Nefes alamadığım için elimi boğazıma getirip derin derin nefes almaya başladım. Tüm uzuvlarımın acıdığını hissediyordum fakat bu fiziksel bir acı değildi, ruhsaldı. Canım acıyordu, kalbim kırılıyordu, ruhum her geçen gün daha fazla inciniyordu. Ben...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: Sertab Erener/ Olsun
Bölüm:4 "Kendi değerini unutacak kadar çok sevmemelisin birini. Çünkü başkasının gözünden kendi değerini belirlediğinde, bir gün mutlaka değersizleşiyorsun...✨"
/Bilmiyorum/
***
"Şeyma, hadi kalk babacığım."
Gözlerimi babamın sesi ile açtığımda, yatağımda oturmuş saçlarımı okşar şekilde beklemiyordum. Bu.. gerçek miydi? Ne diyeceğimi bilemeden, "Baba." diye uyku mahrumluğu bir sesle mırıldandım.
Babam gülümseyerek, "Efendim?" dediğinde gerçekten şaşırmıştım. Çünkü babam pek böyle bir insan değildi. Tamam, bana sevgisini gösteren biriydi ama biz küs gibi bir şeydik. Belki de hatasını anlamıştı.
Babama cevap vermeden yataktan kalkacağım sıra, kollarımdan tutup beni tekrardan. yatağa yatırdı. "Öyle yüzüme bakmadan gitmek yok hanımefendi. Artık aramızda buzları eritmenin zamanı geldi. Baba kız arasında küslük olmaz." dediğinde boş boş babama baktım. Alevine ne olmuştu?
Bir anlığına bana el kaldırdığı zamana ve o an ki çaresizliğim aklıma geldiğinde tüylerim diken diken olmuştu. Bir daha o anıları yaşamamak için her şeyimi verebilirdim. Babanın el kaldırması kadar kötü bir şey yoktu galiba. Acaba babası tarafından şiddet görenler nasıl hissediyordu? Çok büyük bir ihtimalle ben dayanamazdım.
Gözlerimin dolduğunu hissettiğim için kafamı hemen yere eğip, çıplak parke ile bakışmaya başladım. İster istemez duygusallaşmıştım. Babam gözlerimin dolduğunu görmüş olacak ki, elleri ile yüzümü avuçlayıp parmakları ile de gözyaşlarımı sildikten sonra, "Ağlama babacığım. Özür dilerim benim hatamdı. Sadece o gün çok sinirliydim ve ister istemez sinirimi senden çıkardım. Hem ben sana kıyamam ki. Sen benim tek kızım, bir tanemsin. Sana nasıl vurabilirim? " dediğinde daha fazla dayanamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım.
Babam her zaman böyle yapardı, ilk önce kırar döker daha sonrasında özür dilerdi ve tekrardan aynı şeyleri yapardı. Sıkılmıştım artık bu döngüden. Kollarını bana sarıp, saçlarımı okşayarak birkaç öpücük kondurdu. "Şşt ağlama. Özür diledim ya bir tanem." diye yatıştırıcı bir ses ile konuştuğunda kafamı göğsünden çıkarıp, babama baktım.
"Baba?" diye fısıldadım çaresizce. "Babacığım?" diye yumuşak bir tonda konuşunca daha çok ağlamaya başlayıp, "Bir daha bana elini kaldırma, lütfen."
"Tamam bir tanem tamam. Özür dilerim." dediğinde ufakça gülümsemiştim. Umarım dediğini yapar bir daha elini kaldırmazdı. "Barıştık mı?" diye sorunca gülümseyerek kafamı sallayıp, babama sarıldım.
