Birden Geldin Aklıma//Anonim (TAMAMLANDI)

2.0

Onu beklerken gereksiz bir heyecan kaplamıştı içimi. Ne diyeceğimi hiçbir şekilde bilmezken onu çağırmıştım. Servisten indiği gibi paytak paytak yürüyerek yanıma geldi. İkimizde birbirimize bakarken gülerek başını aşağıya eğdi.

''Bakışalım diye mi geldik buraya?''

''Hayır ama ne diyeceğim onu da bilmiyorum ki...''

Kafamı eğip ellerimle uğraşırken, başını eğerek yüzüme baktı. Gözlerde maşallah ha!

''O gün biraz öküz gibi söyledim sana olan hislerimi Gece, biliyorum. Şimdi bana bakta daha düzgün söyleyebileyim.''

Kafamı kaldırdığımda gözlerinin parlaması artmıştı sanki, sevdiğine baktığı için mi güzelleşiyordu böyle bakışları?

''Seni ortaokuldan beri tanıyorum, bunu sende biliyorsun. Seninle uğraştığımızda her seferinde sinirlenir bir köşede ağlardın. Ağlamana ne kadar dayanamasamda ergen bir pislikten başka bir şey değildim. Ailesel olaylarının da olduğunu bilmiyordum, bilsem bir şey değişir miydi onu da bilmiyorum. Herkesi hep affediyordun bende belki benide affedersin dedim ama ilk önce sana duygularımı kim olduğumu göstermeden belli etmek istemiştim.''

Sessizce onu dinliyordum, bu sessizliğime gülümsemiş ve devam etmişti.

"Annemi kaybettiğim zaman gerçekten sen bile aklıma gelmiyordun ama sonra bir gün okuldan çıkarken aşırı birisine sinirlendim ve sinirden ağlamaya başladım. Belki sen hatırlamıyorsundur çünkü pek iyi değilsin hatırlama konusunda. Geldin yanıma ve ağlamam dinene kadar durdun. Sana kaç kere git dedim ama gitmedin. Annem için ağlıyorum sanıp yanımda kaldın. Saçlarımı okşadın sanki bir çocuğu teselli edermiş gibi, sanki bana Doruk beni unutma diyormuşcasına tekrar karşıma çıktın. Ben yine sana aşık oldum!"

Dediği her şey kesik kesik aklıma gelirken ona bakıyordum sadece. Tekrar servise çağırdıkları için hiçbir şey diyemeden servise binmiştik. Gizem biz aşağıda konuşurken Cem'in yanına geçmiş ama yinede onunla konuşmamıştı. Doruk yanıma oturmak zorunda kalmıştı ama bundan şikayetçi değildim çünkü konuşmak için zamanımız olacaktı. Oturduğumuz anda ona dönmüştüm.

"Bak sana seni seviyorum diyemem çünkü bu öyle hemen olacak bir şey değil ama şunu diyeyim senin hakkında olumsuz düşünmüyorum. Biliyorum yaşımız daha çok genç ama ben beni yıpratacak, boşuna olan bir ilişki istemiyorum. O yüzden bana zaman ver olur mu?"

Gülüp birazcık yaklaşmıştı.

"Gece, ben ciddi düşünüyorum."

"Ne? Ne ciddisi? "

"Evlilik falan."

"Çüş daha kaç yaşındayız oğlum biz?!"

Omuz silkmiş ve başını omzuma koymuştu.

"Sadece bu seferlik izin versen?"

Gülümsemiş ve hiçbir şey demeden öylece kalmasına izin vermiştim. Başımı onun başına koyduğumda ise kalp atışlarım gereksiz yere hızlanmıştı. Bu kadar güzel kokması haksızlıktı.