Sarışın Değil / Hyunin AU

1

+ Hyunjin! Gel birader kahvaltı edelim.
- Uyuyacağım ben.
+ Hadi be oğlum kalkıver! Bak yumurta yaptım, geliyor mu mutfaktan kokular?
- Chan sen ye kardeşim, afiyet olsun.

Chan arkasını dönüp mutfağa doğru giderken "Sen bilirsin.." diye mırıldandı. Hyunjin ise yorganı başının üstüne çekti, fakat geri uyuyamadı. Yavaşça yataktan kalktı, parmaklarını sarı ve yeni uyanmışlıkla dağınık saçlarının arasında gezdirdi ve mutfağa yöneldi.

- Geri uyuyamadım.
+ Dersin yok muydu zaten bugün?
- Var ama gitmeyeceğim, yorgunum.
+ Sen bilirsin.
- Jeongin ne zaman gelecekti?
+ Bu pazar. Babamlar arabayla eşyaları getirecekler, o arada Jeongin de gelmiş olacak.

Chan saatine baktı, ayağa kalkıp sofradan birkaç parça şeyi alelacele kaldırdıktan sonra kapıya yöneldi.

+ Ben derse geç kalıyorum. Marketten falan bir şey istersen yaz olur mu?
- İyi dersler Channie.

Apartman dairelerinin kapısı hızlıca kapandı. Hyunjin masada kalan tabaklardan birkaç parça şey atıştırdıktan sonra mutfağı toplarken düşündü. Küçük apartman dairelerinde üçüncü senesiydi bu Hyunjin ile Chan'ın. Liseden arkadaşlardı, aynı şehirde üniversite kazanınca hiç düşünmeden ikisi eve çıkmışlardı. Fakat bu sene, alıştıkları düzende büyük bir değişiklik oluyordu.

Chan'ın kardeşi Jeongin, bu sene üniversiteyi kazanmıştı ve yanlarına geliyordu.

Uzun süredir arkadaş olsalar da, Hyunjin, Chan'ın kardeşiyle hiç tanışmamıştı. Adını çok duymuştu elbet, Chan ondan sıkça bahsederdi.

"Bir kardeşim olsaydı ben de muhtemelen sıkça bahsederdim" diye düşündü. Tek çocuk olarak büyüdüğü için bu konularda empati kurmak onun için zordu.

Chan'ın bahsettiğine göre Jeongin şen şakrak, fakat özünde akıllı uslu, "efendi çocuk" tabir edilen biriydi. Evde rahatsızlık vereceği, gürültü yapacağı veya sinir bozacağı bir durum asla olmazdı, öyle diyordu Chan. Evin huzurunun bozulmayacağına emindi Hyunjin, fakat içinde yine de garip bir his vardı.

Duruladığı son tabağı da diğer temiz bulaşıkların üstüne kapattıktan sonra, ince ellerinde kalan suyu lavabonun içine silkeledi. Tertemiz yaptığı mutfağa bir baktı. "Umarım şu düzenim bozulmaz." diye geçirdi içinden.

Henüz haberi yoktu, fakat Hyunjin'in hayatında bir şeyler bozulmak değil, düzelmek üzereydi.