REZİLLİK

41 3 0
                                    

Yine sıkıcı bir okul sabahı yine arkadaşlarım ve yine ULAŞ.

Onu görmek istemiyordum daha doğrusu onun beni görmesini istemiyordum keşke görünmez olup onu saatlerce seyredebilseydim. Ben hayallere dalmış bi şekilde sıramda otururken birden Ayça geldi. "Ne düşünüyorsun yine şaşkın?" dedi gülerek. "Hiç" diye geçistirdim. Kapının önünden geçen Ulaş'ı gören Ayça "Ooo Duru bak kim var orda" deyince bi an sağıma döndüm Ulaş kaşlarını çatmış bana bakıyordu ama sinirli değildi şaşkındı sanırım. Utana sıkıla ayçaya öyle bir bakış attım ki eliyle dudağinin bir ucundan diğer ucuna giderek sustum der gibi kilit çekti.

okul çıkışı koca popomu sıradan kaldırarak dışarı ilerliyorken yelda yüksek bir sesle "duru niye utanıyorsun alt tarafı gidip konuşacaksın" dedi ve ne olduğunu anlamama kalmadan kendimi Ulaş'in üstüne itilirken buldum ah yerin dibine girmek istedim bi an. Ulaş şaşkın gözlerle bana bakarak "birşey mi söyleyecektin?" dedi "yoo" diye geçiştirerek koşa koşa okulun çıkış kapısına yöneldim acaba eve gidene kadar daha ne yaşayacaktım ? Bugünlük bu kadar rezillik yeter daha fazla katlanamayacağım.

İLK AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin