white roses ❦ jaehyun + rosé ✓

15

"... Beni kollarının arasına aldın. Yine kaldım yanında, o eşsiz gece boyunca. O gece beni bir sevgiliyle bir satılık kadın ile arasında ayrım yapmadığını fark ettim.

Eski mutluluğumu sendelerken tüm çektiğim acılar aklıma geldi benim. O eşsiz gecenin büyüsünü bozmak istemiyordum.

O gece hiç bitmesin istedim. Bunun için dakikalarca dua ettim.

Fakat sabah oldu. Yataktan geç çıktık. Birlikte kahvaltı etmemizi istedin. Fark etmediğim bir elin mutfakta kahvaltı hazırladığını gördüm. Çay içtik, sohbet ettik. Sen yine içten davrandın.

Kuzey Afrika'ya yerleşmek istediğini söylemiştin. İçimden "Beni de al, artık kim olduğumu öğren!" diye geçtim. Ama karşında zavallı bir köleydim. "Ne yazık!" diyebildim. Sen gülümseyerek yüzüme baktın ve "Gerçekten üzüldün mü?" diye sordun.

İşte o an müthiş bir öfke duydum. Oturduğum yerden kalktım, uzun uzun yüzüne baktım ve "Sevmiş olduğum bir erkek de her zaman böyle yolculuklara çıkardı," dedim. Sonra sustum, dik dik yüzüne baktım. İşte beni tanıyacak diye tir tie titredim.

Fakat sen sadece gülümsedin. "Her giden, günün birinde geri döner." demiştim fısıltı ile. "Evet." dedim. "Döner, fakat her şeyi unutur da..."

Çok heyecanlı konuşmuş olacağım ki sen ayağa kalktın, biraz içten yüzüme baktın. Sonra yanıma gelip omuzlarımdan tuttun ve "İyi insan unutulmaz," dedin. "Ben seni hiç unutmayacağım." Bu anı hiç unutmamak istermiş gibi konuşurken bakışların içime hapsolmuş bir şekildeydi.

Fakat sen beni tanımadım. Hayırx tanımadım. Sana o anda olduğu kadar başka hiçbir gün yabancı olmadığımı fark ettim.

Beni öptün, ben ise karşılık verdim. Dağılmış saçlarımı toplamak için aynaya gittiğimde mantoma birkaç banknot koyduğunu gördüm. Bir an için utanç ve dehşet ile yere yığılacağımı sandım. Haykırmamak için kendimi zor tuttum.

Seni çocukluğundan beri seven, çocuğunun annesi olan kadına nasıl para verebilirsin ki?..."