Nefes alamadığım için elimi boğazıma getirip derin derin nefes almaya başladım. Tüm uzuvlarımın acıdığını hissediyordum fakat bu fiziksel bir acı değildi, ruhsaldı. Canım acıyordu, kalbim kırılıyordu, ruhum her geçen gün daha fazla inciniyordu. Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: Cem Ardian / Gesi Bağları
Bölüm: 5 "Belki bir gün kalbimi yormayan birine denk gelirim diye yaşıyorum ..." 🌙
/ RNG /
***
Yazardan
Atagül ailesi, ellerinde çay ile gülüşmeler ile birlikte, misafir odasında ne olduğunu bilmeden oturuyorlardı. Şeyma dışında herkes mutlu ve huzurluydu. Oğulları gelmişti ve üstüne üstlük bir de gelinleri olmuştu.
Mutluydular.
Kızlarının ne halde olduğunu bilmeden, mutluydular.
Savaş hırsla misafir odasından çıkınca tüm gözler ona dönmüştü. "Alev, yürü eve gidiyoruz!" diye bağırınca da daha çok dikkat çekmişti. Demir Bey, "Ne oluyor oğlum? Nereye gidiyorsunuz? Hem Şeyma nerede?" dedi çünkü oğlu çok sinirli gözüküyordu ve oğlunun sinirli hallerini en iyi o bilirdi.
Savaş hiç takmadan, "Alev, yürü dedim!" dediğinde Alev sevgilisini daha fazla sinirlendirmemesi gerektiğini bildiği için hemen ayağa kalktı ve, "Biz Savaş sinirlenmeden gidelim. Yarın konuşuruz." dedikten sonra hızla sevgilisinin arkasından gitti.
Demir Bey, kaşlarını çatarak olan biteni anlamaya çalışıyordu fakat bir sonuca varamamıştı? Az önce neler olmuştu? Daha fazla oturmanın manası olmadığını bildiği için ayağa kalktı ve az önce Savaş'ın, Şeyma'yı götürdüğü misafir odasının kapsını açmaya çalıştı, fakat kapı kilitliydi.
Kulağını kapıya dayadığında Şeyma'nın hıçkırarak ağladığını duymasıyla kaşlarını çatarak kapıyı daha fazla zorlamaya başladı, "Şeyma, ne oluyor babacığım?" diye merakla sorduğunda cevap gelmemişti.
Aysude Hanım, ayaklanarak eşinin yanına gitti. "Demir, ne oluyor?" dediğinde Demir Bey hiç cevap vermeden ve daha fazla dayanamayarak kapıyı kırdı.
Şeyma delicesine ağlıyordu...
Demir Bey hızla kızının yanına giderek, "Şeyma? Bir tanem iyi misin?" diye sordu fakat aldığı cevap sadece hıçkırarak ağlamasıydı.
Çoğu zaman, biri ona bağırdığında krize girer ve saatlerce ağlar ya da konuşmazdı. Küçükken yaşadığı şeyler üzerinde travma bırakmıştı. Demir Bey böyle olmayacağını bildiği için kızını kucağına aldı ve odadan çıkarmaya başladı.
Şeyma hıçkırıkları arasından zorla da olsa, "B-beni buradan ç-çıkarma. A-abim kızar." dediğinde Demir Bey kafasını iki yana sallayarak cevap vermeden Şeyma'yı odasına getirdi.
