"SHE IS MINE"

"CHAPTER 17"

Chapter 17

[CASSY POV]

"Sorry miss monteverde!" Pero mas lalong humina ang kapit ng baby." Mahinahong sabi ni Doktora Nikka.

"No!!!!!!!!! Sigaw ko habang umiiyak. Nagwala ako. Hindi pwedeng mawala ang baby ko.

"Magiging okay sya kung iiwas ka sa stress at pag aalala sa bawat bagay na nangyayari sayo!" Sabi ni dok.

Napaisip ako. Kelangan kong lumayo kay kurt.

Kelangan kong alagan ang sarili ko at si baby. Hindi ko kelangan ng amang katulad ni kurt.

"Kelan po ako pwdeng makauwi? Tanong ko kay Dok.

Tutal ako lang naman ang mag isa. Wala ang mommy ni kurt may aasikasuhin daw. Si manang kukuha daw ng gamit ko. Si kurt hindi ko alam kung nasan sya.

Napapaiyak ako kapag naiisip ko ang ginawa ni kurt.

Pero kelangan kong lakasan ang loob ko. Hindi para sa sarili ko kundi para sa magiging anak ko.

Buo na ang desisyon ko. Kaya naman nang masabi ni dok na pwede na akong lumabas at niresetahan lang nya ako ng gamut ay mabilis na akong umalis at umuwi sa aming mansyon.

Halos kalahating taon din akong hindi umuwi. Hindi ko alam kung anong balita kay Dad. Pero sabi nang mom at dad ni kurt mas lalong lumago daw ang business ni Dad.

Tumutulo ang luha ko habang naglalakad papunta sa gate ng aming mansyon. Naalala ko pa nung bata pa ako lagi akong umaakyat dito sa gate. Kaya naman nagagalitan ako ni Dad at mom nuon.

Habang papasok ako sa hardin ng mansyon na lalong dumami ang mga bulaklak at mga halaman. Mukhang alagang alaga. Nakaramdam ako ng hilo at sakit mula sa aking puson.

Pilit akong lumakad at umupo sa tabi ng mini garden na ginawa namin ni dad.

"Iha!!!!!!!!! Sigaw ni manang. Ang katulong sa bahay. May kasama itong binata at isang babae. Mukhang mga baguhan ang mga ito.

"Nanjan po ba di dad?" Pilit na nakangiti kong tanong.

"Oo nasa loob, hinihintay ka!" Sagut ni manang.

Tinawagan ko muna kasi si Dad bagu ako umuwi. Gusto nga nya akong ipasundo pero hindi ako pumayag.

"Ganon po ba?" Sabi ko. Tatayo na ako nang ma out balance ako dahil nahilo ako.

"Ayyyyy!" Iha, dahan dahan baka kung mapano ka!" Natatarantang sabi ni manang sakin.

Alam na nila ang kalagayan ko. Lahat sinabi ko kay dad nung magusap kami kanina sa phone.

Natanggap ulit ako ni Dad. Dahil may magiging apo na daw sya.

Inalalayan ako ni manang at ng binata. Ang dalaga naman ay kinuha ang mga dala ko. MGA katiwala sila ni Dad sa mansyon.

"Ayos ka lang ba? My iniinum ka bang vitamins para sa inyo ng anak mo?" Tanong pa ni manang.

"Oho, kumpleto po!" Sagut ko.

Nang makapasok na kami sa loob ng mansyon agad na bumungad sakin si dad.

Sinalubong ako ng yakap at halik sa pisngi.

Naiyak ako dahil sobrang miss ko na si Dad. Lalo na ngaung mag kakababy na ako. Malaki ang naging kasalanan ko kay dad. Tinalikuran ko sya at pinili ko si kurt. Na wala naman palang kwentang lalaki.

"Kamusta na ang unica ija ko? Nakatawang tanong ni dad sakin.

Lumuluha man ako pero nakangiti akong sinagot sya.

"Eto dad magiging mommy na!" Sagot ko.

Hinagod ni dad ang aking likod dahil na pahagulgol ako.

"Its okay!" Daddy is here!" Hindi natin pababayaan si baby!" Malambing na sabi ni dad sakin.

Umiyak lang ako nang umiyak.

"Sssshhhh!" Wag kang magpaka stress, saway sakin ni dad.

Ngumiti naman ako saka tumigil sa pag iyak.

Wala na akong dapat alalahanin. Nandito na si dad ko.

"Wag kang mag pakamukmuk!" Kelangan lumaban ka para sa magiging anak mo!" Ipakita mo sa lalaking yon na hindi mo sya kelangan at di sya kawalana." Mariin na sabi ni dad.

Napatango nalang ako.

#Fighting💪