Peşime Açelya girdi. Yavaştan yürümeye başladık. Rüzgar girdi ve sonrasında Kuzey girdi. Kalem ve kâğıt la yürümek çok zor oluyordu. Düm düz ilerlemeye devam ederken Yokuş aşağı yola gelmiştik arkalarımdakiler söyledim. Alisa: burdan sonrası yokuş aşağı. Sanırım merdivenlerden aşağı iniyor. Kuzey: Kaydırak gibi katı verin işte offf. Dedi. Rüzgar: Geri gitmek daha zor olur kay gidtsin. Nasıl kayıcağımı düşünüyodum. Yatark eniyisiydi. Havalandırma yeterince büyük tü. Kaymaya başladım. Sanki borulu kaydıraktaymış gibi hissetmiştim. Taki ayaklarım havalandırmaya çarpana dek. Alisa: Gelin burası güvenli.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaymaları için biraz ilerledim. Açelya peşimden kaydı. Ben yürümeye devam ettim. Yürümeye devam ederken de diğerleri kaydı. Alisa: birazcık bekleyin de şu haritayı doldurayım. Rüzgar, Açelya: Tamam Kuzey: offff (Kuzey başından beri buraya girmek istemiyordu) dedim iç sesimle. Haritayı çizerken. Birazdaha ilerledik. Ve iki bölüme ayrılan bir yol vardı. Şuan 2. Katta olmaliydık. Eyer tekrar yokuş aşağı kayarsan 1. Kata ini çektik. Ama düz yolu seçer sek ikinci kata dolaşıp durucaktık. Bunları arkadaşlarıma anlattım. Kuzey: 2. Katta dolaşalım. Açelya: Sacmaliyosun. Neden 2. Katta dolaşalım ki. Rüzgar evet anlamında kafasını salladı. Kuzey:Çünkü müdürün odası ikinci katta ve buşekilde müdürün odasına girip. Okul kapısının Anah tarını alıp. Okuldan kaça bilirdik. Herkez şok olmuş bir şekilde Kuzeye bakıyordu. (Daha doğrusu bakmaya çalışıyordu.)
