💜️💫💗Ɩɛɬ ɱɛ Ɩơ۷ɛ ąɠąıŋ💗💫💜️ [NamJin/TaeKook/YoonMin]

Chapter 09

ජින් සිටියේ නම්ජූන්ගේ කුටියේ. ඔහුගේ දෑත් නම්ජූන්ගේ ගෙල වටා දැඩි ග්‍රහනයකින් බැඳී තිබුණා. ඔහුගේ මුහුණ නම්ජූන්ගේ ගෙලේ සැඟවී තිබුණා. තවමත් ඔහු සිහින් ඉකිබිඳුම් පිටකරමින් සිටියා. නම්ජූගේ ගෙල ජින්ගේ උණුසුම් කඳුළු බිඳු වලින් තෙත් වෙමින් තිබිණි.

තම ඔඩොක්කුවට වී කඳුළු සළමින් සිටි ජින් දෙස නම්ජූන් බලා සිටියේ දුක්මුසු දෑසින්. ඔහු ජින්ගේ ඉණ වටා දෑත් යවා ඔහුව තදින් වැළඳගෙන සිටියා. එසමඟම ඔහු ජින්ගේ සිත සැනසීමට විවිධ මිහිරි දේ කියාපාමින් සිටියා. ජින් දුටු දිනයේ පටන්ම නම්ජූන ඔහුගේ මුහුණේ දුටුවේ සිනහවක්ම පමණි. තම තුරුළට වී කඳුළු සළමින් සිටි ජින් දුටු විට ඔහුට මහත් වේදනාවක් ඇති විය. ඔහු ජින්ව තව තවත් තමා දෙසට ඇදගත්තා. ඔහු පෙරදිනයේදි අත්විඳි උණුසුම අදත් එලෙසම ඔහුට ලැබිණි. සියලුම දේ එදින මෙන්ම පැවතිනි. නමුත් අද එක් වෙනසක් වී තිබිණි. ඒ එදින ජින්ගේ තුරුළට වී නම්ජූන් කඳුළු සැලූ අතර අද නම්ජූන්ගේ තුරුළට වී ජින් කඳුළු සළමින් සිටියා. නම්ජූන්ට යම්කිසි මතකයක් සිහියට ආවත් එය ඔහුගේ මතකයට ආ සැනින්ම අතුරුදහන් වී ගියේ නම්ජූන්ට ඒ පිළිබඳව සිතීමටවත් ඉඩක් නොතබයි.

නමුත් ඔවුන් මෙලෙස කුමරුගේ කුටියේ එකිනෙකා තුරුළේ අතරමං වූයේ කෙසේද? ඒ පිළිබඳව පැවසුවහොත් ඔවුන් මේ අවස්ථාවට පත්වූයේ මෙසේයි.

උත්සවයේදී ජින් මෙතරම් බිය වීමට ඔහු දුටුවේ කුමක්දැයි කියා කිසිවෙකුත් නොදත්හ. ඔහු නම්ජූන් වැළඳගෙන නොකඩවාම කඳුළු සැලුවේ එහි සිටි සියල්ලක්ම කුතුහලයෙ ගිල්වමිනි. ඔහුගේ පියා සහ ජන්ග්කුක් දර්ශනය දුටු විගසම ඔහු කරා දිව ආවත් ඔහුගේ පියා ඔහුගේ ශරීරයේ අත තැබූ සැනින්ම ජින් යටි උගුරින් බෙරිහන් තැබීය.

" එ..එපා.... මා..මාව අල්ලන්න එපා.."

ඔහු කිසිවෙකුටත් ඔහු හට ළං වීමට ඉඩ නොදුන්නා. ඔහු නම්ජූන්ගෙන් මෑත් වීමද ප්‍රතිෂේප කළා. කිසිවෙකුටත් කිසිවක් සිතා ගැනීමට නොහැකිව කාලය ගත විය. ජින්ගේ ඉකිබිඳුම් කෙමින් කෙමින් අඩුවෙමින් පැවතුනත් ඔහු තවමත් යතා තත්ත්වයට පත්ව නොසිටියා.