NAPOLA || Kaisoo

4¤

Keyifli okumalar 🌸(Lütfen sondaki nota göz atın.)

Güzel kokuyordu. Borçlu oldukları için önünden geçmeye korktuğu fırında satılan, Avrupa işi tatlı kremalı çörekler kadar, küçükken hep gözünün kaldığı ve hiçbir zaman alamadığı çikolatalı yeni yıl kurabiyeleri kadar güzel kokuyordu hem de. Çok istemişti. Ama bu dünyada güzel olan her şey onun hayatına o kadar uzaktı ki...

Jongin ağzını şapırdatarak, yüzünde miskin bir gülümsemeyle yerinde kımıldandı. Bitmesini istemeyeceğiniz türden, gerçekçi bir rüya görüyordu ve ciğerlerine dolan tatlı hava kaybolmasın diye nefesini bile tutabilirdi.

Uyku ve uyanıklık arasındaki ince çizgide gidip gelirken, odada birinin yürüdüğünü duymuştu. Ne var ki gözlerini açıp bakmak için fazla uykuluydu.

"Kalkın! Uyuşuk herifler! Tek bildiğiniz tembellik etmek!"

Fakat istemese de uyanacaktı. Nöbetçi eğitmenlerden biri yine genç adamları uyandırmak için cetvelini kapı çerçevesine vuruyordu.

Chanyeol sızlandı. "Çocuklar, bugün koridor nöbetçisi İvanov. Başımızı belaya sokmayın, uyanın."

Odadaki herkes istemeye istemeye, şiş gözler ve dağınık saçlarla yataklarından kalkmaya hazırlandı.

Jongin kapalı gözlerini hafifçe ovup uzunca esnedi ve gözünü açtığında karşısında daha önce görmediği bir yüz gördü.

Yeni uyanmış olmasına rağmen birkaç saniye içinde karşısında duran sevimli yüzlü çocuğu baştan aşağı, bacaklarını pek göremese de, süzebilmişti. Kocaman gözleri olan çocuk ise mahcup bir gülümsemeyle, ne yapacağını bilemeden bakakalmıştı.

Jongin durumu garipleştirmemek adına kendini hızla toparladı, hafifçe öksürüp boğazını temizledikten sonra ona fırsat vermeden kendini tanıttı.

"Iı... şey günaydın. Gece geldin değil mi? Ben Jongin. Kim Jongin."

Çocuk başını salladı, "Evet yeni geldim, oda arkadaşınız olacağım. Adım Do Kyungsoo. Tanıştığıma memnun oldum Jongin." diye karşılık verdi ve hafifçe eğilerek onu selamladı.

Diğerleri de kendilerini hızlıca tanıttılar, Chanyeol ona kuralları akşam açıklayacağını söyledi zira sabah kontrolü için fazla bir zamanları kalmamıştı, nasılsa birlikte çok vakit geçireceklerdi.

Herkes aceleyle üstünü giyinmiş, hızla yataklarını toplamaya başlamıştı. Ama azar işitmesini ister gibi Jongin'in çarşafı bir türlü düzgün durmuyordu.

"Hay aksi Şeytan!" Biraz daha denedikten sonra patlamıştı.

"Sana yardım edeyim." Jongin arkasından gelen alçak sese döndü ve konuşanın Kyungsoo olduğunu anladı.

Elini utançla ensesine attı ve hafifçe başını yana çevirdi.

"Şey... eğer senin için sorun olmayacaksa?" Umarım aptalın teki olduğumu düşünmemiştir.

Kyungsoo ona nazik bir gülümseme sundu ve bir türlü düzgün durmayan inatçı çarşafı, nöbetçi eğitim koçu odaya girmeden birkaç saniye önce düzeltip adam odaya girer girmez esas duruşa geçti.

Donuk yüzlü adam içeri girdiğinde herkes elindeki işi bıraktı ve odaya mutlak sessizlik hakim oldu. Jongin daha teşekkür edemeden, koç herkesin dolapların önünde sıra olmasını istedi, ardından yataklarla çekmeceleri kontrol etmeye başladı.

Jongin, Kyungsoo'nun yanında duruyordu. Oldukça alçak bir sesle çocuğun kulağına fısıldadı.
"Yardım ettiğin için teşekkür ederim, sana borçlandım."
Kyungsoo yalnızca hafif bir gülümsemeyle karşılık verdi.