EFSUNKÂR

3▪️

                                -E-

Dünün yorgunluğu ve kafamın karışıklığı sürüyordu. Maalesef ki beni bekleyen bir dolu iş vardı. Dünkü tanıştığım adamla aynı yerde olacağımı düşündükçe kafamın karışıklığı artıyordu. Dışarıdan çok katı, odun ve bir o kadar da küstah olduğunu unutmamıştım. Babam neden iş ortağı aramıştı? İşlerimiz gayet iyi gidiyordu oysa ki. Zamanı gelince anlatacaklarını elbet biliyordum ama ben açıklamayı şimdi istiyordum. Savaş dün ne kadar diretse de bu olay ilgili babam ağzını bıçak açmadı. Bu yüzden bende üstelemekten vazgeçtim.
Daha fazla zaman kaybetmeden gardırobumdan lacivert tulumumu ve boynuma yeşil desenli fuları aldım. Giyinip hemen odamdan çıktım.

Saat daha erken olduğundan kahvaltıya gelmeyeceğimi Peri Teyze'ye söylerek evden ayrıldım.
Arabamı valeye teslim ederken girişte o mavi gözler beni yakaladı. Bu sefer ılımlı yaklaşmayı düşündüm.

"Günaydın Kuzey Bey."
Ellerini sakalında gezdirirken asistanını gönderdi.

"Günaydın Efsun."

Hanımı niye yoktu yanında? Ben ona mesafeli davranırken o ise resmi bir ilişkimiz yokmuş gibi konuşuyordu.

"Hanım.."

Yüzümdeki somurtmadan anlamıştı sanırım. Bu yüzden düzeltti. Böylesi daha iyiydi. Şirketin 17. katına çıkmak zorundaydık. Bugün gelecek olan tasarımları bize sunmaları gerekiyordu. Babam da bu konuyla benim ilgilenmemi istedi her ne kadar itiraz etsem de...
Her asansöre binişimde midem bulanır, başım dönecek gibi olur ve kendimi kötü hissetmeye başlardım. Kendimi buna hazırlamaya çok çalıştım fakat hiçbir faydası yoktu. Kuzey Bey önde yürürken asansöre geldiğimizde kapıyı açarak eliyle benim girmemi işaret etti.

Odun kibarlık yapmıştı.

"Teşekkürler."

Asansörün kapısı kapandı. 1.. 2..3..4..5... Bitmek bilmiyor gibiydi. Elimi saçlarımın arasına alıp karıştırdım. O sırada "pat" diye ses gelince irkildim. Kuzey gözlerini bana çevirdi ve kapıya doğru bir adım attı. Eli yine sakallarına gitmiş, serçe parmağıyla ensesini kaşıdı. Gözlerini tekrar bana çevirdiğinde endişeli gözlerim ona ne olduğunu sorarcasına kaşımı çattım.

"Ne oldu? Niye durdu ki şimdi?"

"Sanırım arızalı bu asansör."

Nasıl da rahat söylemişti bunu. Duyduğum an kapıya doğru bu kez ben ilerledim. Panikle kapıya vurup bağırmaya başladım. Nefesim kesiliyor gibiydi.
Boynumdaki fular daha da zorlaştırıyordu sanki. Onu söküp avucumda sıktım. Kuzey sıcak elini omzuma koyunca ona döndüğümde gözlerinde endişe gördüm.

"İyi misin sen?"

"İyiyim sorun yok. Sadece kapalı yerlerde du-duramıyorum."

Sesimdeki titreklik sonucu yere yığılırken kaslı vücudu o günkü gibi beni tekrar sardı. Benimle birlikte yere çöktü. Avucumdan düşürdüğüm fuları alıp kendi avucuna koydu.

"Sakin ol. Kendini kaybetme sakın. Birazdan çıkacağız zaten. Buraya tuş koydular acil durum için merak etme, derin nefes al."

Sakinleştirici hafif kısık sesi beni bir nebze sakinleştirdiğini zannediyorken göz kapaklarımın düşmesine sebep olmuştu. Her şey bir anda kapkaranlık bir sessizliğe büründü.

                                -K-

Şirketin önünde duran asistanım acil bir durum olduğunu söyleyerek beni kapıda beklemişti. Geldiğimde kardeşim Yağmur her zamanki gibi eğlenceden , sarhoşluktan uyanamamış bugün gelen tasarımlarla benim ilgilenmem gerekiyordu.

"Kuzey Bey bugün sizinle Efsun Erge de tasarımları incelemek için gelecek bilginize."

İsmini duyunca masadaki o tatlımsı sesi aklıma geldi. Tekrar karşılaşacağımız ve sonu olmayan tekrarlar beni bekliyordu.

"Efsun , Mehmet Bey'in kızı değil mi?"

"Evet Kuzey Bey."

Önümüzde bir araba belirdi. Ve onu gördüm.Yanıma yaklaştı. Parfümünün kokusu onu daha da çekici kılıyordu. Boynundaki fular ise köprücük kemiklerini ön plana çıkarıyordu.

"Günaydın Kuzey Bey."

"Günaydın Efsun.. Hanım."

Birlikte asansöre doğru yürürken arkamda kaldığını farkettim. Düşünceli görünüyordu. Onu bu kadar düşünceli yapan neydi? Asansörün kapısını açıp elimle girmesine müsaade ettim. Dudağındaki hafif bir tebessümle teşekkür etti.
17. kat olan tuşa bastım ve geriye doğru çekildim. Göz ucuyla ona baktığımda elleriyle saçını karıştırıyor ,nefes alıp verişi hızlanıyordu. Asansörden gelen ses ona dalmış gidiyorken dikkatimi dağıttı. Birkaç adım atarak ne olduğunu anlamaya çalıştım.
Allah kahretsin asansörde kaldık.
Geri adım atıp ona söyleyecekken kendisi titrek sesiyle hemen sordu.

"Ne oldu? Niye durdu ki şimdi?"

"Sanırım arızalı bu asansör."
Cümlemi tamamlamamla kapıya vurması bir oldu. Gereğinden fazla endişe dolu bağırması beni kuşkulandırdı. Yavaşça elimi omzuna koydum.

"İyi misin sen?"

"İyiyim sorun yok. Sadece kapalı yerlerde du-duramıyorum."

Zoraki konuşmasından sonra bir anda yere yığılıyordu kollarımı ani hareketle ona uzattım ve kendime çektim.
Neden her seferinde buzdan farksızdı teni?
Onunla birlikte bende yere oturdum başını kollarımın arasına aldım. Avucunda sıktığı fuların yere düştüğünü görünce uzandım kendi avucuma yerleştirdim. Ona acil durum tuşuna bastığımı çok geçmeden çıkacağımızı söylediğim an ellerindeki sıkılık gevşedi. Ardından uzun, çevrili kirpiklerinin arkasındaki kahverengi gözleri kapanıverdi.
Kalbim hiç olmadığı kadar sıkılaştı baygınlık geçirmişti. Şu anki durumumuza baktığımda onu bu halde görmek beni düşündürdü. Elimdeki fuları daha da sıktım. Uyanması için ona seslendim. Ellerimi yanağına koyup hafifçe hem vuruyor farkında olmadan yanağındaki çukura bakıyordum. Gamzesi...

"Kimse var mı? Ses verin lütfen. Sesimizi duyuyor musunuz? HEY!"

Kapının ardındaki sesle kendime geldim.

"Buradayız. Hızlı olun içeride baygın bayan var."

Görevliler kapıyı açmaya çalışırken ortamdaki oksijen miktarı azalmaya başlamıştı. Nefes almakta bu sefer bende zorluk çekiyordum. Ellerim Efsun'un ellerini sıkıca kavradı. Hiçbir tepki göstermiyordu. Sinirlerime hakim olamamaya başladım. Duvara birkaç feda hızlıca yumruk attığımda vücuduma damlayan sıcak kan beni sersemleştirdi.

"Evet hadi hep birlikte açıyoruz. Kapıdan uzakta durun lütfen."

"Az kaldı, sakin."

Yavaş yavaş güneş ışıkları kapıdan içeri girerken nefes alış verişim de düzeliyordu. Kapı tamamen açılınca kollarımı Efsun'a dolayarak kucağıma yerleştirdim . Uzun dağılmış saçları ile başı aşağıda dururken kendime
dayadım ve kendimi dışarı attım..

3. Bölüm sonu...

Efsunkâr ile ilgili neler düşünüyorsunuz merak ediyorum doğrusu.
Ve karakterleri nasıl buldunuz?

Sınır:15 yorum 5 oy
Beğenmeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın 🖇️