Cyberbully ~ Mainstreet

|| 03

Eva POV

Hoe kan iemand nou zoiets op iemand anders zijn Facebook pagina zetten? Lekker iemand zijn leven verspesten. Nou dat is diegene dan ook wel mooi gelukt. Ik zit hier lekker te janken op de wc, terwijl iedereen het er waarschijnlijk over heeft. De hele school zal het dan ook wel gauw genoeg weten. 

Ik hoor dat er een deur open gaat en ik hou me zo stil mogelijk. Ik hoor voetstappen, maar al gauw gaan ze weer terug richting de deur en hoor ik hem weer dicht gaan. Ik zucht schokkerig en ik haal mijn neus op. 

"Eva?" Hoor ik. Shit, ik was dus niet alleen. "Eva, ik weet dat jij het bent. Kom please naar buiten" 

Ik sta rustig op en haald de deur van het slot. Ik open hem voorzichtig en ik zie Jade staan. Ik loop naar haar toe en werp me in haar armen. Ze geeft me een knuffel en probeert me te troosten. 

Als ik dan even later eindelijk weer rustig ben, kijk ik in de spiegel en haal de make-up onder mijn ogen weg. Ik drink wat water en zucht. Hopelijk is het niet al te duidelijk dat ik heb gehuild. 

We lopen samen naar buiten en de bel gaat. We zien Melanie en Rosa lopen met onze tassen en we pakken ze aan. Met zijn vieren lopen we naar de kleedkamers voor gym en we kleden ons om. We lopen lachend de gymzaal in en we gaan zitten op de bank. De rest van de klas komt ook binnen en ik zie Nils lopen. Hij kijkt om naar mij en glimlacht naar me. 

"Nils, kom mee. Schenk geen aandacht aan die slet" Zegt Rachel en ze trekt hem weg. Ik zucht en kijk naar beneden. De leraar komt binnen en we moeten allemaal rennen en we gaan helemaal achteraan, zoals altijd. 

Ineens komt Rachel naast me rennen en ik kijk om. Ze glimlacht lief naar me en ik kijk om me heen. Ik zie dat de leraar naar ons kijkt, dat verklaart een boel. 

"Haal het niet in je hoofd om Nils van mij af te pakken, okay?" zegt ze pissig, maar de glimlach blijft dansen op haar gezicht. Wauw, wat zou ik die er nu graag af willen slaan, zeg!

Ik antwoord niet en ren haar voorbij. Dan komt Rein naast me rennen. 

"Gaat het wel na zonet? Wat er gebeurde bij de vorige les?" Vraagt hij lief. Rein is altijd al één van de aardige mensjes in de klas geweest, ook al ben ik waarschijnlijk een van de weinigen die dat weet. Ik ken hem al sinds mijn geboorte, maar we zijn nogal uit elkaar gegroeid. 

Ik knik en glimlach naar hem. We moeten stoppen met rennen en we gaan verder met de rest van de gymles. 

Als het dan na nog een uur in hell, eindelijk pauze is, lopen Rosa, Jade, Melanie en ik naar ons plekje voor school. We hebben een soort eigen plekje onder een mooie dikke boom, waar we eigenlijk altijd zitten. Lekker ver bij iedereen vandaan, kan niemand ons storen. 

"Waarom rende je ineens de klas uit tijdens het eerste uur?" vraagt Mel. Ik haal mijn schouders op. 

"Ik werd gewoon gek van het gezeik over die status." Zucht ik. Ze knikken begrijpend en laten het onderwerp vallen. 

"Dus, willen jullie vanmiddag afspreken?" vraagt Rosa. We kijken elkaar aan en knikken. 

"Zullen we dan naar de starbucks gaan, daar zijn we echt al veel te lang niet meer geweest!" Zeg ik over-dramatisch. Ze lachen alle drie, maar stemmen wel in. 

Na nog een aantal super saaie uren op deze rot school, gaat dan eindelijk de laatste bel, wat betekent dat we uit zijn. 

Ik loop naar mijn kluisje en haal wat boeken eruit en stop er ook een paar weer in. Ik gooi hem dicht en loop naar de gardarobe om mijn jas te pakken. De andere meiden staan daar ook te wachten en samen pakken we onze fietsen en gaan op weg naar de Starbucks.

"HEAVEN" roept Melanie als we gaan zitten met onze bestelling. We lachen en knikken. We praten wat en ineens horen we gekuch achter ons. We kijken allemaal om en zien Rein staan. Hij kijkt ons ongemakkelijk aan. 

"Hey, uhm, Eva, ik moet je iets vertellen." zegt hij. Ik kijk hem aan en knik. Ik schuif wat op zodat hij bij ons kan komen zitten en dat doet hij dus ook. "Ik weet wie die status update op jou profiel heeft gezet." zegt hij. Ik verslik me bijna in mijn drinken. 

"Wie dan? Rachel zeker?" zeg ik, maar hij schud zijn hoofd. Ik kijk hem vreemd aan. "Wie dan wel?" 

"Het was Jort, blijkbaar had jij hem iets aangedaan en hij wilde dus wraak nemen" Zegt Rein. 

"What the heck, waar slaat dat nou weer op?! Ik heb hem nooit iets aangedaan! Maar hoe is hij dan in vredes naam op mijn account gekomen?" Rein haalt zijn schouders op. 

"Volgensmij hoorde ik dat zijn broer een professionele hacker was ofzo, dus waarschijnlijk hij daar voor gezorgt" zegt Rosa. 

"Ugh, kan dit allemaal nog erger worden?" zucht ik. 

"Sorry, maar ik moest het je gewoon vertellen, ik zag hoeveel pijn het je deed" zegt Rein zacht. Ik glimlach naar hem. 

"Dankje voor het zeggen" zeg ik en ik geef hem een knuffel. Hij slaat zijn armen stevig om me heen en laat me dan weer los. Hij staat op. 

"Ik moet maar weer eens gaan, maar zeg tegen niemand dat je dit van mij hebt oke? Anders zullen ze mij vermoorden" lacht hij. We knikken allemaal en hij drukt nog snel een kus op mijn wang, net zoals we vroeger altijd deden. Hij rent naar buiten en de meiden kijken me met grote ogen aan. 

"Wat was dat?" vragen ze alle drie tegelijk. 

"Niks...." zeg ik zacht. "Echt, niks. We waren vroeger hele goeie vrienden en toen deden we eigenlijk altijd alsof we een stel waren, net zoals je zag in films en tja, blijkbaar, of nou ja, hopelijk gebeurdt dat nu weer" glimlach ik. 

"Oehh, Eva is in l-o-v-e" lacht Jade. 

"Echt niet!" zeg ik, maar toch voel ik dat ik rood wordt. Begrijp me niet verkeerd! Ik ben niet op hem hoor, maar ik wordt gewoon altijd rood als iemand zoiets tegen me zegt, of het nou klopt of niet. "Dat moet jij nodig zeggen! Jij kan je ogen niet afhouden van Nils" zeg ik terug tegen haar. Nu is het haar beurt om rood te worden. 

"Oke, misschien vind ik hem een heeeeel klein beetje, erg leuk...?" zegt ze lachend. We lachen allemaal weer en we drinken ons drinken op. Daarna gaan we weer naar buiten en fiets ik terug naar huis toe. Ik loop de keuken in, waar mijn moeder staat te koken.

"Hoi mam" zeg ik. Ik ga zitten en ze zegt hoi terug. Ik sta op en loop naar de computer. 

Ze heeft nooit gezegd dat ik hier niet achter mocht, alleen maar dat ik niet achter mijn laptop mocht. 

Ik ga naar internet en daarna naar Facebook. Ik log in, maar het wil niet. De site zegt dat het email adres en het wachtwoord niet overeen komen, maar ik weet echt 100 procent zeker dat het goed is. 

Ik probeer het nog een paar keer, maar steeds lukt het niet. 

"mam, heb je mijn Facebook account verwijdert ofzo?" Zeg ik tegen haar. Ze knikt. "Wat? Waarom?!" 

"Dat was onze afspraak, en aangezien je het zelf niet deed, heb ik het maar gedaan. En zet nu die computer uit" Zegt ze. Ik sluit hem af en stamp naar mijn kamer toe.