~ Aşk ile Imtihan ~

~ 3 ~

" Zaten benimkisi de saçmasapan düşünce. Olurmu hiç öyle kızla. Senin nefsine yenik düşmemen lazım"

Ali yine düşüncelerinin içine dalmıştı. Fatımayı düşünmemesi lazım. Hastaneden ayrılıp camiiye yol aldı. Annesinin hastalığı yüzünden camiiye gitmeyi aksatmıştı ali. Camiiye vardıktan sonra abdestini alıp namaza durdu. Namaza durduğu gibi kalbi bir anda hızla atmaya başladı. Ali buna bir anlam verememişti.

Bilseydi fatımayla aynı anda namaza durduğunu anlardı. Onlar birbiri için yazılmış. Kalpleri birbirine ısındıran Allahtır. Fatımayla Alinin de kalblerini birbirine ısındırmış.

Fatıma artık kendisine ceki düzen vermişti. Boş vaktinde sadece okuyordu. Herkes fatımanın bu değişimine şaşırmıştı. Arkadaşları artık fatımayla takılmıyordu. Hatta ilerleyen günlerde fatıma tessetüre girmeye karar verdi ve kapandi. Annesi her gün şükrediyordu fatımanın yolunu bulmasına. Mahelledeki kadınlar fatımaya hayran kalıyorlardı çünkü fatıma artık çok edepli bir kızdı.
Tıpkı Hz. Fatıma gibi.

Seneler geçmiş fatıma ile ali birbirlerini görmemişti. Fatıma onun yanına gitmek istemiyordu. Büyük günahı vardı çünkü okudukca öğrenmişti. Ali ise fatımayı aklından çıkarmak istiyordu ama hiç başarılı olmadı. Fatımaya çok görücü gelmişti ama fatıma istemiyordu. Ali bir türlü aklında çıkmıyordu. Fatıma bur gün yine annesiyle otururken bir reklam göz önüne geldi.

"Çocuklar şenliği"

Küçük çocuklar için güzel bir şenlik hazırlanmış. Çocuklar oynarken diğerleri içinde kitap fuari varmış. Ünlü yazarlar, standlar vesaire.. Fatıma oraya gitmek istiyordu. Hem kendisi için hemde kardeşi hamza için.

- Ama kızım bir saat uzağımızda

- Anne lütfen. Hem hamza için de değişiklik olur

- Hadi iyi tamam

Ertesi gün yola koyuldular. Hamza çok heycanlıydı. Reklamda oyun alanığı gördüğünde deliye dönmüş gibiydi.

- Offf abla ne zaman gelcezzzz

- Tamam hamza bak park ediyoruz.

Arabadan indiler ve iceriye girdiler. Fatıma hemen zaten kitap standına daldı. Annesinden izin isteyip kitaplari incelemeye başladı. Annesi bu arada hamzayi oyun alanına getirdi. Fatıma kasadayken bir beyefendi yaklaştı yanına.

-"Beni sessiz de sevebilirmisin" güzel bir seçim.

Fatıma sessini çıkarmadan hemen gitmeye çalıştı ama adam fatımanın kolunu tuttu.

- Napiyorsunuz kolumu bırakırmısınız.

- Bırakamam. Sen kim oluyosun da bana cevap vermiyorsun.

- Ya bırakırmısınız. Sen ne bakıyon yardım etsene. Birisi yardım etsiiiinn

Ama kimse yardım etmiyordu fatıma. Adam çekiştirdikce çekiştiriyordu. Fatımanın canı yanmaya başlıyordu. Bağrışırken bir adamın heybetli bağrışıyla herkes sustu. Fatımanın kalbi bir anlık durur gibi oldu.

- Ali ...