~ Aşk ile Imtihan ~

~ 6 ~

Fatımanın ağlayışından sonra o teyze geldi ve fatımayı susturmaya çalıştı.

- kızım noldu fatıma iyimisin?

- artık mecalim kalmadı. Bekliyorum bekliyorum ama hiç birşey oluşmuyor. Amacı ney anlamıyorum ..

- kızım Allahtan ümit kesilmez. Vardır bundada bir hayır. Bak kızım mekkedeyiz yarin yolcuyuz böyle vedalaşma peygamber şehrinden. Dualarını et kızım..

Fatıma kendine geliyordu yavaş yavaş. Nasıl bu kadar Allaha isyan ederdi? Nasil en küçük fırsatta şeytana kanardı? Fatıma pişman olup hemen tevbe etti. Sonra uyuma vaktı gelmişdi ama fatıma bir türlü uyuyamiyordu. Bu kadar tevafuğun bit anlamını çıkaramiyordu. Kaderiydi diye düşünüyordu ama sonra alinin bekletmesi aklına geliyordu. Aceba sadece oyunmu oynuyordu? Yoksa sadece beni elde edebilmek için rolmu yapiyor? Fatımanın aklına gittikce daha kötü düşünceler geliyordu. Düşüncelerin içine daldıkca uyku bastırıyordu ve en sonunda uyuya kalmıştı. Ertesi gün mekkedeki son sabah namazını kılmaya başlamıştılar. Fatıma çok üzgündü. Gitmek istemiyordu. Ama sonra aklına annesi geldi ve annesine verdiği söz. Artık değişim zamanıydı.

-----------------------

Son hazırlıklar yapıldıktan sonra herkes uçağa giriyordu. Fatıma son kez arkasına baktı ve aşık olduğu şehri son kez süzdü. Gideceğini bir türlü algılamiyordu. Diğer taraftada gözleri aliyi arıyordu. Aceba oda burdami? Yoksa daha faula kalacakmı?

Uçağa bitti ve yolculuk başladığı gibi bitmişti. Tüm yolculuk boyuncu uyumuştu ve aliyi rüyasınsa görmüştü. Yine onu bekletiyordu. Ama bir nedenini söylemiyordu.

Annesi ve babası fatımayı havaalanında bekliyorlardı.

- kızımmmmm

- annemmmm. Çok özledim ben seni.

- bende seni Allahımın hediyesi.. Nasıldı? Memnun kaldınmı?

- hepsini evde anlatimmi annem?

- olur kızımm

Sarılıp, hasret giderdikten sonra eve vardılar ve fatıma yine uykusuzluktan yatağa attı kendisini. Uyandığında güneş camdan içeriye vuruyordu.

Değişimin ilk günü başlamıştı.

- günaydin anneciğimmmm

- günaydın kızım çok mutlu gözünküyorsun hayırdır

- hava çok güzel

Fatıma annesine gülümseyerek mutfağa geçti ve kahvaltıyı hazırlamaya başladı. Fakat nasıl başlicağını bilmiyordu çünkü normalde annesi hazırlardı kahvaltıyı.

Annesi ise fatımanın bir anlık değişimine sevinmişti. Kahvaltı esnasında annesi okul konusunu açtı.

- Kızım su son hafta sonun. Bak okullar açılıyor hiç ders çalıştınmı?

- eyvah ben herşeyi son güne bırakmışım. Sağol hatırlattığın için.

Fatıma eskiden ne kadar partylerde gezsede hayalinde hep tıp okumak vardı. Üniversiteye kadar başardı ama sonra kötü arkadaşlıklar edindi ve dersleri aksattı. Kahvaltıdan sonra hemen derslerinin başına geçti. Bütün hafta sonu boyunca çalıştı.

Her şeyi incesine kadar anlamalıdı fakat ne kadar kafasını derse vermeye çalışsada aklı yine alideydi. Bekle diyordu ama yine bir haber alamiyordu. Vardır bundada bir hayır diyerkten yine derse verdi kendisini. Ertesi gün, pazartesi, okulların başladığı gün. Ne yaparsa yapsın bir türlü şü pazartesilerine ışınamıyordu. Ama bu sefer seviniyordu okula gitmek için. Nedenini bilmiyordu. Okulumu özlmeişti aceba? Ama olamazdı. Okul özlenmez ki. Hemen hazırlanıp okula yol aldı. Çok heycanlıydı çünkü okula ilk defa kapalı gidecekti. Sınıfa vardığında yalnız oturuyordu ilk sırada. Eski arkadaşları artık fatımanın yanında dahi oturmak istemiyorlardı. Fatımanın yanına meryem oturdu.

- Fatıma çok güzel olmuşsun

- Teşekkür ederim. Arkadaşlarım pek beğenmedi galiba

- Takma onları zaten öyle arkadaşlardan hayır gelmez.

- Evet haklısın.

- Okul çıkışı bir cafeye gidelimmi? Sende nasıl böyle bir anda değiştiğini anlatırsın vallah çon merak ediyorum.

- Olur tabii neden olmasın

- Hee bide yeni -

Tam konuşmasına devam edecekken hoca girdi.

- Yeni hoca gelecek demiştim ve geldi

Fatımanın başi iki saniyeliğine dönmeye başlamıştı. Bukadar tevafuk ona fazla gelmişti. Alinin önde ne işi vardı? Nasıl hoca olarak girerdi sınıfa. Ali ise fatımaya bir bakış attıktan sonra hemen önüne baktı. Sırıtıyordu farkına varmadan ve farkına vardıkca kendisi tutmaya çalışıyordu. Arka sıradaki kizlar ise Ali hocaya olan hayranlıklarını ifade ediyorlardı.

- Allahim bu hoca olamaz yaaa
- Bencede. Ben derse konsantre olamam ki
- Hic bakmayin bile o benim
- Sana noluyo be şu gözlere baksana bana yakışıyorlar

Alini duyuyordu kızları ama duymamazlıktan geliyordu ve dersi devam ediyordu. Fatımanın ise kıskançlığı gittikce artıyordu ve öfkeye dönüşüyordu. Dersin sonunda fatıma tutamadı kendisini ve kızlara sinirli bir şekilde bağırmaya başladı.

- Kardeşim siz iyimisin? Siz dersmi dinliyorsunuz yoksa hocayı mı izliyorsunuz belli değil. Butün ders boyunca hocanın anlattıklaridan bir kelime bile anlamadım!

Fatıma Alinin dağıtığı kağıtları alip çıktı. Meryem ise peşinden koştu. Fatıma o öfkesiyle meryeme verdiği sözü dahi unutmuştu. Meryem fatımanın peşinden bağriyordu ama nafile. O artık kimseyi duymuyordu. Koşuştururken kağitları yere düşürdü ve tam kaldırırken arkasında bir not okudu.

Gönle düşen, dile düştüğünde bazen yere düşer. 'Sevdiğimi söylemez isem, sevmek derdi beni boğar' diyen Yunus'a ne demeli o halde?

Söylemek hep kelimelerle olmaz ya sevgili, hal de söyler. Ben gönülde olan yere düşürmek istemedim.

Sessizce sevmek istedim. Usulca. Kâinatı telaşa vermeden.

Melekleri ürkütmeden sevmek istedim seni.

Izin ver, Allahın emri peygamberin kavriyle isteğim seni. Melekler ahirette düğünümüzü hazırlasın ..

Fatıma okuduklarına inanamiyordu. Bu bir evlenme teklifi idi. Arkasını döndü ve meryemi gördü. Meryemin arkasında ise Ali. Fatıma bir anda yumuşadı ve o saf ve temiz yüzü yine ortaya çıktı. Aliye gülümsiyerek onayını verdi. Meryem ise ortada kalmış ve neler olduğundan habersiz.

- Fatıma iyimisin? Az hava almaya cıkalım mı?

- Meryem bak sen iyi birisine benziyorsun. Zaten senden hariç arkadaşım da yok. Gel evime sana ikram da bulunayim. Sana anlatmak istediğim çok şey var. Zaten hiç kimseye anlatamadım bari sana anlatayım da üstümden yük kalksın olurmu?

- Tabii olur hatta çok sevinirim.

Diyerekten birlikte fatımalara gittiler ve meryem de en sonunda açıklığa kavuştu.