Sweet Chaos

Epilogue

Bago ang lahat, inuulit ko maraming salamat sa pagbabasa nitong kwento ng ating mga bida na si Veronica at Charles. Hindi matatapos ang kwento nito kung wala ang inyong mga suporta.  Ito ang ikaunang kwento ko na third person ang aking ginamit at sana naging smooth ang takbo ng kwento sa inyo. I am still learning through the process at sana hindi ko kayo na dissapoint. Sa uulitin na kabanata, maraming salamat!

*

Sa lakas ng simoy ng hangin marahan sinikop ni Veronica ang kanyang mahabang buhok sa kanyang balikat. Kasabay narinig ang pagbaba ng mga eroplano at ang inggay ng gulong ng maleta ng ilang mga turista. Tinanggal niya ang kanyang salamin at inangat ang kanyang tingin sa signage nakaukit sa kanyang harapan.

It feels like deja vu that recalls the first day she landed in this airport with a wicked plan and unexpectedly met the man she never expected to fall in love with. At ngayon paalis na siya tila parang nangyari ang lahat kahapon. Napakabilis ng oras at araw hindi mo inaasahan ang lahat.

"So is this goodbye?" napalingon siya kay Lance nakatingin sa kanya habang inabot ang kanyang maleta na katabi nito ang kanyang asawa na si Andrea. Napangiti nito sa sarili na maalala ang una kita niya sa babae.

She almost cursed that woman for stealing him. Judging her too much even without knowing her well but in the end, she regretted it. She's too fragile and sweet to do all of the awful things to her.

"Parang naman hindi na tayo magkikita," sarkastikong saad ni Veronica sa kaibigan. Malungkot ang mukha ng binata tumingin sa kanya.

"Matagal na naman tayo ulit magkikita Ver, bakit kasi hindi ka na lang bumalik dito?" anya nito kasabay napairap si Veronica. Tumawa naman si Andrea.

"Ang clingy mo Doc. Andrada nakalimutan mo ata may asawa ka na," saad nito at napatingin kay Andrea tila wala ka makitang selos o galit sa kanyang mukha.

"Even if I wanted to stay longer, I have a job that I need to go back to Lance."

"I understand," anya nitong sumuko.

"Well we can just visit her in the New York Lance or video call?" Andrea suggested. Tumango naman ang kanyang asawa pero hindi pa rin na wala ang lungkot sa kanyang mukha.

"If you are worrying about me living alone, I'm fine Lance. Sanay na ako magisa." anya nito pinapagaan ang loob ng kaibigan. She knows his best friend is worrying too much about her and she wants him to know she is fine even though her heart is not.

"Call us if you want someone to talk too," tipid naman ito ngumiti.

Lumapit si Veronica kay Lance at mahigpit itong niyakap kasabay pinikit ang kanyang mga mata pinipigilan ang kanyang mga luha pumatak.

"Goodbye Lance," mas lalo naman hinigpitan ni Lance ang kanyang yakap marinig ang kanyang sinabi.

"Take care of yourself Veronica," saad nito.

Sa ilang minuto ng kanilang yakapan kumalas si Veronica at lumapit naman kay Andrea at siya naman ang niyakap.

"Thank you Andrea for your kindness even if at first I was not kind to you."

"My pleasure Veronica! Take care of yourself there and I'm sorry for what Kuya did." anya nito.

Napatingin naman si Veronica dito kita sa kanyang mga mata ang pagsisisi.

"I should be the one to say sorry to him and to you Andrea, I break your trust,"

"It's okay Veronica tapos na iyon. Don't feel guilty about it." saad nito.

Sa huling pagkakataon sinilayan niya muli ang dalawa na may tipid na ngiti sa labi kasabay kinuha ang kanyang maleta. Kumuway ito sa mag asawa na siya rin kumaway pa balik ang mga ito. Napabuntong hininga si Veronica, aaminin niya mamimiss niya ang dalawa na magisa ito muli sa Amerika. Humarap na ito at patuloy na siyang naglakad papasok sa loob ng Airport.