Yoongi, karnındaki keskin sancıyla uyandığında, yarasının yeniden kanamaya başladığını fark etti. Aklına Jimin'in dikiş ile ilgili söyledikleri geldiğinde ise yüzünü buruşturup kafasını iki yana salladı.
"Unut bunu Yoongi, burada daha fazla kalamazsın."
"Neden, öldürmen gereken başkaları da mı var?"
Yoongi duyduğu sesle irkilse de belli etmeden yalnızca kafasını çevirdi ve yan koltukta oturan Hoseok'u gördü, oldukça uykusuz görünüyordu.
"Neden buradasın?"
Hoseok yarım ağız gülerken, dudak büzüp elleriyle odayı işaret etti.
"Evimin istediğim yerinde olabilirim sanıyordum."
Yoongi, Hoseok'un dediklerine yalnızca göz devirdi. Bir an önce iyileşip gitmesi gerekiyordu fakat bu bir türlü gerçekleşmiyordu. Tahmin ettiğinden daha uzun süredir yalnızca yatıyordu ve bu hiç hoşuna gitmiyordu.
"Jimin her ihtimale karşı yanında kalmamı söyledi."
Hoseok birden ciddileşerek ayaklandığında, Yoongi yalnızca kafasını sallayarak onu onayladı ve geriye yaslanıp gözlerini kapattı.
"Sanırım bundan bahsediyordu."
Yoongi karnında hissettiği soğuklukla inleyerek gözlerini açtığında, Hoseok'un fazlasıyla yakınında olduğunu gördü. Pansuman yaparken o kadar dikkatli ve hassas görünüyordu ki kimse onun polis olabileceğine inanmazdı.
"Fazla naziksin Hoseok, aynı küçüklüğündeki gibi."
Hoseok bakışlarını Yoongi'nin karnında dikkatle gezdirdiği pamuktan çekerek, doğrudan onun gözlerine baktı. Bu adamda farklı bir şey olduğunu ilk günden beri hissediyordu fakat ne olduğunu anlayamıyordu.
"Küçüklüğümü nereden biliyorsun?"
Yoongi omuz silkip Hoseok'un elindeki pamuğu alarak, onun yarım bıraktığı işe devam etti.
"Tahmin etmesi o kadar zor değil."
Hoseok, elindeki pamuğu sıkı sıkıya tutan Yoongi'nin cevap vermeyeceğini biliyordu, bu yüzden tek kaşını kaldırıp inanmadığını belli eden bakışlarını Yoongi'nin yüzünde gezdirmekle yetindi.
''Geceleri uyuduğunu sanıyordum.''
Hoseok tamamen farklı bir konuya atladığında, Yoongi göz ucuyla ona bakarak ne dediğini anlamaya çalıştı.
''Ne demeye çalışıyorsun?''
''Neden iyileşmek yerine gün geçtikçe daha kötü oluyorsun?''
Yoongi, Hoseok'a göz devirip arkasına yaslanarak soluklandı. Günlerdir tek yaptığı şey Hoseok'un getirdiği yemeklerden kaçınmak ve kan kaybetmek olmuştu.
''Beni yakaladın, Hoseok. Sen içeride uyurken gidip kalanları temizliyorum.''
Hoseok da Yoongi'nin karşısındaki koltuğa oturup kollarını göğsünde birleştirdiğinde bakışları kesişti. Yoongi dudaklarını büzüp yüzüne üzgün bir ifade kondurduğunda, göz devirme sırası Hoseok'a geçmişti.
''Her gece birilerini öldürüp bir polisin evine tekrar geliyorum.''
Yoongi bu kez de hayali göz yaşlarını abartılı bir şekilde silmeye başladığında, Hoseok dayanamayarak bakışlarını telefonuna çevirdi.
