Ara ara sağanak depresyonlu zamanlarımın sonuna gelindiğini hissetmekteyim.
Geçen ayımı örnek alacak olursak, her zamanki gibi kafayı yediğimi düşündüğüm anlarım çoğunluktaydı. çoğunlukla konuşmadım ve her zaman ki gibi yanlış anlaşıldım. Açıklama yapmaya gerek duymadım. Ağladım, çığlık attım,anlamsız bakışlara tanık oldum ve anlayamadım. Tam 2 küsür kilo verdim ve 3 kilo aldım. yakın ve uzak yaş grubumun samimiyetlerin yalan olduğuna tekrar inandım, iyi hissedebileceğime dair ümitlerimi tükettim, ağrı kesici ilaçlarını bütünüyle bıraktım, dayanılmaz baş ağrılarım devam etti ve bu sebeple bazen düşünemedim. Bütün bunlar olurken 2 roman ve 6 şiir kitabı içtim.
Ve sen bu ay geldin.. O kadar sene gelmedin de bu ay geldin.. İp yumağı olmuş kafamın içinde geziyosun..Biraz anlaşılır olsan da çözsem artık şu ipi..Az biraz yardım etsen keşke..Beynimde yankılanan o çığlıklardan olmasan be..Biraz renk versen de keyiflensem..
