YALNIZ

3-"Kırık Hayatlar"

Eveeet.Yeni bölümle geldimm.Bu bölüm blue_kebelek 'e gelsin✨.

Gözlerimi açtığımda zifiri bir karanlıkla karşılaştım.Burası bana bir yerden tanıdık geliyordu.Yavaş yavaş her şey netleşmeye başladı.

Arkama baktığımda yerde saklanarak oturan küçük bir kız gördüm.Hayır bu bendim.Benim küçüklüğüm...

Küçüklüğümün yanına giderken farkına vardım ki ben bir kabustaydım.Beni gördüğünde -"Lütfen yardım et!"

dedi

Ne için dediğini anlamayarak saklandığı yere iyice yaklaştım.Başımı çevirip neyden saklandığıma baktığımda ise annemle babamı kavga ederken görmüştüm.Her şey teker teker aklıma gelmeye başlayınca gözlerim dolmuştu.İçimdeki bütün güzel hisleri solduran olay.O zamanlar gayet mutluyduk aslında neden böyle bir şey olduğunu hala anlamıyordum.

Ben bahçeye oynamak için çıkmıştım o vakit.Daha sonra annemle babamı hararetli bir şekilde tartışırken bulmuştum.Bu bu gerçekten kötü bir histi.Sessizce kenara çekilip onları izlemeye başladım.Daha sonra tartışmaları daha da büyümeye başladı.

O küçük yaşımda bunları yaşamak benim için çok kötü olmuştu.Herkez için öyle olurdu aslında...

Eve gidip abime haber vermem gerektiğini düşünerek ayağa kalkmıştım ki.Tam o anda bir silah sesi duyuldu.Bakışlarımı hızlıca onlara çevirdiğimde annemi yere yıkılırken bulmuştum.Babam ise olayın şokuyla etrafa bir süre bakakaldı.Daha sonra beni gördü.Ben ise onun bu yaptıklarını küçücük bedenimle sindirmeye çalışıyordum.O gün sadece annemin değil benim de ölüm günüm olmuştu....

Babam herkez toplanmadan oradan koşarak kaçarken , ben ağlayarak annemin yanına gitmiştim.Ve bir işe yaramayacak haykırışlarım başladı..

-"Anne!,ANNEMM ,uyan anne kızın burda, yanında uyan lütfen!"
Gözlerimdeki yaşlar şiddetlenmeye başlayınca hıçkırarak ağlamaya başlamıştım.

1 dakika sonra abim ve mahalledeki herkez etrafa toplanmıştı.

Annem gözlerini kısık bir şekilde açtığında birden mutlu olmuştum.Ama bilmiyordum ki son nefeslerini o an vereceğini.Ağzından çıkan o son sözler ise -"Kızım seni çok seviyorum." olmuştu.

Daha sonra birinin beni dürtüklemesiyle herşey bulanıklaşıp gerçek boyuta döndü.

Gözlerimi "Anne" diye açtığımda yanımda oturan Esma'yı gördüm.Hızla ona sarılarak hıçkırıklarımı boşaltmaya başladım.O ise benim her zaman gördüğüm bu kabusları bildiği için bana sıkıca sarılarak rahatlatmaya çalıştı.

Derste olduğumuzu kavradğımda hızla toparlanmaya çalıştım.Dışardan güçsüz bir kız gibi görünmeyi istemezdim.

Esma bana bakarak -"Hocanın işi olduğu için biraz geç gelicekmiş,bende seni uyandırmak istememiştim."

-"tamam.Peki Burak nerde ?" diye sorduğumda.

-"Bilmiyorum, sen uyurken bir işi olduğunu söyleyip gitti."

-"Tamam.Ben bi lavaboya gidip geleceğim,elimi yüzümü yıkamam gerek."

onayladığında hemen yanından kalkıp sınııftan çıktım.Herkez derste olduğu için müdür görse kızarmı düşüncesiyle yavaş yavaş gidiyordum.Ki aklıma yeni çocuk geldi.Hızlanmaya başladım yine ona yakalanmak istemiyordum.

Tuvalete vardığım da rahatça bir nefes vererek lavaboya girdim.Ben işşimi hallederken içeri bir kaç kız gülüşerek girmişti.Tuvalet küçük olduğu için ne kadar sessiz olsalarda duyabiliyordum.

Aralarından biri konuşmaya başladı.

-"Şu yeni çocuk varya eski sevgilisini bir kazada kaybetmiş.Ondan sonrada hiçbir kızla iletişim kurmamaya başlamış."

Ben dedikleriyle donakalmıştım.Sevdiğin birini kaybetmenin acısı çok kötü bir histi.Daha sonra diğer kız söze girdi.

-"Emin misin? Üzerinden ne kadar süre geçmiş unutmuştur bence"

-"6 ay geçmiş aslında çokta uzun bir süre değil"

Daha sonra bir diğeri konuştu.

-"İkiniz de kesin sesinizi o çocuk artık enişteniz" dedi

İçimdeki huzursuzlukla artık çıkmalarını istedim.Bu duyduklarımdan sonra bir an önce sınıfma defolmak istiyordum.Allah duamı kabul etmiş olacakki 1 dakika sonra kıkırdayarak çıktılar.

İçimdeki rahatlamayla beraber derin bir nefes alıp elimi yüzümü yıkadım.

Sınıfa rahat bir şekilde gittim.Ama sınıfta gördüğüm manzara beni biraz şoka uğratmıştı.Esma ve Burak gülerek konuşuyorlar dı.Tamam arkadaş olabilirlerdi ama buradan bakıldığında sanki benle Burak değilde Burak'la Esma sevgili gibi duruyordu.

Bu konuyu kafamın bi yerine not etmiştim.Ya Esma'yla konuşacaktım ya da kendim öğrenecektim bir şekilde.Esma ne kadar yakın arkadaşım ve çok sevdiğim biri olsada saf ayağına yatıp ona güvenemezdim.

Yanlarına gittiğimde ikiside bana güler yüzle bakmıştı.Ama bir şey sakladıkları gayet belliydi.Neyse onlarn önünde en iyisi saf gibi davranmak.Diyerek bende onlara güler yüzle ama arkasında akıllı bir kızın olduğunu bilmedikleri düşüncesiyle baktım.

Esma -"Biz de tam senden konuşuyorduk.İyi insan adının üzerine gelirmiş" dedi.

İnşallah öyledir canım arkadaşım dedim.Ama tabii ki içimden...

-AKSEL-

Yeni sıfıma girdiğimde kendini birşey sanan bazı kızların gözü üzerimdeydi.Zaten biraz önce o kızla karşılaşmamızdan ve bana o davranışından bozuk olan moralimle birlikte kendimi daha bozmayarak sınıfa girdim.Ne kadar çabalasam da o kızdan kendimi alamıyordum.Her ona baktığımda aklıma Çağla geliyordu.İstemsizce kendimi ya ona bakarken yada ona doğru giderken buluyordum.

Hoca sınıfa geldiğinde aklımdakilere kenara atıp derse odaklanmaya çalışmıştım.Ama olmamıştı,tüm ders boyunca o kızı düşünmüştüm...

Oy vermeyii unutmayınn lütfen.Eğer bi yazım yanlışım varsa çok özür diliyorum.

Ve yazıyla ilgili düşüncelerinizi belirtmeniz benim için çok önemli.Kendimi öyle motive ediyorum..

Bir sonraki bölümde görüşmekk üzere,kendinize iyi bakınn,✨💖