Doctor/TAEKOOK

7. Büyük Karşılaşma

Selammmmm yb geldi ^-^

Bu bölüm fazla içime sinmedi, ama paylaşmak istedim sizinle.

Bilgilendirme: jungkook'un babasının soy adı park, jungkook babasının soy adını kullanmak istemediği için annesinin soy adını aldı.

İyi okumalarrr🥺🥺

Yorumlarınızı eksik etmeyin. 😘🥰

Jungkook'un ağzından

Kalbim deli gibi atıyor, bu gördüğümü gerçek olmamasını diliyordum, bunun bir Rüya olması için tanrıya yalvarıyordum içimden. Gözlerimiz birleşmesi ile kalbim daha da hızlandı, karşımdaki kişi ise bana şaşkınlıkla bakıyordu, konuşmayı unutmuştum çivilenmiştim adeta.

"j-jungkook?" dedi ben ise hayla ona bakıyordum, güne o kadar güzel başlamıştım oysa, mutluydum. Bir kez daha tanrının benden yana olmadığını anladım.

Yanağımdan akan sıvı ile geri adım attı."siz tanışıyor musunuz?" diye soran yoongi ile kafamı olumsuz anlamda salladım. "o-oğlum, jungkook" demesi ile kafamı kaldırdım, bana nasıl oğlum derdi?, annemi benden almıştı. Ellerim ile kulaklarımı kapattım. "BANA OĞLUM DEME!" diye bağırdım.

Delirmiş gibiydim onu görmek bana hiç iyi gelmemişti, korkuyordum annemi benden almıştı. Bedenim tir titriyordu "j-jungkook ben böyle olsun is-" demesine izin vermeden konuşmaya başladım.

"sen neyi istemedin HE?, annemi öldürdün ben böyle olsun istemezdim demen neyi değiştirecek, söylesene annem gerimi gelecek? , çocukluğumu geri verebilecek misin bana?, jimin senin yüzünden kaç sene konuşmadı benimle, yalnız kaldım günleri bana unutturma bilirmisin?, peki benim okulda katilin oğlu diye dayak yememi, gece gündüz çalışmamı, insanların bana acıyarak, aşağılarak bakmalarını UNUTTURA BİLİRMİSİN BANA? "Diye bağırdım.

Titriyordum , ağlıyordum, korkuyordum. Biz bunu haketmemiştik, annem bunu haketmemiştik," biliyorum unutturamam ama anne-"
dediği an kafamı kaldırdım ona yaklaştım" annemin adını ağzına sakın alma. "diye tısladım ne cürretle onun adını ağzına alırdı. Herkes şok ile bize bakıyordu.

" senden iğreniyorum biliyor musun?, umarım hapiste çürürsün Bay park, çünkü bunun için elimden ne gelirse yapacağından emin olabilirsin. "dedim ve odadan hızla çıktım.

Hayla kalbim sıkışıyordu, duvara tutunarak ilerlemeye başladım. Arkamdan yoongi geliyordu." yalnız kalmak istiyorum. "dedim ve asansöre bindim çatı katına bastım. Asansör durdu ve indim yürüdüm yavaşça yanağımdan yaşlar süzülüyordu, yere oturdum ve duvara yaslandım. Ağladım beni kimse duyuyordu sonuçta, içim dışıma çıkana kadar ağlıya bilirdim.

Çok zordu, onunla yüzleşmek çok zordu o zamanlar ziyarete gidip ona bağırıp çağırmak istiyordum ama o zamanlar gücüm yoktu, şimdi ise içimdekinleri ona kusmuştum. Neden ağlıyordum?, neden kalbim ağrıyordu. Kırğındım, kızgındım, burktum, bir yanım eksik gibiydim.

Ben sedece mutlu olmak istiyordum, küçükken ben, jimin ve annemle güzel hayaller kurardık, mesela küçük bir evimiz olacaktı, bahçeye çiçekler ekecektik , ağaçlara salıncak kurup sallanacaktık, küçük bir köpeğimiz olacaktı, annem yemek yapıp bizi içeri çağıracaktı, yemeklerimizi yiyip çizgi filim izleyip sarılacaktık, annem bizim saçımızı okşayarak uyumamızı sağlayacaktı.

Bu hayallerimizin resmen yıkılmıştı, hayalimin baş kahramanı ölmüştü, şimdi başımızı okşayıp, kim yemek yapacaktı peki bize, kim sallayacaktı bizi?, hiç kimse, benim kahramanım ölmüştü çünkü.