Pursuing Our Freedom| ✓

Kabanata 22

Ilaw Sa Daan — IV OF SPADES

Kabanata 22

"Are you ready to leave?" tanong ni Iscalade habang nilalagay ang mga gamit namin sa likod ng kotse ni Kuya Cal.

Tumango ako at muling tiningnan kung kumpleto na ba ang gamit na dinala ko. I can hear some birds chirping, as the rays of sun touches our skin.

Muli kong nilanghap ang simoy ng hangin. I'll miss this kind of enviroment. Mas gusto ko ito kumpara sa usok at mga tunog ng kotse sa siyudad.

"Sabi ko sa'yo e, hindi na nga si Cait..."

Napalingon ako sa mga nagsasalita. It was a group of girls, also preparing to leave.

"Si Sarathiel din 'yata may iba na, kawawa naman si Czanne."

"Sila pa naman ang mga loveteam noong grade ten tayo," dagdag pa nito.

Tumigil lang sila nang mapansin na nakatingin ako sa dako nila. They immediately started packing things fast. Kaya naman bumalik na ako sa pagtingin ng gamit ko.

"I left my eyeglasses case," sabi ko kay Iscalade nang mapansin na wala ito sa bag ko.

"Gusto mo balikan ko sa kwarto mo?"

I shook my head. "Ako na po."

I went back to my room and hurriedly searched for my eyeglasses case. I found it on the side of the bed, agad naman akong bumalik pero natigilan nang mapansin si Caitlyn habang kausap ang mga kaibigan niya.

"He ignored you for the whole night?"

"Balita ko pumunta raw si Iscalade sa kwarto nung babae kagabi. At suot pa raw nung babae 'yung damit ni Lade..." panunulsol ng isa pa niyang kaibigan niya.

"Di ba tinapon mo kasi 'yung damit niya kagabi?" her other friend hissed at her.

"Doesn't give her the right to wear someone's shirt." Umirap ito.

"Pabayaan niyo na. We just didn't expect..." Caitlyn bit her lip in annoyance. "Nasa loob pala 'yung kulo."

I decided to ignore the three of them, nagpatuloy na lamang ako sa paglalakad pabalik. Kahit kilala ko naman kung sino ang tinutukoy nila. Albeit, I think it is petty and mean to do things like that — only people can change themselves and you cannot force them to change for you.

Pero ang pangit ng ugali nila. Parang hindi dumaan sa mga subjects na CE, ESP at Personal Development. Maybe, that's why we keep on having these kind of subjects; because people often forget how to act with kindness.

✿✿✿

I was grounded. Nagpupuyos sa galit si Mommy nang umuwi ako. She screamed at me and gave me a lecture that lasted for hours. Kesyo, rebelde na raw ako, may sarili na akong buhay, hindi ko na raw siya mahal at iba pa.

"Gusto mo na ba maging pariwara, ha?!" she fumed, patuloy na hinihilot ang sintido.

I stood still. I was prepared for her. Nakinig ako sa mga litanya niya pero hindi ko ito tinandaan. Her eyes were puffy, nanibago ako dahil alam ko na gumagamit pa siya ng mga eye roller para maiwasan ang eyebags. Pero ngayon ay namamaga ito at namumula.

"Ano?! Hindi ka ba sasagot?!"

Should I really answer her? O hindi? Ano ba talaga?

I kept my mum. Dahil baka lalo lamang ako nagbubuhos ng gasolina sa nagbabagang galit niya para sa akin sakaling may sabihin ako.

She did cry. Just like how Iscalade said. I feel bad for making her feel that way, pero sariwa pa ang ginawa niya sa akin. Umakyat na ako nang mapagod na siya sa pagbulyaw.