben tıp okumak istiyorum aslında"

" Hmm neden? Yani sevdiğin için falan mı? "

" Hayır, aslında tek istediğim babamı mutlu etmek, beni hep doktor kızım diye severdi. Bide..."

"Bide ?"

"İnsanlara yardım etmek, onlara umut olmak, düşünsene bir insanın yüzü senin sayende gülümsüyor. Beni bundan daha mutlu edecek tek birşey yok."

"Söylesene sen ne zaman kendini düşünceksin? Gerçekten çok merak ediyorum"

Açıkçası ciddi ciddi oturup bunu düşündüm. Gerçekten kendim için yaptım diyebileceğim pek bişey yoktur. İnsanlar üzülmesin, aman o kırılmasın...

"Cidden düşündüm de yokmuş."

" Benim içinde birşey yaparmısın? Beni mutlu etmek için yani "

" Ne mesela?"

" Sevgilim olur musun? "

" Nasıl oyun gibi falan mı? " Söylediğime şaşırmış olacak ki, konuşmaya başladı.

" Hayır, hayır asla öyle bir amacım yok, yani off nasıl açıklasamki şimdi" sözünü kesmedim, cümlelerini toparlanmasını bekledim...

" Hiram, bak ben ilk defa birine duygularımı söylüyorum, ilk defa çünkü ben daha önce hiç sevmedim. Sana olan sevgimi nasıl anlatsam bilemiyorum ama mesela bir gülüyorsun kapkara dünyam aydınlanıyor. Bana gülmeyi öğreten kadına aşık oldum."

Bi kaç dakika hiç birşey demeden öylece baktık. O an sanki benim için dünya dönmez oldu. Bal rengi gözlerinde kaybolmak istedim ki çoktan ben o gözlerde kaybolmuştum.

( Yazardan not: Hikayenin devamı diğer bölüme desem ne kadar linç yerim... Şaka şaka (: )

" Bak ben nasıl başlasam bilemiyorum ama seni asala üzmek istemem. İlk tanıştığımız da sevgilimden yeni ayrılmıştım. Hani seviyorum diyorlar. İnanıyorsun. Aylarını ona heba ediyorsun, yetmezmiş gibi bir de onsuz yaşayamam artık diyorsun. Sonra o kişi geliyor ve diyorki ben sana zaten aşık değildim. Bizim hikayemiz buraya kadar. Herkesten uzaklaşıyorsun, bazı duygulara karşı tek bir insan yüzünden hissizleşiyorsun."

Çokmu konuştum acaba diyerek gözlerine baktım ama devam etmemi bekliyor... Yirim yaaaaa (:

" Ben bir insana çok çabuk bağlanırım, hemencecik severim hatta hayatımın merkezine koyarım. Birazcık deliyim. Bazılarının gözünde safım ,ha belki de gerçekten öyleyim. Bu konunun sonu nereye gidiyor bilmiyorum, galiba çokta uzattım. Her neyse senle geçen günlerde çok ama çok mutluydum. Senin sayende. "

Diyip ayağa kalktım. Gözlerine baktım ve gülmemek için çok büyük çaba sarf ettim.

" Söz ver beni hep güldüreceksin? " Kendine çekti ve sarıldı

" Söz söz söz"

Arkamızdaki alkış tufanı kopunca arkama dönme zorunluluğu hissettim . Karşımda bizim ekibi görünce ufak çaplı bir şok yaşadım.

Asi : Enişte Bey eğer Hiramı üzersen karşında beni bulursun.

Hakan: Sevgilimi bulduğun yerde benide bulursun. Hep birlikte gülüştük.

"Oturun aşağı, hiç birinizin onun karşısına geçmenize izin vermem " dedim.

Ali : Ooooo biz şimdiden satıldık, Toplaşın gidek millet. Dediğinde hepimiz tekrardan güldük.

Saatler sonra eve dönmek için ayrıldık...

Selam😘

Bölümün gelmesini isteyenler için geldi (:

Eğer 10 yorum gelirsen hemen yarın bir bölüm daha atıcam!!!

Beni bu sınırlamayı koydurtmak zorunda kalanlar var :(
Okuyupta yorumlarınızı bekliyorum 😏 ♥️

Kızsamda seviyorum siziiiii 🌈🍀


Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 09, 2022 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Madem  Gidecektin Hiç Gelmeseydin ! ! ! Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin