Couldn't Do It Without You

HOOFDSTUK 10

POV Milou:

om 6 uur word ik al wakker met enorme misselijkheid, ik ren gelijk naar de badkamer en een minuutje later staat Rob achter me, blijkbaar heb ik hem ook wakker gemaakt. Als ik klaar ben met overgeven val ik huilend in Rob zijn armen. Ik heb nu al het gevoeld dat ik het niet meer aan kan en ik zit pas op 2 weken. Ik moet dit kindje 9 maanden mee dragen in mijn buik. Rob probeert me te kalmeren en na een aantal minuutjes voel ik me weer oke. Ik loop terug naar de slaapkamer en ga in bed liggen, Rob komt naast me liggen en ik kruip tegen hem aan. Samen vallen we in slaap. 

Om half 1 wordt ik wakker gemaakt door Rob die aan komt zetten met een 'ontbijtje' op bed. Ik kijk hem blij aan en hij komt naast me zitten. Ik eet mn eten op terwijl ik met Rob aan het praten ben. Gelukkig is mn misselijkheid vrijwel weg getrokken en voel ik me redelijk goed. De rest van de dag staat ingepland voor allemaal spelletjes met zn allen. We spelen tot laat in de avond spelletjes tot we naar bed gaan, het was echt een leuke dag en goeie afleiding. 

De rest van de dagen die we nog hier zitten zijn we eigenlijk de hele dag thuis en doen we niet zo veel. 

Dan komt de dag dat we weer naar Nederland moeten en niemand heeft er zin in. We moeten om 7 uur al opstaan om op tijd te komen bij het vliegveld. Iedereen is doodmoe als we op het vliegveld zitten. Ik leg mijn hoofd op Rob zijn schouder en hij legt zijn arm over mijn schouders. Hetzelfde gebeurt bij Matthy en Emie, het ziet er echt cute uit. Als we het vliegtuig in mogen plof ik zo snel mogelijk in mijn stoel en Rob in die ernaast, weer leg ik mijn hoofd op zijn schouder en val ik in slaap. Deze keer vliegen we in 1 keer door, een hele lange vlucht dus. De hele vlucht slaap ik en net voordat we landen maakt Rob me wakker. We worden opgehaald door een taxi. Als we thuis komen loop ik meteen door naar Rob zijn kamer en val neer op het bed. Voor ik het weet ben ik weer in slaap gevallen.

POV Rob:

We zijn weer thuis en ik zie Milou meteen naar mijn kamer vertrekken. Ik maak even wat eten voor mezelf en ga dan ook naar mijn kamer. Ik zie dat Milou weer in slaap is gevallen en ik doe de deken over haar heen. Ik ga achter mijn computer zitten en ga eventjes aan het werk voor YouTube. Dan merk ik dat ik ook moe begin te worden en ga naast Milou liggen en val meteen in slaap. We waren beide toe aan slaap want we slapen 10 uur lang, nadat we ook al in het vliegtuig hadden geslapen. Door de jetlag is heel ons slaapritme naar de klote en worden we om 7 uur 's avonds wakker. Milou stelt voor om naar de mac te gaan dus stappen we in de auto en gaan we door de mcdrive. 

POV Milou:

Als Rob de auto op de parkeerplaats zet zodat we kunnen eten komen er een aantal fans van de bankzitters naar ons toe. Ze vragen om een foto met Rob en nu ik de vriendin van Rob ben willen ze ook met mij op de foto. Na de foto's eten we verder en rijden we weer terug naar casa del huts. Als we binnen komen zien we dat de rest ook wakker is en gaan we met zn allen tv kijken. Om 3 uur ben ik weer moe en ga ik weer naar bed. 

POV Rob:

Milou is alweer naar bed maar ik zit hier nog met de rest. Iedereen vraagt zich af waarom Milou de laatste tijd elke keer zo moe is maar dat komt natuurlijk door de zwangerschap maar ze wilt nog niet dat iedereen het weet. Rond een uur of 5 besluit ik ook maar naar bed te gaan en kruip tegen Milou aan. 

De volgende ochtend word ik wakker en kijk naast me maar zie dat Milou weg is. Ik pak mijn telefoon er even bij en check mn insta. Na een kwartiertje stap ik uit bed en ga ik douchen. Als ik de woonkamer binnen kom zie ik niemand, ook geen Milou. Ik denk er niet te veel bij na dat ze weg is, misschien is ze gewoon naar de winkel ofzo. Na een half uurtje komen Matt en Emie ook eindelijk hun nest uit. We gaan samen met zn drieën ontbijten omdat er voor de rest nog niemand wakker is. Na een uurtje is Milou er nog steeds niet en begin ik me zorgen te maken. Ik neem Emie even apart en begin erover.

"Vanmorgen toen ik wakker werd was Milou het bed al uit en ze is nu nog steeds nergens te bekennen, heb jij iets van haar gehoord?"

"Shit nee, ik weet van niks"

meteen pakt ze haar telefoon erbij en belt ze Milou.

"Kut, haar telefoon staat uit"

We maken ons allebei een beetje zorgen omdat Milou nooit weg zou gaan zonder iets te zeggen. We besluiten nog een uurtje af te wachten maar na dat uurtje is ze er nog steeds niet. De rest is nu ook wakker en Emie en ik lichten iedereen in. We splitsen op en gaan in 3 groepen zoeken. Ik ga samen met Emie en Matthy, Koen, Lotte en Milo gaan samen en Raoul en Lieke zijn met zn tweeën op zoek. We hebben de auto gepakt en ik weet niet hoe snel ik moet rijden. De boetes boeien me nu niks, ik moet weten waar Milou is.

Na 3 uur zoeken heeft nog steeds niemand een spoor en is Milou nog steeds niet te bereiken. Ik begin boos te worden en sla van woede op het stuur. Dan voel ik ineens een traan over mijn wang rollen en dan nog een. Ik wil niet dat er iets met haar gebeurt, ik kan haar niet kwijt raken. Matthy ziet het en besluit het stuur over te nemen omdat ik op deze manier niet kan rijden. We zijn de hele dag bezig met zoeken maar we vinden niks. Dan besluiten we maar naar huis te gaan, ook al ben ik het er niet mee eens. 

"Rob, we kunnen niet nog urenlang gaan zoeken nu, het helpt niks"

"Wat nou het helpt niks, misschien komen we haar dan wel tegen" de woede is duidelijk te horen in mijn stem. 

Matthy reageert er niet op en rijdt naar huis. Iedereen gaat aan tafel zitten maar ik krijg geen hap door mijn keel dus ga ik naar mijn kamer. Ik zit op mijn kamer en trap tegen alles aan waar ik tegenaan kan trappen. Mijn woede en verdriet zitten te hoog nu Milou spoorloos verdwenen is. Matthy klopt op de deur en komt binnen.

"Ik kwam even checken hoe het met je is.."

"Wat denk je, dat het nu goed gaat met me?!" zeg ik boos

"Sorry man" zegt hij en hij loopt weer weg.

Ik sla met mn vuist tegen de muur aan, het doet pijn maar het boeit me niet. Ik sla meer en meer totdat mn hand begint te bloeden.

Emie komt binnenlopen "ik hoorde allemaal gebonk, waddup?"

Ik laat mn hand zien en meteen trekt ze me mee naar de keuken, ze houdt mn hand onder de kraan om het bloed weg te spoelen. Dan trekt ze me mee naar de woonkamer en zegt dat ik moet gaan zitten. Ik doe wat ze zegt en dan komt ze naast me zitten. Ze pakt mn hand en beweegt hem een beetje, ze vraagt of ik alles nog kan bewegen maar alles doet enorm veel pijn. Ze probeert zelf nog wat maar ik schreeuw het uit van de pijn.

"Ja shit, die is gebroken" zegt ze dan. Ze zegt dat ik moet blijven zitten en loopt weg. Even later komt ze terug met Matthy. Ze doet mn schoenen aan en hangt mn jas over mn schouders en neemt me dan mee naar de auto. Matthy rijdt me naar het ziekenhuis en Emie zit ernaast. Zodra we bij het ziekenhuis zijn aangekomen kan ik meteen geholpen worden bij de eerste hulp, er wordt een röntgenfoto gemaakt om zeker te weten of het gebroken is en dan moet ik in de wachtkamer gaan zitten bij Emie en Matthy. We praten over hoe het is gebeurd en we praten over Milou. Dan word ik geroepen en krijg ik te horen dat het gebroken is en krijg ik gips. Daarna mag ik weer naar huis en hoop ik dat Milou daar is maar ze is er nog steeds niet. Het is al laat dus iedereen gaat slapen, ik probeer het ook maar het lukt niet. Ik lig de hele nacht wakker en denk alleen maar aan Milou...

heyhey, duurde ff voordat er weer een hoofdstuk kwam want had de laatste tijd niet echt de mood om te schrijven. Ik hoop dat dit niet weer gaat gebeuren maar als ik weer een tijdje niks plaats komt het daardoor. Ik zit gwn niet zo lekker in mn vel dus alles verloopt niet zo soepel. Ook ben ik meer met school bezig dus heb ik minder tijd maaaarrr volgende week vakantie dus hopelijk heb ik dan de mood om veel te schrijven :)