Cyberbully ~ Mainstreet

|| 14

3e persoon pov

"Reintjeee!" Daan rent de woonkamer in waar Rein op de bank ligt, aangezien hij vanmorgen uit het ziekenhuis is ontslagen met een gebroken been en een lichte hersenschudding.

"Daantjeee." Zegt hij iets minder enthousiast.

"Hoe voel je je nu? Je hebt ons echt laten schrikken man." Daan gaat naast hem op de bank zitten en geeft hem een zachte klap.

"Ik kom net uit het ziekenhuis en je begint me meteen weer te mishandelen? Wat een manier om te laten zien dat je medelijden hebt." Grapt Rein. "Nee, maar ik voel me wel aardig goed. Beetje hoofdpijn en kan niet zoveel vanwege dat," zegt hij, wijzend naar zijn been. "maar gaat verder wel.

"Mooi, mooi." Daan kijkt onrustig om zich heen. Hij wrijft in zijn handen en schraapt zijn keel.

"Is er iets? Je lijkt nerveus."

"Oh, nee hoor." zegt Daan snel. "Heb gewoon wat dorst. Is het goed als ik wat te drinken pak?"

"Tuurlijk, neem ook wat voor mij mee."

Snel staat Daan op en loopt naar de keuken. Zodra de deur dicht valt, leunt hij tegen de muur aan en zucht diep.

Daan is niet bepaald goed in het bewaren van geheimen. Hij wordt nerveus en dan flapt hij het er uiteindelijk altijd uit. Maar als Rein hierachter komt wordt hij woedend. Al helemaal wanneer hij hoort dat het zijn schuld is. Het is zijn schuld dat Eva boos is en weg is gegaan. Het is nu pretty much uit tussen Rein en Eva, ook al heeft Rein er geen idee van.

Wanneer Daan twee glazen sinas heeft gehaald, loopt hij weer de woonkamer in en ziet dat Rein zuchtend zijn telefoon neerlegt.

"Zwaar leven?" Grapt Daan als hij één van de glazen aan Rein geeft.

"Eva neemt haar telefoon al de hele tijd niet op. Ik heb haar al de hele dag proberen te bellen." Daan haalt zijn schouders op terwijl hij een slok neemt.

"Dat is apart."

Rein kijkt Daan aan en knikt voorzichtig.

"Jep, heel apart." Zegt hij zacht.

Que the awkwardness.

Geen een van de jongens zegt een woord en rustig drinken ze allebei hun sinas op. Gelukkig komt Nils langs en red ze. Daan staat op en opent de deur.

"Heb je dat van Eva al vertelt?" Fluistert Nils zodra hij binnen is. Daan schud zijn hoofd en gebaart dat hij niets moet zeggen. Nils zucht, maar knikt.

De jongens praten wat met zijn drieën en gamen daarna wat. Nils kijkt de hele tijd naar Daan met een bepaalde blik. Daan weet precies wat hij bedoelt.

Nils wil dat hij het opbiecht. Maar Daan durft simpelweg niet.

"Oké, serieus hou op." Zegt Rein en hij zet de game op pauze. "Ik heb er echt genoeg van."

"Waarvan?" zegt Nils.

"Ik weet dat er iets is dat jullie me willen vertellen. Ik zie die blikken wel de hele tijd en Daan is veel te stijf en nerveus. Dus zeg op. Ik kan het wel hebben."

"Beloof je dat je niet boos wordt?" zegt Daan voorzichtig.

"Wat heb je gedaan?" Rein haalt zijn wenkbrauwen op en kijkt naar Daan.

"Het ging echt niet met opzet, ik zweer het!" zegt Daan wanhopig.

"Wat niet? Zeg nou gewoon, man."