Morsis

2

Ses çok kısık gelmişti fakat ben duymuştum. Belki de yanlış duymuş olabilirim diyerek yoluma devam etmeliydim. Vücudumda hissettiğim duygular sadece merak ve korkuydu. Biraz daha adımlarımı hızlandırıp tekrar yürümeye başladım. Baya bir yürüdükten sonra sonunda eve gelmiştim. Fakat evin önünde polis arabaları ve polisler vardı. Babam ortalarında polislerle konuşuyordu.

Her ihtimale karşı hızla yanına gitmeye başladım. Gözüm etrafta dolaştıkça bazı kişilerin de burda olduğunu gördüm. Sonunda halim kalmamıştı ve olduğum yerde durup derin bir nefes aldım.

"Baba!" dedim. Babam bana döndü ve koşmaya başladı. Yanıma gelip beni kollarının arasına aldı. Anlaşılan onu bu duruma getiren bendim. Beni merak etmiş ve telefonum sesizde olduğu için de aramalarını duymamıştım.
Babam beni kendinden hafif ayırıp yüzümü elleri arasına aldı.
"Kızım iyi msin? Nerdesin sen! O kadar aradım nerdesin!?" dedi. Hızlı hızlı nefes almamdan konuşamıyordum bile. Fakat tekrardan derin nefes alıp konuşmaya başladım.
"Baba iyiyim. Sadece biraz yürümek zorunda kaldım. Sana her şeyi anlatıcam ama ilk önce eve gidip temizlenmem gerek." dedim. Beni başıyla onayladı ve eve girmemi söyleyip polislerin yanına gitti. Ben de yavaşça eve doğru adımladım. Eve girip benim için ayrılmış odaya çıktım.

Çantamı yatağa attım ve içinden siyah eşofman takımımı çıkarıp banyoya gittim. Ilık bir banyo yapmam gerekiyordu. Banyomu bitirdikten sonra kıyafetlerimi giydim ve saçlarımı tarayıp salık bıraktım. Aşağıya yavaşça adımladım. Merdivenlerden inip salona geçtim. Salonda babam ve birkaç kişinin konuştuğunu gördüm. Daha önce görmemiştim. 4 erkek ve 3 kadın vardı. Babamın yanına ilerledim ve yüzüme yalandan bir gülümseme yerleştirdim.
"Baba" dedim. Babam bana döndü ve konuşmaya başladı.
"Gel kızım. Sizi tanıştırıyım. Kızım Aslı Su. Bunlarda komşularımız diyebileceğimiz ve bana her daim yardım eden aileden Caner Demirkan, karısı Alisa hanım, erkek çocuklarından Ege, Ulaş,Canberk kızlardan ise Ada ve Buket." dedi. O kadar çok isim saymıştı ki babam bir kaçını şimdiden unuttum bile.

Bunu belli etmeden hafif gülümseyip başımı da aynı oranda hafifçe eğdim.
" Memnun oldum"dedim. Onların babaları olduğunu tahmin ettiğim adam yani Caner bey konuşmaya başladı.
"Bizde memnun olduk." dedi. Babam beni kolumdan tutup yanındaki boş yere oturttu.
"Şimdi sen mi başlarsın ben mi kızım?" dedi. Biraz salağa yatmaktan pek fazla bişey olmazdı hem onlar burdayken nasıl anlatabilirdim ki.
"Neyi babacım?" dedim. Artık zoraki gülümsememden yanaklarım kasılıyordu.
"Neden geç kaldın? Telefonlarıma neden cevap vermedin?" dedi.
"Telefonum sessizde kalmıştı ve bilerek olmadı. Taksicinin bıraktığı yerden yürüyünce geç kalmam normal bence babacım" dedim. Sesim sakin çıkmıştı. Babama o sesten bahsetmek istemiyordum çünkü çok az bir sesti ve bu rüzgardan olmuş olmalıydı.

Babamdan kafamı çevirip diğerlerine baktım ve gülümsedim.
"Bidaha olmasın. Endişelendim geç kalınca polislere haber verdim." dedi. Hakikaten geldiğimde gördüğüm polisler demek ki benim de tahminim gibi benim için burdalardı. Babamı başımla onayladım. Caner bey ayaklanınca herkesin gözü onu bulmuştu.
"Biz kalkalım. Aslı da geldiğine göre sorun yok." dedi. Babam mahçup olmuş bir şekilde konuşmaya başladı.
"Teşekkürler. Sizi de yordum buraya kadar ama kızım işte. Şu sıralar olanlarda ard ardına gelince merak ettim." dedi.

Bu sıralar ard arda gelen ne vardı ki? Babamın bu sözüyle kaşlarım istemsizce çatılmıştı.
"Bizim için sorun yok. Ama haklısınız yani merak etmeniz çok normal. Neyse iyi akşamlar size. Tekrardan memnun oldum Aslı." dedi Caner bey. Bende konuşmaya başladım bunun üzerine.
"Bende memnun oldum." dedim. Aynı şekilde karısı da memnun olduğunu söyledi. Bütün aileyle 'memnun olma' konuşmasını bitirdikten sonra gitmişlerdi. Bende rahat bir nefes alıp çantamı aldım ve babama iyi geceler diyip yukarıya çıktım.

Çantamdaki kıyafetlerimi çıkarıp dolaba yerşleştirdim. Pek fazla kıyafetim yoktu. Bir ara kıyafet almalıydım. İşimi bitirip telefonumu elime aldım. Saate baktığım da ise ağzım açık kalmıştı. Saat 01.12'yi gösteriyordu. Ne ara bu kadar geç olmuştu. Fazla üzerinde durmadan telefonumu geri çantama koyup yataga yattım. Yataga uzanıp üzerimi iyice örttüm ve bugün olanları düşünmemeye çalışarak ışığı kapattım ve uyumaya çalıştım. Bir kaç saniye uyuyamasam da sonrasında gözlerime ağırlık çökmüş gibi hissettim. Kendimi zorlamadan uykuya o karanlığa bıraktım.

Sabah babamın uyandırmasıyla uyanmıştım. Babam geleceğimi bildiği için önceden burdaki okula beni yazdırmıştı. Kahvaltıyı yaparken dün akşamki çocukların da orda okuduğunu söylemişti. Eğer bişey olursa onları bulmam yeterli olucakmış. Babam şimdi ki halimi gerçekten bilmiyordu. 4 ayda bende çok şey değişmişti. Eskisi kadar canlılığım yoktu. Biri bişey dediğinde eskisi gibi rahatça durmazdım. Hele de konu benim veya sevdiklerim ile ilgiliyse direk saldırırdım. Ama bunu babama söylemiyecektim. En azından şimdilik.

Zaten okul bitimine kalmadan büyük ihtimalle bazı olaylar olucaktı. Bunu boşverip kahvaltımı yedikten hemen sonra kalkmıştım. Babam benim için önceden bir araba almıştı. Arabaya binerek okula sürmeye başladım. Babam yolu tarif etnişti. Hem bulamasam da navigasyon vardı. Okula ben gelmeden babam kayıt yaptırınca kitaplarımıda almıştı aynı zamanda ders programınıda. Bugün okula yine benliğim ile gidiyordum. Siyah sweet ve siyah pantolon. Üzerimde de siyah ceketim vardı.

Ben böyle düşünürken okulu görmüş ve park yerine arabamı bırakmıştım. Arabadan inince bazı gözler beni bulsa da geri çevrilmişti. Okula girdiğimde ilk baş beni yemekhane karşılamıştı. Aslında kantin de denebilirdi. Ortada masalar vardı. Köşede ise bir merdiven ve merdivenin altında bir kapı. Bir anda omzuma atılan elle ilk başta irkilsem de eli tutup çevirdim ve önümde diz çöktürdüm.

Çocuk acı içinde inlerken birkaç kişinin ilgisini çekmiştim bile. Çocuğun kolunu bırakmadan kulağına eğildim ve konuştum.
"Bidaha ellerine sahip çık. Bu hareketlerden hoşlanmam." dedim ve geri çekilip çocuğun elini bıraktım. Çocuk elini tutarak ayağa kalktığında bana döndü ve konuştu.
"Sakin ol sadece arkadaş amaçlıydı." dedi.
"İyi bende sana bidaha yapmaman gerektiğini söylüyorum. Hoşlanmıyorum bu tür şeylerden. " dedim. Çocuk elini hala tutarken tekrardan konuştu.
"Adım Bilal. Sadece tanışmak istemiştim sert kız. Sakin ol biraz." dedi. Her ne kadar terslemek istesemde buraya yeni gelmiştim ve iyi geçinmem lazımdı. Bakalım bundan sonra ne olucaktı? Böyle tiplerle karşılaşacakmıydım yine?

Bölüm sonu~

Sizce bölüm nasıldı?

Yeni karaketerlerimiz hakkında ne düşünüyorsunuz?

Aslı ilk günden bile rahat durmazken bakalım ilerleyen zamanlar da neler olacak?

Aslı 4 ay içinde sizce nasıl değişmiş olabilir?

Sizle seviyorum 🥰❤️✨