Zuzia Smith przyjeżdża z Londynu do Quenns po śmierci swojej mamy ... nie wie ze ta zmiana zmieni jej życie całkowicie
Jak co to jest wszystko dla beki trochę lol
Hej.. Nie wiem jak mam to zacząć , więc tak.. Nazywam się Zuzia Smith, pochodzę z Londynu aktualnie mieszkam w Quenns w USA. Tak,tak wiem dużo osób pewnie zada sobie pytanie „dlaczego". Juz wszystko wyjaśniam... przeniosłam się do Ameryki z powodu śmierci mojej mamy -Anne, która zginęła w wypadku samochodowym. Od tamtego momentu moje życie zmieniło się o 180° i nigdy już nie będzie takie same... a i mieszkam z babcia - Mary w centrum Queens. Chodzić będę do Midtown School a jutro idę do niej pierwszy raz. -Zuzia! Wstawaj za godzinę musisz już wyjść na autobus!- krzyknęła Mary -Już już babciu wstałam.. już się ubieram- szybko oznajmiłam i pobiegłam ogarniać się do łazienki. Gdy zeszłam ,na dole czekało na mnie śniadanie -I jak smakują Ci?- zapytała Babcia - Tak są przepyszne!- szybko wykrzyknęłam- Nie mam babci już czasu muszę lecieć na autobus.. Zadzwonię do ciebie jak już będę w szkole.Pa!-wybiegłam. Przystanek autobusowy znajdował się 5 minut od domu a autobus miał przyjechać za 7 minut , zdążyłam.. na szczęście. Po wejściu do autobusu zajęłam miejsce i siedziałam spokojnie aż do momentu gdy nie ogarnęłam ze siedzę koło jakiegoś chłopaka.. Spojrzałam na niego, uśmiechnęłam i na tym skończyła się nasza „konwersacja". Szkoła wyparła na mnie takie wrażenie ze przez chwile nie wiedziałam co mam robić.. otrząsnęła się i szukałam klasy matematycznej. - Poczekaj tu chwilę- odrzekła nauczycielka- przywitam się z nimi i dopiero wtedy wejdziesz. -Dobrze- odpowiedziałam nerwowo Słucham uważnie co dzieje się w klasie aż usłyszałam „mamy nowa uczennice" i poczułam jak wszystkie mięśnie odmawiają mi posłuszeństwa. -Zapraszam- powiedziała nauczycielka -Hejka, jestem Zuzia Smith pochodzę z Londy..... I tym momencie zauważyłam chłopaka z którym jechałam cała drogę do szkoły, ale postanowiłam nie dać po sobie znać że coś jest nie tak , wiec kontynuowałam - Z Londynu,.. i miło mi was poznać- o dziwo powiedziałam to z uśmiechem na twarzy - Mam nadzieje ze spodoba ci się nasza szkoła. Usiądź koło.. mmm Peter jesteś jeszcze z nami? - zapytała -Tak, tak oczywiście pani profesor- nerwowo zamknął laptopa. Poprostu nie mogłam uwierzyć ... niedość ze rano nie zauważyłam ze usiadłam dupskiem koło jakieś chłopaka to teraz chodzę z nim do klasy i jeszcze muszę koło niego siedzieć... usiadłam wiec na wskazanym miejscu przez nauczycielkę. -Hejka- przywitałam się nieśmiałe -Hej.... gdzieś cie już widziałem- oznajmił dość niepewnie - Ta... w autobusie ,dziś rano koło ciebie usiadłam -Faktycznie.. co masz następne? -Eeee chemię. -Ja też.... chcesz usiądź ze mną? -Tak...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
