2 javet e jetes sime

1

- Edhe 10 minuta niset avioni per ne Milano! E perseris. Edhe 10 minuta niset avioni per ne Milano. Ju lutem shkoni ne zonen B-2.
- Oh jo edhe 10 minuta! Dhe pastaj 2 jave e vetme ne nje shtet tjeter. 14 dite pa familjen, te afermit. Pra krejt vetem. Kush me thote a ka gje me te tmerrshme? -Mbylle gojen ze i brendshem. Une jam trime do shkoj. Pastaj nuk eshte se do shembet bota per 14 dite, do kalojne tak- fak. Mos ki frike.- dhe keshtu duke renditur pikat pro dhe kunder me zerin e saj te brendshem pakuptuar e gjeti veten brenda ne avion. Fluturimi nuk zgajti shume dhe pas disa oresh ndodhej ne aeroportin e Milanos. Takoi hallen e saj qe po e priste dhe qe do ta conte tek pjesetaret e tjere. Gjtate rruges filloi te vinte ne pune pytesorin qe do t'i duhej per ta nxjerre ne gazeten e lagjes😂.
- Si je Ela, mire?
-Po mire fale zotit.
- Mos ki frike do ja kalosh bukur. Keto dy jave do kesh apartamentin tend. Pastaj ku i dihet ndoshta do te vish per te filluar vitin e III. Notat i ke. Vetem aplikon dhe te del bursa.- Ja pra ku hyme ne teme. Ne kete pike bie dakort me zerin tim. E dija qellimin e vertete te " vizites". Te gjithe donin te me sillnin ketu per te bere vitin e fundit te gjimnazit. Por jo e kam ndare mendjen. Edhe kete vit do ta mbaroj ne shtepine time, sa i perket shkolles se larte dua ta kene surprize. Mberritem ne shtepine e halles dhe pasi i takova te gjithe kushoja u ngrit te me tregonte " shtepine e re" per keto dy jave.
- Pra c' plan ke per neser?
- Un?! Asgje. Pushim
- Je ne metro? Neser une do dal pasdite me gr tim eja edhe ti, socializohesh pak.
- Ok. A me tregon ndonje park te qete sepse kam per te mbaruar romanin tim.
- Eshte nje pas pallatit fiks per tipat si ti.
- Sorry c'tip te dukem o budalla?!
- Jo thjesht... si te ta them... Naten nerd- dhe me shtyu ne shtepi.
- Naten psiko- thashe dhe mbylla deren.

Rrezja e pare e mengjesit me preku fytyren duke me zgjuar menjehere. Sa mire qe e kam gjumin kaq te lehte. Nisa te behem gati dhe fillimisht zbrita nje kat me poshte tek halla , ndoshta kishte nevoje per ndihmen time. Koha kaloi dhe vendosa te marr romanin tim te dashur e te zbres tek ai parku i famshem. Gjej 1 stol bosh dhe qetesisht ulem. Nuk kaloi shume kohe derisa para meje ndodhej 1 djale ne kembe. Gjithe arrogance me flet ne anglisht.
-Ngrihu qe aty.- e acaruar i pergjigjem
- Pse?
-Eshte vendi im.
-Wau se dija qe ketu qenkan stolat e privatuzuar.
- Mos me humb kohe, degjove?
-Jo, s'degjoj nga ky vesh. - thashe. Ai pa pike turpi ulet afer meje.
- Ne rregull zonja acaruese ulem ketu.- nuk do ngrihem sepse duket sikur dorezohem para ketij palacos. Nisa te lexoj perseri romanin por ndieja dy sy qe me shikonin.
- A ka mundesi te shohesh punen tende?- thashe.
- Ncuk, ska mundesi.
- Idiot- thashe ne shqip. Rinisa te lexoj, pas disa minutash me merr mami ne telfon dhe mbylla librin e u ngrita duke u drejtuar per ne pallat, ndersa idioti qeshte. O zot falu mend ca njerezve. Nejse. Pas nje telefonate te gjate me mamin , ne dere trokiti psikoja.
- H pra u bere gati?
- Une gati jam.
- Ok. Eja dalim , do ja kalosh bukur.- me gr e psikos u takuam ne sheshin Duomo.
- Hej gr dua t'iu prezantoj me kusheriren time Elen.
- Ckemi Ela.- me pershendeti nje vajze bjonde me sy te medhenj jeshil.
- Une jam Laura.
- Une jam Dea.- tha vajza ngjitur saj.
-Ckemi vajza. Gezohem qe u njohem.
- Une jam Stefano.
- Pershendetje Stefano.
- Mos u tremb prej ketij thjesht duket si bipolar. -tha Dea dhe pas kesaj te gjithe qeshem.
- Po Xhulio? - pyeti Angelo.
- Si gjithmone na pret ne kafene. Eja shkojme. - tha Stefano. -hyme ne kafene dhe pashe qe ishte mbremja e karaokes. U gezova ne fakt. Afrohemi ne tavoline dhe aty ulur ishte...