The Law of Love

Chapter 7

Hello guys! Magiging slow update ulit kasi may klase na kami ngayong week. And I forgot to say this, please kindly vote and leave a comments. Thank you! Borahae💜

~//~//~//~//~//~//

I slowly opened my eyes the I suddenly feel the light that are hitting on my skin.

Malabo ang nakikita ko nang bumungad sa akin ang maliwanag na ilaw na nakita ko sa kisame. Where am I? Oh' right nalaglag pala ang sinasakyan naming jeep sa bangin at lumubog sa ilog. I guess I'm in heaven. At least here no one will accuse me in the sin that I didn't do it.

Then I suddenly stopped, wait! There is something wrong? Kisame?

Nang inikot ko ang mga mata ko sa paligid ko ay doon lang nag-sink in sa utak ko na buhay pa pala ako. Kaya napabangon ako bigla dahil bumungad sa akin ang maaliwalas at malawak na kwarto. Manly ang dating dahil sa motif na black and white.

Paulit ulit kong tinignan ang kwarto kung totoo talaga 'to at napatunayan ko na totoo ito dahil tumatama ang init ng araw sa kamay ko na galing sa malaking bintana.

"Shit! Where the hell I am?" I whisphered to myself. At kahit yata sa sarili ko ay hindi ko alam ang sagot.

Tumayo ako bigla pero bumagsak din ulit ako sa kama dahil feeling ko binugbog ako ng sampung katao dahil sa sobrang sakit ng katawan ko.

"Ang sakit ng katawan ko. Sinong hindi sasakit ang katawan ang taas ng binagsakan namin." I said to myself while massaging my joints.

Then doon ko lang napansin ang suot ko. Isang puting white long sleeve na malaki sa akin kaya inangat ko ang laylayan ng suot ko at isang calvin klein na color gray ang boxer na suot ko.

Napamaang ako sa nakita ko. Sinong poncio pilato ang nagpalit sa akin ng damit?!

"Shit!!! Ano bang nangyayari?!" Frustrated kong tanong sa sarili ko.

Kaya pinakiramdaman ko na lang ang sarili ko and thank god, wala namang masakit in there aside from my joints.

Then dahan dahan akong tumayo at muli kong inikot ang mata ko sa kwarto pero wala akong makita na kahit picture frame man lang na maaaring makatulong sa akin para may hint naman ako kung sino ang nagdala sa akin dito. I don't have a choice kundi buksan ang pinto.

Nang binuksan ko ang pinto ay nakahinga ako ng maluwag sa pag-aakalang naka-locked ito. Sinilip ko ang ulo ko at napagtantong mas malawak ang nasa labas ng room dahil all around ito.

"Nasaan yung may-ari? Ba't parang walang tao?" Bulong ko.

Tuluyan na akong lumabas at pinakiramdaman kung may tao sa loob pero walang akong naririnig na ingay. Kaliwa't kanan ang lingon baka may biglang sumulpot na tao dito. Pero wala talaga akong makita.

So, I decided na umalis na lang tutal hindi ko naman alam kung bakit napunta ako dito at hindi ko rin naman kilala ang nagdala sa akin dito. Kaya hinanap ko ang labasan pero dahil sa lawak at laki ng bahay ay hindi ko mahanap.

"Ano ba 'yan? Baka maabutan pa ako dito ng may-ari at hindi na ako makalabas!"

Nang may nakita akong isang pinto na hindi ko pa nabubuksan ay parang feeling ko eto na 'yun. Kaya dahan dahan kong inikot ang doorknob pero bigla akong napatigil sa pagpihit.

"Wait? Kung aalis ako dito, saan naman ako pupunta? Eh malamang pinaghahanap ako ng mga pulis." Pagdadalawang isip ko.

"Pero kung babalik ako sa kulungan baka imbes na makalaya eh baka lalo akong tumagal doon dahil nga tumakas ako at baka parusahan ako ng mabigat. Kung dito naman ako mananatili. Eh hindi ko naman alam kung ano ang magiging kahitnatnan ko dito dahil hindi ko kilala kung anong klaseng tao ang nagdala sa akin."