DEVİL | TAEKOOK

Bilinmeyen Güç

Çooooooooooook uzun bir süreden sonra gelen yeni bölüm için özür diliyorum ve lütfen bölüm sonunu okuyun

Keyifli okumalar diliyorum 🌸

*****

"Jungkook-ah! Neden kaçıyorsun şimdi!" Bir yandan pantolonumu giyerken bir yandan da evde resmen maraton koşusu yapıyordum. "Giyiniyorum lan sapık herif! Ne bok yemeye her giyindiğimde odama dalıyorsun?!" Hala peşimde koşarken arsızca konuşmaya devam ediyordu. "Ne yapayım yani kalçan bu kadar güzelse! Ayrıca sadece kalçan değil, fiziğin tümüyle harika biliyorsun değil mi?!" Sinirle pantolonumun düğmesini iliklerken kendimi Jimin hyungların olduğu odaya attım. "Hyung, arkadaşın bana yavşayıp duruyor ya! Şortla bile gezemiyorum!" Jimin hyung sadece gülüyordu ve bu Taehyung denen o herifin yüzünü dağıtma isteğimi daha da körüklüyordu.

"Jungkook, üzgünüm ama bugün onu ve onun tüm saçmalıklarını çekmek zorundasın. Çünkü abin ve ben-" Ne söyleyeceğini anladığımda anında itiraz etmeye başlamıştım bile. "Hyung başka bir gün sevişin ya! Ya da bir süre ara falan verin ben bu sapığı hayatta çekemem." Ben isyan ederken Yoongi hyung sevgilisini alıp çoktan evden çıkmıştı bile. Çaresizce bulunduğum durumu kabullenip bana sırıtarak bakan sevgili sapığıma baktım. Arsızca sırıtırken gözleriyle işaret ettiği yere tereddütle baktım ve isyanımı dile getirircesine uzun bir soluk verdim. İliklediğimi sandığım düğmem açık ve pantolon kasıklarıma kadar inmiş baksırım gözüküyordu. Üzerimde bir atlet bile olmadığını da eklersek karşımdaki sapığı baya bir mutlu etmiş gibiydim. Kısaca boku yemiştim.

Jimin

    Taehyung'un dünyaya gelmesinin üzerinden bir hafta geçmişti. Bu sırada silinen anılarım tekrar yerine gelmiş Yoongi'ye anlatmak için günlerdir yalnız kalabilmeye çalışıyordum. Evde konuşmam tehlikeliydi. Jungkook'un duyma ihtimalini göze alamazdım. Yoongi karşımda sabırsızca bekliyor dudaklarımdan çıkacak her bir kelimeyi hafızasına kazımaya hazır görünüyordu. Onu daha fazla bekletmeden silinen anılarımı ve yukarıda olanları anlatmaya başladım.

"Sevgilim, benim ne olduğumu ve nerden geldiğimi biliyorsun." Sabırsızca beni onaylanıp ellerimi tuttu. "Sana eksik olan Herşeyi anlatacağım fakat sözümü sakın kesme. Yoksa anlatmak benim için daha da zorlaşacak." Gülümseyerek başını sallayıp ellerimi daha sıkı tuttu. "Ben dünyaya gönderilirken sadece güçlerim ve kanatlarım alınmadı. En iyi arkadaşımla olan anılarımda silindi. Annem bir melek ve babam da şeytan ve ben de türünün ilk örneği olan bir melezim. Yukarıdakiler meleklerin ve şeytanların arkadaşlık, sevgili ya da tamamen eş olmalarına karşılardı. Bunun bize yıkılamaz bir kural olduğu söylendi ama annem ve babam dinlemedi. Bu yüzden çok dışlandılar. Aynı şekilde ben de." Derin bir nefes alıp başımı gökyüzüne kaldırdım. Annemi hissetmek adına bir derin nefes daha aldım. Tekrar sevgilime baktığımda hala gülümseyerek bana bakıyordu. "Buraya gelirken de herşeyim elimden alındı. Anılarım bile. Ben ve Taehyung arkadaşız Yoongi." Anında kaşlarını çatmış elleri gevşemişti. "Dinle sevgilim, anlayacaksın." Başını sallayıp tekrar ellerini sıkıca ellerime sardı. "Sırf annem ve babamın birlikte olmasını gururlarına yediremedikleri için intikamını benden almışlar. Taehyung ve ben çocukluktan beri yakın arkadaşız ve ben buraya gelirken Taehyung ile ilgili olan tüm anılarımı silmişler. Ben dünyaya geldikten sonra Taehyung yukarıda isyan çıkarmış. Aslında başta olanların söyledikleri gibi kurallar yokmuş ve en önemlisi Taehyung bizim dünyamızın en güçlü varlığı imiş ve her gece ona zehirli su veriliyormuş. Ne kadar güçlü olduğunu ne Taehyung ne de diğer varlıklar fark etmesin diye. Zaten Taehyung bunu öğrendikten sonra isyan çıkarmış ve başa o geçmiş. Şimdi onun yerine orayı annesi, babası ve benim babam idare ediyormuş. Annem ise isyan sırasında ölmüş." Annemin öldüğünü söyler söylemez içimde tuttuğum tüm yaşlar boşaldı. Daha fazla dayanacak gücüm kalmamıştı. Yoongi kollarıyla beni sıkıca sararken tek yaptığım onun kollarına sığınarak ağlamak oldu.