Kabanata 16

453 39 57
                                    

Winter Chills


Happy reading 🥛


Martina's POV


One of the existential truths that my grandmother taught me is, if a person is capable of being alone, then he or she is also capable of loving, receiving and even sharing love to other to its deepest potential. Without being dependent and getting addicted to it.


Once they allow themselves to be free, the absolute freedom in love will dominant them. Love as much as you can without exceeding yourself to your own limit. That happiness cannot be taken by your partner, since it's not given at all. But because we can only use our body once, we love to its fullest and extensive. And when we feel like we already reach our limit, we're too worn out to even think clearer. That's when our body is too sensitive to the point of crumbling.


So, I grew up with this perspective that, if I feel pain, I always make sure not to destroy myself while killing that pain. And if happiness touches my soul, I have to feel it. Because to feel something like happiness despite of the pain, what a magical life to live.


I always want the best for everyone, especially Sunny which is too dear to me.


Hindi ko kayang nakikita siyang nasasaktan. Kilalang-kilala ko si Sunny, buong buhay ko kasama ko na siya at alam kong ganoon din siya sa akin. Alam kong balang araw ay makakakita rin si Sunny ng taong magmamahal ng buo sa kanya, at hindi siya sasaktan hindi kagaya nung ginawa nung lalaking una niyang minahal.


That man, I don't like him. Sunny's too lovely to be with him.


Sunny's past is too much to handle, that I don't want that to happen.


"Iha, umalis na si Sunny, kanina pa." Tawag ni Mama mula sa labas ng kwarto ko.


Alam kong nag-aalala sina mama at papa ngayon, bigla kasi akong pumasok sa kwarto ko ni hindi man lang hinahatid si Sunny sa labas ng gate, hindi ko sila masisisi. Hindi ko rin alam kung bakit ko ba ginawa 'yun, pakiramdam ko kasi hindi makikinig si Sunny sa kutob ko. Nag-aalala lang naman ako sa kanya.


Papaano kung umiyak na naman siya kagaya dati?


Hindi ko kakayanin 'yon.

"Sumama siya sa papa mo, tinulungan siya magpalit ng gulong." Mahinang tawa ni Mama bago maupo sa tabi ko. Hindi naman ako sumagot.


"Nagkagalit ba kayo ni Sunny? Kawawa naman, hindi ka raw niya maintindihan." Mom uttered softly.


I sighed. "Nag-alala lang po ako."


"Nag-alala saan?"


"Iyong kaibigan po ni Iñigo na si Damien, I don't know why, but I think Sunny likes him." I almost whisper.


"I know how much you love Sunny so much, but that's not how love work. If you truly love and respect your friend, then you should respect her decisions too. Kung masaktan man si Sunny sa magiging resulta, doon ka na sasali. Kaya hindi takot si Sunny na sumubok, kasi alam niyang susuportahan mo siya. May lakas ng loob si Sunny dahil sa 'yo, kaya ano sa tingin mo ang mararamdaman niya kung pati ikaw, pati ikaw iniisip na masasaktan lang siya? Isa pa, hindi yata gusto ni Sunny si Damien kasi nakita ko nagkasabay sila sa labas kanina, nilagpasan lang ni Sunny 'yung binata."


"But, just trust her journey. Sunny is what you think she is. She's a warrior, and her decisions isn't yours." Huling sabi nito bago lumabas sa kwarto ko.


Mom's right, I need to trust her.


Hindi nila ako masisisi, Nandoon ako noong araw na ipinahiya nung lalaki si Sunny. Nakita at narinig ko lahat. Nasaksihan ko kung paano magmahal at magtiwala si Sunny, hindi siya nagtitira para sa sarili niya kaya hindi nila ako masisisi kung gusto kong protektahan si Sunny.


Fourth of July (Classic Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon