الطفله والحارس (كامله)

#الفصل_الثامن

#الطفله_و_الحارس
#الفصل_الثامن

ادهم:"متعيطيش يا عشق."
عشق ببكاء:"دا حيوان ازاى يعمل كده."
ادهم:"متقلقيش هياخد جزاوئه."
"مازالت تبكى بشده مثل الاطفال وعندما تذكرت والدتها بكت اكثر"
عشق ببكاء:"لو كنتى معايا كنت زمانى رمين نفسك فى حضنك انتى وحشتينى اوى يا ماما."
"اقترب منها ادهم ببطئ وهو يحاول ان يهدائها"
ادهم بتوسل:"ممكن كفايه عياط عشان خاطرى."
"وهى مره واحده دخلت فى حضنه وظلت تبكى بشده،ادهم لا يعرف ماذا يفعل معها حتى تهدا،  واحده واحده حاوطها بذراعيه وهو يطبب على شعرها بحنان"
ادهم بحنان:"ممكن تهدى شويه ومتعيطيش،هى فى كمان احسن من هنا متقلقيش."
عشق ببكاء الاطفال:"ايوه بس هى واحشتنى ومش قادره على بعدها اكتر من كده،طب ليه ماخدنيش معاها هناك."
ادهم:"ازاى بقا واحمد بيه هتسيبيه لوحده فى الدنيا ينفع."
عشق:"ما هو بابا اللى مصبرنى على كده."
ادهم:"شوفتى بقا،احمدى ربنا على باباكى."
ادهم عندما تذكر موت والدته:"تعرفى انا امى ماتت لما كنت فى ثانوى،فانا حاسس بيكى ، عارف فقدان الام احساس وحش."
"دمعه نزلت من عين ادهم عندما تذكر،وقد هدات تماما عشق وعندما ادركت الوضع ابتعدت عنه،ثم ركبوا السياره"
عشق باحراج:"انا اسفه مش عارفه حصل كده ازاى انا اسفه بجد."
ادهم:"المهم انك هديتى."
"كانوا الاثنين فى حاله من الاستغراب الشديد، ادهم لانه نجح فى تهدائها لانه يعرف عندما تتذكر والدتها لا احد يستطيع فعل ذلك غير والدها فقط"

"كانت جالسه على الارجوحه وتنظر بشرود ، و عندما راها ادهم كاد ان يقترب منها الا ان سمع احمد ينادى عليه"
احمد بصوت عالى:"ادهم تعالى على المكتب."
ادهم:"حاضر."
احمد وهو يدخل المكتب:"انا عايز اعرف ازاى يحصل كده،مش قولتلك تفضل تحت عينك على طول متسباش لحظه."
ادهم باسف:"يا احمد بيه انا اسف والله،انا روحت للامن عشان كانوا عايزنى فى حاجه."
احمد بغضب:"ماليش دعوه،وانا بسمع انك مش بتغلط فى شغلك ابدا،ويوم ما تغلط يبقا على حساب بنتى."
ادهم باسف:"انا اسف حضرتك مش هتتكرر تاتى،لو عايز تعمل حاجه انا هقبل."
احمد:"انت...،قطع كلامه دخول عشق."
عشق:"بابا خلاص كفايه."
احمد بغضب:"استنى يا عشق."
عشق:"بابا خلاص عشان خاطرى."
احمد بضيق:"ماشى اخرج انت دلوقتى."
"بالفعل خرج ادهم عشق عانقت والدها بحب"
عشق بلطف:"خلاص يا بابا حصل خير متزعلش نفسك."
احمد بحزن:"يابنتى انا خايف عليكى."
عشق:"عارفه يا بابا،بس ارجوك سامحه."
احمد:"ازاى دا المفروض من احسن البودى جارد ازاى يحصل كده."
عشق:"بتحصل يا بابا،عشان خاطرى بقا يا بابا."
احمد بهدوء:"عشان خاطرك انتى بس."
عشق بابتسامه:"حبيبى يا بابا اسيبك بقا."

"خرجت من مكتب والدها وظلت تبحث عن ادهم فوجدته عند البسيم فذهبت اليه ونظرت له بطفوله ولكن هو لم ينتبه لها"
عشق:"ادهم."
ادهم:"نعم."
عشق بلطف:"ممكن متزعلش من بابا."

ادهم بشرود:"لا انا مش زعلان هو عنده حق."
"سكت قليلا وهى تحاول ان تجعله ينظر لها وكانت ستقع الا انه امسك بها"
ادهم:"بتعملى اى بس عايزه توقعى نفسك."
عشق وهى تنظر له:"انا متأكده قبل ما اقع فى اى حاجه انتى هتيجى تلحقنى."
"نظر لها ادهم مطولا ثم عدلها ونظر امامه بشرود مره اخرى،كررت نفس الحركه وكانت ستقع الا انه امسكها مره اخرى"
ادهم بعصبيه:"يا عشق مش كل شويه بقا."
"نظرت له بصدمه"
ادهم بهدوء:"انا اسف بس متعمليش كده تانى."
عشق:"حاضر."
عشق وهى تحاول تغيير الجو وتتكلم بطريقه طفوليه:"بس انا مش بحب اكلم حد وهو مش بيبصلى."
ضحك ادهم على طريقتها:"انتى ازاى بتقدرى تغيرى مود الواحد بسرعه كده."

عشق بضحك:"موهبتى بقا."
عشق وهى تتأوب مثل الاطفال:"انا اروح انام بقا كفايه كده،تصبح على خير يا ادهم."
ادهم بابتسامه:"وانتى من اهله."
"ركضت من امامه نحو غرفتها وهو ظل يضحك عليها،وتذكر صديقه وقرر مقابلته لكى يقول له كل شئ حدث"

...............