Bataklık

Yaşardın, Ölürdün, Öldürürdün

6.Bölüm: Yaşardın, Ölürdün, Öldürürdün.

Ellise-Can You Keep a Secret

Yaşam bize bir çok seçenek sunardı. Yaşardın. Ölürdün. Öldürürdün.

Ama ne kadar çok Bağırırsın duymazlar. Çığlık atarsın nedenini anlamazlar. Anlamıyorum. Neden?

Nefesler içinde yataktan fırladım.

Kulağımda sesler çınlıyordu "IŞIĞIN OLMADIĞI YERDE UMUT YOK" kesin ve net. Evet bir erkek sesiydi ama çıkaramıyorum. Kulağımda her yankılandığında tüylerim diken diken oluyordu. Sadece bu korkutmuyordu kulağımda başka seslerde yankılanıyordu. Çığlık sesleri. Sanki benim yerime bağırıyorlardı. Onlar değil sanki, Benim geçmişim çığlık atıyordu.

Kolumda bir el hissedince gerilendim

, "Kiraz iyi misin?" Kerem in sesini duyunca rahatlamıştım. Fakat gerçek olup olmadığına inanamayarak Keremi cimcikledim "Ah Kızım kendini cimciklemen gerekiyordu!"

Söylediklerini duymazdan gelerek, yalana başvurdum "İyiyim" Tabi canım çok iyiydim.

Kabus görmüştüm ve hala kabusu her detayına kadar hatırlıyordum. Keşke unutsaydım. Maalesef ki hatırlıyordum işte! Gerçek gibi bir Kabusu nasıl unutabilirdim! Ah galiba hiç unutamayacaktım.

Kendime gelmek için yataktan kalkıp tuvalete girdim. Yüzümü yıkadım. En azından biraz soğuk su yüzümü ferahlatmıştı.

Odaya tekrar girince Keremin beni beklediğini fark ettim. Fakat ilk dikkatimi çeken şey masanın üstündeki zarf oldu. Uzanmak istedim fakat cesaret edemedim. Zarfta Kırmızı kırmızı izler vardı. Keremde zarfı fark etmiş olacaktı ki uzanıp aldı. Zarfı yüzüne yaklaştırıp kokladı, "Kan" Kan olamazdı, Kim gelmiş olabilirdi ki? "Şaka falan olmalı. Kan olamaz, kandırıyorlar bizi!" diyerek direttim. Kerem gözlerini devirerek zarfı bana uzattı. Korkuyla zarfı adım yüzüme yaklaştırıp kokladım. O derin keskin koku. Demir hissi veren o koku. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlamıştı. Gerçekten Kandı!

Kan olmadığına inanmaya çalışarak hızla zarfı açtım.

İçinde bir fotoğraf fark edip fotoğrafa baktığımda, yerle buluşması bir oldu.

Nefes almayı unutmuş gibiydim. Nefesim düzensizleşmişti. Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum.

FOTOĞRAFTA BİR CESED VARDI! KANLAR İÇİNDEYDİ!

O fotoğraf aklımdan çıkmıyordu! Çıkmıyor işte! Gözümden bir damla damlayıp fotoğrafın üstüne düştü.

Kerem de Fotoğrafı baktığında çenesi kasılmış donuk bir şekilde fotoğrafa bakıyordu.

Bu gerçekten çok korkunçtu! Hangi manyak böyle bir şey yapardı! Bizim yaşlarımızda birini öldürüp fotoğraf çekmişti ve bize kanlı bir zarf bırakmıştı! Bir saniye ya o kan o adamınsa!

AMAN ALLAHIM!

Bu olamaz bu olmamalı! Hayır hayır hayır! Oda daha çok genç onunda hayatı vardı! Yaşaması gerekiyor! "O Ölmüş! Ölmüş! Öldürülmüş!" diyerek bağırdım.

Dizlerimin üstüne çöktüm. Titriyordum. İlk defa bir ceset görmüştüm. Kanlar içindeydi!

"ONUNDA YAŞAMAYA HAKKI VARDI!" Yaşamalıydı Hayır! Bu bir Fotoshop olmalıydı! Olamazdı Ama olamazdı!

"PİSLİKLER!" Bunu yapan hangi pislikse artık! Bize göndererek te MANYAK olduğunu ispat etmişti. TEBRİKLER! Devamını getiremiyordum olmuyordu. O kan O adam çok kötü bir fotoğraf.