💜️💫💗Ɩɛɬ ɱɛ Ɩơ۷ɛ ąɠąıŋ💗💫💜️ [NamJin/TaeKook/YoonMin]

Chapter 02

උද්‍යානය කෙළවරෙහි වූ ඔංචිල්ලාවේ නිසොල්මන්ව ඉඳගෙන සිටි තරුණයා මාළිගයේ ඈත කෙළවරෙහි වූ හිමින් මිදී තිබුණු විල දෙස නෙත් යොමා සිටියේ කල්පනා සාගරයෙහි සක්මන් කරමිනි..

ඔහුගේ කල්පනාවේ තරම කෙතරම්ද කිවහොත් ඔහුගේ පසුපසින් ඇවිත් සිටගත් කුමරුවන්ගේ පැමිණීමද ඔහුට නොදැනිණි.

" ඔබ කවුරුන්ද?"

ඔංචිල්ලාවේ හිඳ සිටි තරුණයා දෙස ස්වල්ප වෙලාවක් නෙත් යොමා සිටි කුමරු ප්‍රශ්න කිරීමට තීරණය කරා..

පිටුපසින් ඇසුණු කටහඬ නිසා එකවරම තිගැස්සී ගිය තරුණයා තම නෙත් ඔහුව පිටුපස සිට ඇමතූ අමුත්තා කරා යොමුකරේ හීයක වේගයෙනි..

" ම..මම? "

" මෙතන ඔබ හැර වෙන කිසිවෙකුත් සිටිනබව මට නම් පේන්නෑ..ඔව්.. ඔබගෙන් තමයි මං විමසුවේ.. "

" ඇයි මම ඒ ගැන ඔබට පැවසිය යුත්තේ? "

සාමාන්‍ය වස්ත්‍රාභරණයෙන් සැරසී සිටි කුමරුවන් හඳුනා ගැනීමට තරුණයාට අපහසු විය.. එබැවින් ඔහු මදක් හඬ උස් කොට කුමරුවන්ව අමතා සිටියේ ඔහු වචන හුවමාරුවක් සිදුකරගන්නේ කවුරුන් සමඟද කියා අංශුමාත්‍රයක හෝ අවබෝධයකින් තොරවයි.

" හහ්.. ඇයි ඔබට ඔබ කවුද කියා පැවසීම ඒ තරම්ම අපහසු කාරණයක්ද?"

කුමරුවන්ද හඬ උස් කර තරුණයාව අමතා සිටියේ ඔහුට දෙවෙනි වීමට තිබූ අකමැත්ත නිසාවෙනි..

" නොදන්නා අයට මං ගැන කියන්න මං බැඳිලා නෑ.. "

ඔහුගේ කටහඬේ සැඟවී තිබුණේ සෙල්ලක්කාර ස්වභාවයකි.. මෙම සුකුමාල තරුණයාගේ ක්‍රියාකලාපය කුමරුගේ සිතෙහි ඇතිවී තිබූ කුකුස දෙගුණ තෙගුණ කිරීමට සමත් විය..

තරුණයාගේ පෙනුමද කුමරුවන්ට හුරුපුරුදු බවක් ගෙන දුන්නද ඔහු ඒ පිළිබඳව තැකීමක් නොකළේය. ඔහුට තිබුණේ රන්වන් පැහැ සමකි.. රෝස පෙතිවන් පිරුණු තොල් ඔහුගේ කඩවසම් බව තව තවත් වැඩි කිරීමට සමත් විය. කම්මුල් ස්පර්ශ කිරීමට සමත් තද කළු පැහැති ඇස් බැමි පියාපත් මෙනි.

මද වේලාවකට තරුණයාගේ කඩවසම් මුහුණේ අතරමං වී සිටි කුමරු නැවතත් පියවි සිහියට පැමිණියේ තරුණයාගේ නැවත අවධි වූ හඬ නිසාවෙනි.