İLK AŞK

REJİM

Kilo vermeye karar verdim. Evet evet kilo vereceğim. Yani umarım verebilirim.

Tartıya çıktım gözlerimi yumdum lanet kilomu görmek istemiyordum. Açtım baktım 111 olmuşum alkış bana cidden alkış 1 kilo almışım.

Bugünden itibaren diyet bisküvi ve az kalorili besinler tüketecegim. Ekmeği azaltacagım ve sebze meyve yiyeceğim.

Dedigimi yaptım

sebze

meyve

diyet bisküvi

Form çayı

Vs vs.

1 hafta geçti tartıya çıktım baktım 110 olmuşum en azından 1 kilo vermişim. Mutlu oldum cidden iyi hissettirdi. Spora başlamalıyım diye düşündüm ve başladım spor salonuna gidiyordum daha sonra koşuya çıkıyordum voleybol, basketbol, tenis oynayarak kendimi geliştirdim.

2 günde 1 kilo daha verdim amacıma ulaşıyordum yavaş yavaş. Ve 15 karne tatilin sonunda tamı tamına 12 kilo verdim. 98 kiloyum artık 8 kilo daha versem 90 olurum oh miss sonra yine veririm.

Okulun ilk günü. Ulaş' ı görmek istemiyordum. Ayça yanıma geldi ağzı beş karış açık bir şekilde "oha kızım bu ne hâl" "ne olmuş be " "zayiflamissin" "rejimdeyim tatlım" " woow" gülüştük ve sınıfa çıktık gören herkes ayçayla aynı tepkiyi verdi. Bugün güzel bir gün olacağa benziyor.

Benziyordu işte sadece benzer. Güzel bir gün olmadı maalesef. Ulaş' ı görmemle kıpkırmızı olmam bir saniyelik bir süre arasında geçmiştir eminim.

Aslında bu kadar utanmazdım fakat artık o onu sevdiğimi biliyordu. Ah sarı yellos söylemese ölürdü sanki. İçten içe kıza sinir olurken onu dövme isteği sardı bedenimi. Ama disipline gitmek istemiyordum ne yazık ki.

Ulaş yüzünü önüne eğerek ilerledi. Sanırım bana acıyordu of lanet olsun. Lanet herif. Lanet hayat herşeye lanet okuyarak sınıfına çıktım.

Gerçekten şu lanet hayattan bıktım usandım. Herşeyden nefret ediyorum. Annemden,kendimden, arkadaşlarımdan, ulaştan. Babamdan bahsetmedim çünkü bahsedecek bir babam yok.

Babam 2 yıl önce öldü. Polisti ve çıktığı bir çatışmada yaralandı sonrada kan kaybından öldü, psikiyatrist'e bu yüzden gidiyordum. Babamın ölümü benim dünyamın yıkılması demekti. Canım babam, ilk aşkım, evimizin direği, neşe kaynağımız...

Gözyaşlarıma engel olamadım yine..

Neyse daha fazla ağlamak istemiyordum. Çünkü yüzüm kızarıp nokta nokta kırmızı benekler çıkıyordu. Bıktım ya keşke babam yaşasaydı keşke son kez sarılsaydim keşke son kez öpseydim.

Ama o ölmüştü beni bırakmıştı annemi bırakmıştı.