YALNIZ

5-"Hayal Kırıklığı"

Merhabalar

Uzun bi bölümle geldimm.Bu arada artık bir sınır koyarak yazmaya başlayacağım.

Sınır:20 oy , 10 yorum.İyi okumalarr:)

"ANNE!" diye bağırarak uyandığım da yine aynı kabus olduğunu anlamıştım.Gözlerimi iyice kırpıştırarak yattığım yumuşacık yere baktım ve kendi yatağım olduğunu fark ettim.

Ben buraya ne zaman ve nasıl gelmiştim?

Hatırlamaya çalıştım ama tabi ki hatırlayamadım.Bayılmıştım tabi nasıl hatırlayabilirdim ki , diye düşündüm.Ama ben hala ölmememin şokundaydım.Etrafta kimse yoktu en son.

Kim beni kurtarmış olabilir ki?

Daha fazla düşünmek yerine en iyisinin odadan çıkıp bakmak olduğunu düşünerek yataktan kalktım.

Hızlı kaltığım için kafam bir kaç saniyelik feci bir şekil de dönmüştü ama bunlara alışık olduğum için takmayarak ve merakla hemen odadan çıktım.

Etrafta Abimi göremeyince mutfağa gittim ama burda da yoktu.Aklıma saate bakmak geldiğin de hızla başımı mutfak duvarında ki sade saatimize çevirdim.Saat 20;45 idi.Neredeyse 3 saat uyumuştum.Ve abimin gelmesine daha 1 saat vardı.
Hem korku hem şaşkınlııkla düşünmeye çalıştım.

Abim de yoksa kim getirdi beni buraya , yoksa kendim geldim ve unuttum mu.

Babam Anneme yaptıklarından sonra kaçıp gitmişti ve bir daha da onu bulamamıştık.Hiç bir akrabamız da bizi istemeyince yurta gönderilmiştik.Geldiğimiz ilk gün abim bana bir söz vermişti.Çok çalışacak ve 20 yaşına geldiğinde ikimiz için ayrı bir ev alıp beni de yurttan alacak ve beraber yaşayacaktık.Ve işte sözünü de tutmuştu.Ne kadar zor olsa da biz birbirimize güç vererek büyümüştük.

Neyse , dedim .Şuan düşünmem gereken başka birşey vardı.Dediğim şey aklıma dank edince saçmaladığımı farkettim.

Saçmalama Deniz kendin gelsen neden unutasın , diye düşündüm.Aklıma telefonum geldiğinde etrafa bakınmaya başladım.

Salona geldiğimde kenardaki tekli koltuğun üstünde telefonumu gördüm.

Hem korkuyla hem de büyük bir şaşkınlıkla hızla giderek telefonu aldım.Telefonu almamla birlikte altından bir kağıt çıktı.Kağıdı ellerimle titreyerek aldığım da bir yandan da etrafa bakıyordum.İkiye katlanmış kağıdı sanki bir korku filmindeymiş gibi yavaş yavaş açtım.

"Bundan sonra okuldan eve tek başına gitmemeni öneririm"

NE?

Galiba gerçekten de bir korku filmindeydim.Aklıma bunu Burağın yapmış olabileceği gelince sakin bir şekilde telefonu açıp hemen Burağ'ı aradım.

"Alo , Burak?"

"Efendim güzelim."

"Direk konuya geçeyim ,evde bir not gördüm , sen mi yoksa abim mi yazdı anlayamadım.Abimin işi olduğu içinde ona arayıp soramadım ."Diye bir yalan uydurmaya çalıştım , ama eğer ne yazdığını sorarsa ne diyeceğimi bilemiyordum.Ve eğer o beni eve getirseydi uyanınca da yanımda olurdu diye düşünerek ona direk söylememiştim.