Morsis

1

Bazen insanlar yalnız kalmak isterdi. Ben yalnız kalmalarının nedenini anlamazdım. Hep diğerlerini üzmemek için söylenen birşey olduğunu sanırdım. Ta ki o güne kadar.

O gün hayatımın tamamen değişim günüydü. Annemle babam çok sık ve fazla kavga etmeye başlamış ve ayrılmışlardı. Annem biriyle evliydi. Adı ise Aliydi. Babam ise hala yalnız yaşıyordu. Babam ve annem ayrıldıktan sonra velayetim anneme verilmişti. Ben her şeyin daha iyi olabileceğini sanmıştım.

En azından babamsız ne kadar iyiyse o kadar. Fakat annem Ali amcayla evlenince bana karşı her zaman sinirli olmaya başlamıştı. Ne olursa olsun suçum olmasa bile sinirini benden çıkarırdı. Anneme ne olduğunu bende anlamamıştım. Babamla hafta sonları görüşebilme hakkım vardı fakat bunu annem engellemişti. Babam kasaba gibi bir yerdeydi. Daha önce sadece bir kere gitme fırsatım olmuştu. Evinin etrafı ormanlıktı. Ama eve yakın birkaç ev daha vardı. Bir yol vardı ve o yolu takip ederek 15-20 dk sonra merkez diyebileceğim bir yere çıkardı. Ama annemlerin evi ise aksine daha çok merkezdeydi.

Ali amcayla aramızda hiçbir bağımız yoktu. Aynı evin içinde 2 yabancıydık. Sadece annem yanında olduğu zaman çok kısa konuşur annem olmadığında görmezden gelirdi. Annemle kavgalarımızı da fazla önemsemezdi. Belki de beni istemiyordu. Bugün de annemle kavga etmiştik. Sadece bir vazoyu kırdım diye sinirlenmişti.

Babamla annem ayrıldığından bu güne 5 ay geçmişti. Annem 1 ay boyunca yani Ali amcayla evlenmeden önce bana daha iyi davranırdı. Her anne kız da olması gerektiği gibi. Ama 4 ay boyunca değişmiş ve bana her konuda sinirini yansıtan biri olmuştu. Babama her zaman bu durumu yansıtmamaya çalıştım ve bence bu konuda başarılı olmuştum. Annemdi sonuçta belki düzelir umuduyla hiç bişey demedim.
Fakat annem düzelmek yerine her geçen gün siniri daha da artıyordu. Siniri arttıkça hakaretleri de artıyordu. Gözümü kapatıp derin bir nefes aldım. Denizin kokusu burnuma dolarken huzurlu hissediyordum fakat bir an da bugün annemle kavgamızın görüntüleri gözümün önüne gelince huzur yerine sinir kaplamıştı içimi.

KAVGA ZAMANI/

Sırf bir vazoyu düşürdüm diye bu hakaretleri dinlemek zorunda mıydım? Annemin neyi vardı? Artık beni istemiyor muydu?
"Sen gerizekalısın zaten. Aynı babana çekmişsin. Önüne bakarak yürüsene ne b*k var telefonda oraya bakıyorsun. Sen aptal mısın ha!?" diye bağırıyordu.
"Anne yeter bir vazoydu sadece. Alt üstü vazo ya ne var bunda. Bilerek mi yaptım sanki ben ha!?" diye bu sefer bende bağırmıştım. Artık içim o kadar dolmuştu ki bağırmassam ben patlardım. Fakat bir anda kendimi yerde bulmamla bunu yapmamam gerektiğini anlamıştım.

Yanağıma elimi koyup bekledim bir süre. Gözlerim dolmuştu. Ağlamak bana göre güçsüzlük değildi. Ama bunu birinin yanında yapmak güççsüzlüktü. Göz yaşlarım akarken anneme baktım. Tam gözlerinin içine baktım. En ufak bir duygu aradım. Gerekirse pişmanlık olmasaydı ama bir duygu. En azından şu son 4 ayda gördüğüm o duygu yerine başka bir duygu. Ama görmedim. Hala orda siniri vardı.

Bana ilk tokatıydı annemin. Yavaşça ayağa kalktım. Kalbim acıyordu. Öyle bir acıyordu ki kalbim dursa bundan iyiydi. Paramparça olmuş kalbimin hala nasıl attığını düşünmeden edememiştim. Ayağa kalkmış ve annemin karşısında elim yanağımda bir şekilde duruyordum. Dudaklarımı hafif açarak ilk önce nefes aldım. Ama aldığım nefes zehir gibi canımı yakıyordu.

Yavaşça elimi yanağımdan indirdim ve konuşmaya başladım.
"Bundan sonra babamın yanında kalıcam. Buraya geri gelmeyeceğim." dedim. Bu dediğime yine bir tepki vermedi.
"İyi defol git. Birdaha sakın burayı arama. Annen yok artık senin. Şimdi defol git eşyalarını toplayıp. Buraya da adımını bile atma." dedi ve Ali amcayla odalarına çıkmaya başladılar. Annemin gidemezsin demesini bekliyordum. Her ne olursa olsun annemdi o benim. Ama madem o da böyle istiyordu gidecektim. Ve bidaha dönmeyecektim. Ama ilk önce ihtiyacım olan yere gittim. Denize....

ŞİMDİKİ ZAMAN/

Gözlerimi açıp etrafa baktım. Ne çabuk zaman geçmişti. Hava kararmaya başlamıştı. Yavaşça ayağa kalktım ve evin yolunda ilerlemeye başladım. Eve geldiğimde annemlerin odasının ışıkları açık değildi. Kapıyı çaldım fakat hizmetçi açmıştı.
"Annemler nerdeler?" dedim. Sesim çok yorgun çıkmıştı.
"Anneniz ve Ali beyimiz yemeğe gittiler Aslı hanım." dedi ve hafif başını öne eğip mutfağa gitti.

Hiçbirşey demeden odama çıkıp eşyalarımı topladım. Fazla bişey almamıştım. Küçük sırt çantama bir kaç kıyafet koydum. Cüzdanımın içinde 200 tl vardı. Hafta sonu almıştım. Cüzdanımı da çantaya koydum ve ağzını kapattım. Dolabıma dönüp yumuşak siyah bir sweet giydim. Altıma da normal bir pantolon giydim. Saçlarımı salık bıraktım. Yanıma bir kaç toka aldım ve pantolonumun cebine şarjım ve telefonumu koyup odamdan çıktım.

Aşağıya indiğimde hala annemler yoktu. Bunu umursamamaya çalışıp kapıyı açtım ve çıktım. İlk önce taksi bulmam gerekiyordu. Babam çok sık yağmur yağan bir yerdeydi. Ben böyle düşünürken taksici gelmişti. Babamın evini tarif edip arkama yaslandım. Bu gece annemden tamamen kopmuştum. Geri gitmeyecektim. Bir süre sonra taksicinin sesiyle kendime geldim.
"Ablacım burda bırakmak zorundayım. Benim daha fazla gitmem yasak." dedi. Etrafıma baktığımda yarım saatlik bir yol olduğunu gördüm.

"Abi bu kadar gelmişsin biraz daha git. Hem ne var ki neden yasak?" dedim. Adam aynadan bana baktı. Tedirgindi bunu bariz bir şekilde belli ediyordu.
"Ablacım lütfen yasak diyorum. Zorlama daha fazla. 135 tl tuttu ama gerekirse verme." dedi. Cüzdanımdan parayı çıkarıp verdim. Adama son kez bakıp kapıyı açtım ve taksiden indim. Kapıyı geri kapatmamla adamın arabayı sürmesi bir olmuştu. Yarım saatlik bir yolum vardı fakat hava karardığı için içim ürperiyordu. Yavaş yavaş yolda yürümeye başladım.

Babamın gideceğimden haberi vardı fakat annemle kavga ettiğimi söylemek yerine sadece okulumu orda bitirmek istediğimi söyledim. Yolda yürürken temkinliydim. Her an bişey olsa belki savunmasız kalırdım ama kaçabilrdim belki. Buralar hep orman olduğu için karanlıkta pek iyi gözükümüyordu. Fakat araba geçecek genişlikte ki yol ile ilerleyebiliyordum. Ben ilerlerken ormandan ses gelmişti. Korkmuştum. Ama merakım da vardı. Hangi yola gitmeliydim bilmiyorum. Şimdi ne yapacaktım??

Bölüm sonu~

Herkese Selamm👋❤️

Aşk Olsun'a yeni bölüm derken yeni bir kitap geldii!

Bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bakalım bu kitabı sevecek misiniz?

İlk bölümü nasıl buldunuz?

Sizce bölüm nasıldı?

İlk bölümde belki sizi fazla etkilememiş olabilir ama ilerleyen bölümde çok güzel süprizler sizleri bekliyor 😊❤️

Şimdiden desteklwriniz için teşekkür ederim canlarımm🥰❤️✨