~ Bölüm 2 ~

236 13 2
                                    

O gece Kayra'yi öldürmedigimi, hatta öldürüldüğünden haberim dahi olmadığını anlattim. Memur Orhan bana biraz inanmış görünüyordu. Ama bakışları 'sen göreceksin kızım. Eninde sonunda haksiz olduğunu kanitlayacagim' bakışı vardı. Ben yapmamistim. Böyle bir şeye cesaret edemezdim zaten. Hakkımda benim yaptığıma dair bir iz olmadığından beni serbest bıraktılar. Annem bir koltukta ağlıyordu. Yanına gittim. Beni gorunce sarildi.

"Kayra.. Lara, Kayra ölmüş olamaz"

"Anne! Ben burada ne ile suçlanıyorum. Sen bana ne diyorsun."

"Düzgün konuş Lara. Kemikleri sizlayacak yavrucagizin."

"Anne. Allah rahmet eylesin. Diyecek baska sey yok. Hadi eve gidelim."

"Kapıda magazinciler ve haberciler var. "

"Off. Sorguya tutacaklar beni şimdi. "

"Konuşman lazim kızım. Konus ki senin haksız olduğunu anlasin herkes."

"Hadi anne. Eve gidelim artik."

Kapiya doğru yoneldik. Çıkışın orada Rüzgar'i gördüm. Bana doğru yaklaşti.

"Lara. Iyi misin? "

"Saol Rüzgar. "

Elini belime sardi. Annem önden gidiyordu. Karakoldan çıktığımız gibi etrafı haberciler saldi.

"Lara Hanım. Eski sevgilinizin ölümü hakkında ne düşünüyorsunuz? "

"Lara Hanım. Sorularımızı cevaplayacak misiniz? "

Hepsi ayni konuda farkli cümleler kuruyordu.

"Lara Hanım. Eski sevgilinizi neden öldürdünuz?"

Iste bu soru Rüzgar'i çileden çıkarmıştı. Habercinin suratina bir yumruk indirdi. Birden ortalik karıştı.  Rüzgar'i kendime çektim. Bir taksiye bindik ve hemen oradan uzaklaştık.

Rüzgar da  bizim orada indi. Annem eve girdi. Rüzgar'i daha fazla göremeyecek gibiydi. Rüzgar sinirden titriyordu. Bir sigara çıkardı ve hemen yakti. Sigara içine çekti. Bana da uzatti. Ama ben almadim.

"Ibnelere baksana Lara. Ne diyorlar."

"Sstt sakin ol hayatım. Boşver onlari sen."

"Şu Kayra mıdır Kaya mıdır nedir öldüyse bize ne amk"

"Rüzgar. Lütfen. Böyle konuşma. Kayra ile olan ilişkim baya gündemdeydi. "

"S*keyim sizin ilişkinizi. Suan benimsin dimi. Nokta"

"Seninim ve senin kalacağım. "

"Hadi bana eyvallah."

"Nereye? "

"Eve."

"Hoşçakal"

Gitti. Zaten sinirlenince hep gider. Aslında annem hakli. Cok boktan biri su Rüzgar. Ama seviyorum. Neyini derseniz bende bilmiyorum.

Arkami döndüm. Eve girecektim. O sırada bir adami gördüm. Tanıyordum bu adami. Gözüme o kadat tanidik geliyordu ki. Bana yaklaşıyordu. Bir dakika. Bu bu adam yoksa? Hayir o olamazdi. Olmamaliydi!

Aşkın KatiliDonde viven las historias. Descúbrelo ahora