Unutulmuş Aşk(1.kitap)

Her şeyi hatırlamak

Tiniden

Tini seninle uzun zamandır birlikteyiz ama sen benim hakkımda hiç bir şey bilmiyorsun.

Öncelikle seni hiç sevmedim. Benim gözümde kandırdığım diğer kızlardan farkın yok . Şu ana kadar birçok kızı kandırdım . Kandırdım kızların hiç biri bu ülkeden değildi ve bu ülkeyi bilmiyolardı. Bende onları , onları sevdiğime inandırıp onlarla birkaç hafta takılıp o ülkeden ayrılıyordum.

Sen hepsinden farklıydın. Zekiydin ve geçmişte burada yaşamıştın ama yaşadıklarını hatırlamıyordun . Eğer annenin mektubunu bulmasaydın sende bilmeyecektin buraları ve sende onlar gibi olacaktın.

Sana gideceğimi ve gideceğim yeri söyleyince benimle geleceğini söyledin . Sen bunu söyleyince şaşırdım. İlk defa bir kız benimle gelmek istemişti. Bana olanları anlatınca seninle daha uzun bir ilişki yaşayabileceğimi düşündüm ve kabul ettim . Ama artık sıkıldım . 6 aydır hiçbir şey hatırlamadın . Artık senden sıkıldım ve sesinle birlikte olmak istemiyorum .

Maili tekrar tekrar okumuştum . Böyle bir şey olduğuna inanmak istemyordum. Buna üzülmek yerine sinirlenmiştim. İlk okuduğumda çığlık atmıştım ve kızlar uyandı. Onlar hala bunun nasıl olduğunu anlamaya çalışırken ben artık evde durmak istemediğim için ilk bulduğum kıyafeti üstüme geçirip evden çıktım .

Evden çıktığımda gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Evde de ağlamıştım ama o sinirdendi ama kızlar anlamamıştı ve onun için ağladığımı düşünmüşlerdi. Bu sefer üzüntüntüden ağlıyordum ama benden ayrıldığı için değil beni kandırdığı için ağlıyordum. Onu zaten çok sevmemiştim. Eğer onunla olmasaydım olmadığım biri gibi davranmazdım ve ilk günkü '' hatırladın mı ?'' sorusuna daha samimi bir cevap verebilirdim. Benden popüler gibi davranmamı istediğinde ondan ayrılmayı düşünmüştüm ama beni çok sevdiğini düşündüğüm için ondan ayrılmamıştım. Meğer hepsi yalanmış. beni hiç sevmemiş .

Bunları düşünerek yolda sinirle yürürken biriyle çarpıştım. Kim olduğunu anlamak için baktığımda çarptığım kişinin okulun ilk günü yanıma gelen ve aynı okulda olmamıza rağmen hala ismini bilmediğim çocuk olduğunu gördüm. Ona sarıldım ve ağlamaya devam ettim . Onun yanında kendimi daha huzurlu hissediyordum . Ağladığımı fark etmiş olacak ki

'' Neden ağlıyorsun ? '' diye sordu .

'' Pablo ... '' dedim ama devamını getiremeden ağlamam hızlandı. Onun yanında daha rahat bir şekilde ağlamaya başlamıştım .

Beni kovmasını beklerken beni daha sıkı sarıp herzaman oturduğu bankın yanına getirdi. Sonra da beni banka oturtarak yanıma geçti ve tekraradan bana sarıldı. Bense hiçbir şey yapmadan ağlıyordum.

Ağlamam geçen yarım saatin sonunda durmuştu . Ağlamam durduğunu anladığımda başımı tutup kaldırdı. Yüzlerimiz birbirine çok yakındı . Hiç bir şey yapmadan sadece ona bakıyordum . Bir süre sonra konuştu .

'' Seni seviyorum . ''

Bu iki kelime yine geçmişe gitmeme neden olmuştu .

Bir çocuk vardı. Yüzlerimiz çok yakındı . Neredeyse dudalarımız birbirine değecekti. Bana iki kelime söyledi .

'' Seni seviyorum . ''

Bu sefer çocuğun yüzü belli oluyordu . Gözlerine baktım yemyeşil gözlerine .

Bana bakan gözlere daha dikkatli baktığımda gördüğüm çocuğu karşımdaki çocuk olduğunu anlamıştım ama başıma saplanan ağrı yüzünden gözlerimi açık tutamıyordum. Gözlerim kapanırken ağzımdan bir isim çıktı .

'' Jorge ... ''

Bu isim tek bir şeyin göstergesiydi. Her şeyi hatırladığımın .