acıtmışım canını sevdikçe || chanbaek [mpreg]

11. bölüm: "hoşça kal chanyeol"

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın 💘🌸

***

Üç gün önce evlendiğim eşimin geçmişte çok büyük bir travma yaşadığına aynı gün içinde iki kez şahit olmuştum. İçeriğini bilmesem de düşündüğüm kadar normal bir hayat yaşamadığına artık emindim. Günlük olup olmadığını bilmediğim bir defterin arasında, dört yıllık bir kağıt parçası saklamıştı. Defalarca kez buruşturup çöpe atmak istemiş, ancak başaramayıp sonunda önüme çıkarmıştı. 12 Aralık 2016 gününde ne olmuştu da Baekhyun her gün yazdığı satırları o gün gibi saklamak istememiş, bununla ilgili çelişkiye düşmüştü? Ve Baekhyun, sekiz sene boyunca ne yaşamıştı da babasını karşısında gördüğünde hayalet görmüşe dönmüştü?

Bu sefer beklenmedik anlarda takıntılarıyla baş başa kalan tek kişi ben değildim. Baekhyun ve annesi de büyük bir şok içindeydi. Miyoung annem eski eşine nefretle bakarken Bella özlemle annesi olduğunu düşündüğüm kadına sarılıyordu. Baekhyun'un babasının arkasında birkaç tane siyah giyimli adam vardı. Onlardan birinin kafeye, Baekhyun ve Bella'yı sormaya gelen adamlardan biri olduğunu çok geçmeden fark etmiştim.

"Bella, babanı özlemedin mi?" Aralarındaki gergin sessizliğin sona ermesi Byun Yongsuk'un kızına doğru dönmesiyle olmuştu. Bunu bir fırsat olarak görüp Baekhyun'un yanına gittim ve elini kavradım. Parmaklarımız henüz kenetlenmeden sert bir tepkiyle geri çekilmiş, sinirli bir tavırla bana bakmıştı. O an bunun doğru bir zaman olmadığını anlamıştım. "Hadi ama kızım, baba seni çok özledi." Byun Yongsuk'un kızına sarılma çabalarına gözlerimi devirmekle kalmıştım. Bella'nın ona olan bakışları en az Miyoung annemin eski eşine olan bakışları kadar korkunçtu.

"Ne işin var senin burada?" Sonunda ortamdaki yapmacıklığı bozmak için adım atan Miyoung anneme gerginlikle baktım. Kollarını birbirine bağlamış, Byun Yongsuk'un yanındaki genç görünümlü kadına göz atmıştı. "Silahlı adamlarla evimi basar gibi gelmeye ne hakkın var senin? Önceden haber veremedin mi?"

"Bence burada ne işi olduğunu Baekhyun'a ben sormalıyım." Miyoung annemin hiçbir dediğini umursamadan Baekhyun'a döndü ve ciddi bir tavıra büründü. Ellerini pantolonunun ceplerine indirmiş, alaycı ve tehditkar bir ifadeyle Baekhyun'u baştan aşağı süzmüştü. "En son görüştüğümüzde hastaneye çalışmaya gidiyordu. Sonra bir baktım ki Bella da Baekhyun da ortalıktan kaybolmuş." Sesinde hiçbir endişe yoktu bunları söylerken. Tamamen eğleniyordu.

Baekhyun'un buraya ilk geldiğinde söylediği yalana zaten hiç inanmadığım için şaşırmamıştım. Babasının da üvey annesinin de geleceklerinden haberi yoktu ve belli ki Baekhyun kardeşini kaçırıp gizlice gelmişti. Şaşırdığım asıl nokta iki haftadan uzun bir zaman boyunca babasından kaçabilmiş olmasıydı. İki silahlı adamı peşimize taktığında bundan zaten şüphelenmiştim ama onlar bile çok aramamıştı Baekhyun'u. Sanki zaten nerede olduklarını biliyorlarmış gibi, dalga geçmek için korkutmaya gelmişlerdi.

"B-Ben... Haber verecektim..." Baekhyun'un söyleyecek bir şeyler ararken üvey annesiyle bakışmasını izledim. Mesajlaşır gibi bakışmışlardı. En azından Bella'nın annesinin kızını merak eder gibi bir hali yoktu. Onun da buraya geldiklerinden haberi olmalıydı.

Byun Yongsuk, sinir bozucu bir şekilde sırıtmaya başlayıp Baekhyun'a doğru bir adım attığında öne doğru atılmış, Baekhyun tarafından durdurulmuştum. Yongsuk'un bakışları bana dönmüş, çok kalmadan Baekhyun'a çevrilmişti. "Nasıl haber verecektin? Telefonunu değiştirerek, otele başka bir isimle kayıt yaptırarak mı?" Baekhyun'un babasının sözlerine korkuyla tepki verdiğini fark etsem de sessizliğimi korudum. Neler saçmalayacağını merak ediyordum. "Güya, kendi aklınca kardeşini de alıp annene kaçacaktın, öyle mi? Sen de seni bulamadığımı falan sandın. Eğer ben izin vermeseydim yine gelemezdin, Baekhyun. Unutma."