Beginning of the end

~34~

Zaman...belirsizlik...kader...neydi bu...
Herşey güzel giderken aniden yok olabilir miydi? Tarih kendini farklı bir şekilde tekrarlayabilir miydi? Gerçeğin aynasını değiştirebilir miydik? Zamanı geriye alabilir miydik.....

Tutmaya çalıştığı her bir parçası toz olup gidiyordu,her seferinde...belki bu da diğerleri gibi bir kâbustur... belki de değildir...

Sarıldığı vücut,ona ilk defa sarılamadı, öpemedi... tüm ağırlığı yok oluyordu...toz olup gidiyordu...

"Yaşamalısın,benim için yaşa,kendin için yaşa,seni her şeyden çok seviyorum... özür dilerim...ikimizi de koruyamadı, özür dilerim... hoşçakal..."

Ayakları...beli... göğüsü...toz olmuştu,son kez konuştu yok olup gitmeden,son kez özür diledi,son kez bir şey istedi...

Kulaklarında duyduğu ses yankılanıyordu beyninde, hiç durmadan, gök yüzüne baktı,toz olan her bir parçası bir yıldız gibi dağılıp gidiyordu havaya...istese de tutamazdı onu,geri getiremezdi onu...

Ağlamaktan yanan ve şişen gözlerini sildi,bir çift el omuzundan tuttu kızın, sürüklemeye başladı,son kez baktı onu son gördüğü yere çekilmek üzere olduğu deliğe girmeden önce baktı etrafına,ona doğru elini uzatmış olan kişiye baktı, gözlerinde ki acı ve umutsuzluk.

Çığlık atmaktan kalmayan ses tellerini zorlayarak sesini duyurmaya çalıştı..belki de son defa

"Sende... bırakma..."

İsmini söyleyemeden her yer çoktan kararmıştı

*35 dakika önce*

İki genç küçük çocuğun peşinden gitmişti,o an villianlari saldırısına uğradıklarini fark ettiler karşılarına çıkan villianı Shinsou nun özgünlüğü ile kolayca yendiler ve onu konuşturmaya başladılar

"Niye geldiniz?"

"Katsuki Bakugou ve Amaya Yikoru için"

Duydukları isimlerle kendilerine zor gelen gençler villianı etkisiz hale getirip dağdan inmeye başladılar

"Aizawa sensei ye haber vermeliyiz,herkes Amaya ve katsuki ye ulaşmaya çalışsın, korumamız lazım"

Genç çocuk endişe içinde yanıp bitiyordu, sınıf arkadaşı ve sevgilisi tehlikedeydi, kaç tane villian olduğu bile bilinmiyordu.

Küçük çocuğu yolda karşılaştıkları aizawa ya bıraktı ikiside ve sensei ye olayı anlattılar,emir üzerine telepati yoluyla tüm öğrencilere savaş emri ve Amaya ile katsuki yi koruma emri duyurulacaktı. Meydana gelip telepati ile herkese duyurdular,ama yine de kimse güvende değildi.

Midoriya ve Shinsou tehlike altındaki iki kişiyi bulmak umuduyla ormana gittiler.

.o sırada Amaya ve Arata.

"Bu kadar güçlü olduğunuzu bilmiyordum HAHAHAHAHAHA!!"

İki villian hiç durmadan saldırıyordu karşılarındaki kardeşlere

"Bu kadar ezik olduğunuzu bilmiyordum" diye bağırdı genç kız

"SENİ ÇOK SEVDİM AMAYA-CHAN SÖZ ÇOK FAZLA KANINI ALMAYACAĞIM!!"

"Neden buradasınız ha!?"(Arata)

Bir den villianlar saldırmayı kesti, Melinoe konuşmaya başladı

"Hıh neden buradayız,siz o evden gittikten sonra çok şey değişti,anne babanız beni tesadüfen buldu, yıpranmış ve harap bir hâlde, gücünden korkan küçük bir kız daha yeni 5 yaşına girmiş gördüğü kabuslar peşini bırakmıyor...O İKİ DANGALAK BENİ ALDI,BESLEDİ, GELİŞTİRDİ VE EĞİTTİ!sonra bir gün o kadın elinde boya ile geldi, saçımı boyamak istediğini söyledi, değişiklik olması için...her şey normaldi...ben öyle sanmışım... GÜCÜMÜ DAHA ÇOK GELİŞTİRMEK İÇİN BENİ BİR ODAYA KAPATTILAR,DENEYLER YAPIP GÜCÜMÜN ÖZÜNÜ DEĞİŞTİREMEYE KALKTILAR,senin gücünün aynısı bana vermeye çalıştılar Arata, SAÇIMI SENİN GİBİ BOYADILAR,SEN OLMAMI İSTEDİLER,BENİ SIRF BİR OYUNCAK OLARAK KULLANMAK İÇİN KURTARDILAR!ARATA DA ARATA NEYMİŞ BU ARATA YA?! SONUNDA BENDE SİZİN KAÇTIM,AMA KORKTUĞUM İÇİN DEĞİL SENİ BULMAK İÇİN, SENİN YÜZÜNDEN BENİ SEVMEDİKLER, OLMAMI İSTEDİKLERİ ARATA'Yİ SEVMEK İSTEDİLER!"