Mesafeler aşka engel miydi?
Peki bi kız hiçbir zaman yan yana gelemeyeceği sadece telefondan fotoğraflarını gördüğü basketbolcu adama aşkını nasıl yenebilecekti?
Veya yenmesi gerekli miydi ki?
Hadi hep birlikte görelim...
Güneş,ışıklarını penceremin perdesinden sızıp bana tatlı gülümsemesini gösteriyordu.Gözlerimi ellerimle kapatıp yataktan doğrulmaya çalıştım ama nâfile.Sanki yatağım ve yastığım kalkmam için beni sıkı sıkı sararken kendimle uzun bi savaştan sonra nihayet yatakta doğrulabilmiştim.Eh en azından bunu başarmıştım.İçimden şapşallığıma gülerken gözüm duvarda ki saatte gitti.Saat sekiz'i kırk dakika geçiyordu ve benim dokuz da antrenmanım vardı.Yirmi dakika da nasıl kulübe yetişebilecektim ki?Yetişemezsem koç beni öldürür.Öldürmeden önce de yüz şınav,yüz mekik çektirip ondan sonra beni voleybol filesiyle boğması gayette olası bi durum.Ee sporcu disiplini diye birşey var sonuçta ve koçumuz disiplinsizliğe asla gelemiyordu.Hızlıca yataktan kalkıp elimi yüzümü yıkadıktan sonra spor çantamın içine yedek kıyafetlerimi koydum.Dolaptan sporcu taytımı ve ince sweatimi üstüme geçirip kapıya doğru yol aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk defa geç kalmak gibi bi dikkatsizlik yapıyordum.Ayağıma beyaz nikelerimi giydikten sonra hızla merdivenlerden inmeye başladım.Kolumda ki saate bakıp sadece on dakikam olduğunu gördüm.Allahım nasıl yetişicektim.Paldır küldür merdivenlerden inerken içimden komşulara özürlerimi iletiyordum.Sabahın dokuzunda gümbür gümbür merdivenlerden biri inse bende kızabilirdim.Beşinci kattan inene kadar neden bu kadar yüksekte oturduğumuza söylendim.Apartmanda ki asansörü kullanamıyorum çünkü asansör korkum beni dakikalarca merdivenlerden inip çıkmama neden oluyordu.Aslında şikayetçi olduğum söylenemez ama böyle acil durumlarda lazım olabiliyor.Ben merdivenlerden inmeye devam ederken birinci katta ki komşum Ali abi kapıyı açıp "Anber noluyor sabah sabah?Bu acelen ne?"diye söylerken "Sorma Ali abi antrenmana geç kaldım.Sadece on dakikam var.Sonra görüşürüz."diyip tam inicekken "dur deli kız.Bekle gel seni motorla bırakayım." Ali abi'ye minnetle bakarken anahtarını ve cüzdanını alıp birlikte aşağıya indik.Ali abi gerçekten çok iyi kalpli bi insandı.Belki de polis olmasından kaynaklı olarak etrafında ki insanlara her zaman yardımcı olmayı çok severdi.Benden altı yaş büyüktü.Yirmi yedi yaşında,1.90 boylarında,kirli sakalı ve mavi gözleriyle gerçekten çok yakışıklı bi adamdı.Onu gören her kızın ağzının suyu akabilirdi.Evet arada benimde akıyor olarabilir ama bizimkisi gerçekten abi-kardeş ilişkisiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
