Kanlı Öpücük

Riptide*

Lara’dan…

Kendine zarar vermesin diye bi insanı neden rehabilitasyona tıkarlar? Bence benim yerime bunu düşünen avanak ordusunun yeri bura olmalıydı. Doruk’u düşünmekten çok Ateş’i özlüyordum. Yine de o olayı unutamıyordum. Doruk beni çok sevmezdi ki bende onu. Birbirimizin ihtiyaçları doğrultusunda çıkar ilişkisiydi. Bunu yapması aklımda hep onun olmasını istemesi miydi? Beni düşüncelerimden sıyıran ve bunu huy haline getirmiş olan bakıcı Arzu abla odaya girdi.

Gene o sinir bozucu ses tonuyla, “Bugün nasılsın Lara’cım?” dedi. “Sorunuz kadar klişe bi cevap vereyim. İyiyim.” Diye karşılık verdim. “Bizim tatlı kızımız yine bi dünya düşünceyle boğuşmuş anlaşılan.” Diyerek ona sert çıkışımı yüzüme vurdu. “Arzu abla, ben Ateş’i göremeyecek miyim? Her gün gelirdi ama saati geçti.”  Diyerek konuyu değiştirdim. “Bilmiyorum ablacım. B-be..” Cümlesini tamamlayamadan kapı çalmıştı. Arzu abla “Geeel” diye bağırdığında Ateş’in kafasını görmek bugün ki en iyi şeydi. Yatağımdan oturur vaziyete geçtiğimde ayakucuma oturup alnımdan öptü. “Büyük gün, bugün evimize gidiyoruz problem yumağım” dediğinde sevinçten attığım çığlıkla yandaki delinin duvar tırmalamasını başlatmış oldum. 8 gündür duvara atılan çizik sesini dinlemek sağlıklı bi insanı bozmaya yetebilirdi bile.

1 hafta sonra…

“It isn't me…Have a seed…Let me clip…Your dirty wings… Beni unutma Lara. *Silah sesi*”

“Lara, Lara, Lara…” Gözümü nefes nefese kalmış bi şekilde açtığımda Ateş’i görüp sarılmam bir oldu. Komodindeki suyu uzattığında titrek bi şekilde uzandım. Gözümden yaş aktığını Ateş sildiğinde fark ettim. “Yanındayım Lara.” Diyerek beni sakinleştirmeye çalışıyordu. Ama hala aynı rüyayı görüyor oluşum beni çok farklı bi şeye sürüklemişti. Eğer çok önemli bi şey yaparsam Doruk’u unutacağımı düşünüyordum. Böylece geçmesini beklemek fazla saçmaydı. Belki bu düşüncede saçmaydı. Ama saçma düşünmememi engelleyen tek iyi şey yoktu.

Berbat giden hayatıma Ateş’in girişi bi şeylerin başlangıcı olacağını düşünmüştüm. Doruk’un son hamlesi bu tezimi çürütmüştü. Fakat bi kere daha bunu düşünüyordum. Sankiii, ona dokunursam tüm acılarım geçermiş gibi hissediyordum. Ona her dokunduğumda huzur çınlıyordu kulaklarımda. Ama bu bahsettiğim daha ötede de bi şeydi. Birlikte olmak gibi. O kelimeyi söylemeye bile utanırken bunu nasıl yapacaktım bilmiyorum. Ama bu rüyalar devam ederse hayatımın gidişatı değişecekti, bunu biliyordum. Ateş’e dönüp, “Benimle birlikte ol.” Dedim bi çırpıda. Hayır hayır. Bana öyle bakma. Bunu söyleyip gözlerine uzun uzun bakmak bi işkence. Ama kararlılığıma onu inandırmalıydım. Ya hayır derse? Hayır derse yüzüne bile bakamam, korkak! Az cesaretli ol. Kendimle çatışmam bittiğinde elimi şıklatarak Ateş’i şoktan çıkarmayı denedim. Kafasını iki yana sallayıp bana baktığında, “Ciddiyim ve bunu istiyorum” dedim. Coddoyom vo bono ostoyorom. Süper bi kelime yığını. Ona bi kere daha kendinde misin bakışları attığımda, “Doruk. Onu unutmak için dimi?” dedi. Her şeyi bilmese olmazdı zaten. “Evet” diye itiraf ettiğimde “Olmaz” diye kestirip attı.

Ne desem kızar ve kabul ederdi? “Ya bi başkası?” dediğimde bana attığı bakış bile yetti. “Başkası mı?” diye bağırıp yataktan kalktığında aynı hızla bende kalktım. Yanına gidip elimi göğsüne koydum. “Tabi ki de seni kızdırmak içindi” diyerek yelkenleri suya indirdim. “Ama bunu denemek istiyorum. Ve âşık olduğum insanla yaşayacak olmam beni pişman etmeyecek.”diye devam ettim. Bunu teklif ediyor oluşum beni yerin dibine sokmuştu yeterince, bi de ısrar ediyor oluşum utancımın dibini sıyırıyordu. Elimi çekip, “Saçmaydı, yok say” deyip geri döndüm. Tam o sırada kolumu tutup beni geri çekti. Yavaş yavaş ilerleme başladığımızda yaptığı hamleyle sırtımı yatakta hissettim. Üstümde durup “ O kadar saçma düşünüyorsun ki beni bazen korkutuyorsun.” Dedi. Bi yandan yüzüme gelen saçları arkaya iterken yüzüme baktı. “Bunun ciddiyetinin farkındasın dimi? Eğer bu olay üstüne bunu istiyor olmasaydın çoktan olmuştu zaten. Niye diye bile sormazdım emin ol.” Diyerek zaten kırmızılara bürünen suratıma daha fazlasını ekledi. Başımı evet anlamında sallayarak yetindiğimde aslında korktuğum da farkına vardım.