Parfume 💢 rosé + bang chan ✔

0.1

"Bana gerçekten yardım edersin, değil mi?" Alt sınıftan Felix'in sorduğu soruya cevap alamadığından durup, Chan'e baktı. Chan yanından geçen kadından duyduğu kokuyu daha önce nerede duyduğunu düşünüyordu. Şeftali kokusu. Felix kaşlarını çattı. "Beni dinlemiyor musun abi?"

Chan kaşlarını çattı. Felix'i hâlâ, zihninde dolaşanlar dolayısıyla duymuyordu. Felix güldü. "Abi, iyi misin?"

Chan sonunda kendine gelerek kafa salladı. "İyiyim. Ne diyordun?"
Felix güldü. "Ne oldu birden kulakların duymamaya başladı beni. Sen iyi misin?"
Chan kaşlarını çattı. "Yok bir şey, sadece aklım dağıldı birkaç saniye. Üzgünüm, ne diyordun en son?"

Felix gülümsedi. "Sen beni boşver. Kim aklını karıştırdı?"
Chan omuz silkti. "Kimse. Ne diyordun söyle."
Felix iç çekti. "Ödevim için diyorum, gerçekten yardım edeceksin değil mi?"
Chan kafa salladı. "Yardım ederim tabii, sen takılma o derse çok fazla. Profesör zaten dersi geçemeyene bile geçeceği kadar puan veriyor."
...

Chan iç çekti. "Kafayı yiyeceğim." Kendi kendine -yemekhanede- önündeki lapa, kimchi ve köri soslu tavuğu yerken duyduğu aynı kokuyla konuşmuştu kendi kendine. Etrafına bakındı bir müddet. Sabahki gibi bir anlık gelmiyordu koku burnuna, hâlâ duymaya devam ediyordu aynı şeftali kokusunu.

Etrafına bakındı, yakınında oturan tek kadın saçları koyu sarı tonlarında, gözleri tıpkı dudakları gibi küçük ve sivri çeneliydi. Tıpkı koku gibi, yüz hatları da son derece tanıdıktı.
Chan, çözemediği zihin oyunu ile dişlerini sıktı. Muhtemelen gün içinde tüm dikkati bu konu da olacaktı: Bu kadın kimdi?

Yediği yemeğini bırakıp ayağa kalktı ve çıkıp gitti yemekhaneden. Yedi senedir uğramadığı ülkesini gözden geçirdi. Yolda karşılaştığı Felix el salladı Chan'e. "Abi, bugün birinci sınıflar için tatil öncesi parti varmış, herkes arkadaşlarını da davet ediyor. Sen de gelir misin?"
Chan kafa salladı. "Olur tabii, gelirim."

Felix göz kırptı. "Seviliyorsun!" Chan kahkaha attı. "Sen de."