The Forgotten Pain

9

The Forgotten Pain: 2Yeon part 9

“Congratulations Mrs. Yoo! You’re 8 weeks pregnant!” the doctor gladly said and Nayeon is too surprised to react. “I-im…pregnant?” she unbelievably asked the doctor. “Yes, that’s the reason why you fainted earlier. But your baby is fine and healthy. Just take some rest to continue the good health for the both of you.” she said before excusing herself.

Akmang tatawagan ng manager niya si Jeongyeon nang pgilan niya ito. “Bakit? Wala ka bang balak sabihan siya agad?” nagtatakang tanong nito. She lowered and shook her head. “Wag mo muna sabihin. I want to surprise him.” mahinang sabi niya.

Tumango tango naman ito at ibinulsa ang telepono. Their baby is two months now, and that means that the last time they did it made this miracle. They did not have a passionate night since then because she’s too busy. And now, she really have to rest now. Kung ang retirement niya ay hindi pa sigurado dati, ngayon sigurado na siya.

She will let Jeongyeon to work for them. That sounds better because she knows how Jeongyeon wanted to provide for their family. Kalahating araw siya nagpahinga dahil ramdam niya ang katamaran sa katawan. She decided to update Jeongyeon for what happenned as soon as she woke up.

“Nayeon! My gosh! How’s your health?! are you okay! Masyado mo namang pinapabayaan ang sarili mo! Anong sbai ng doctor? May problema daw ba? Tell me!” tuloy tuloy na bungad ni Jeongyeon sa kanya. She smiled because og his worried face.

“I’m fine. It’s just….a fatigue.” she lied. “You’re over working. I can’t belive you.” he said. Sumandal ito sa likos ng kanilang sofa at nakahinga ng maluwag. Halos tumalbog naman ang puso niya dahil sa pag aalala nito. Iniisip niya palang na magiging apat na sila sa bahay ay sobrang napapatalon na siya sa saya.

“I miss you…” she whispered. Ngyaon na nalaman niyang buntis na siya, saka siya naging emosyonal. “I miss you too” Jeongyeon replied without the sound affection. Parang simpleng salita lang na sinabi niya. Parang binasa lang niya. “How’s Yeon?” she changed the topic.

“She’s asleep.” he answered. Bigla niyang naalala ang salitang anrinig niya bago siya mawalan ng malay. “Honey..” tawag niya. “Hmm?” sagot nito. “Nasaan kayo kanina? I think I heard a name.” tanong niya. Jeongyeon’s eyes twitched. She can feel something wrong but she speak before him.

“I’m happy that Yeon’s enjoying her time. Oh siya, lalabas na ako dito sa hospital. Mag iingat kayo dyan. I love you two..” she said and ended the call. Pagkababa niya ng cellphone ay nag unahang bumuhos ang mga luha niya. She can feel her husband is doing he shouldn’t have to.

She’s too emotional and being paranoid because of her pregnancy. Wala siyang ideya na buntis siya dahil wala namang sintomas na lumabas sa kanya. Being paranoid isn’t healthy for them. She want to trust Jeongyeon because she know that he’s faithful and a devoted man of the house. Kinukumbinse nalang niya ang sarili na okay silang lahat.

Tinulungan siya ng manager niya na makalabas agad sa hospital. Gusto niyang tapusin lahat ng natitirang shoot sa bansa para makauwi na siya kaagad at ibalita sa dalawa sa dinadala niya. Una niyang binalitaan ang kanyang mga magulang at sinabihan niya ang mga ito na wag munang sasabihin sa dalawa.
~

The same as the past days, they are regular in Rio’s café. Umaga hanggang tanghali ay magkakasama sila at sabay sabay kumakain. On the other hand, Nayeon is already in front of their village. Nang huminto ang sasakyan sa harap ng bahay nila, nasasabik na siyang surpresahin ang dalawa.

Pero napansin niya na walang sasakyan sa garahe nila. Nag isip naman muna siya kung saan pwedeng magpunta ang dalawa. Una niyang naisip ang mall kaya naman sumakay siya sa kotse ng manager niya saka sinabihan kung saan siya ibababa.

Habang nasa byahe, biglang nag pop up ang sinabi ni Jeongyeon na may bagong bukas na café malapit sa mall. “Alam mo ba kung saan may abgong bake shop café malapit sa mall?” tanong niya. “Ahh oo. Rio’s paradise. Bake shop at café yun.” sagot nito.

“R-rio?” tanong niya muli. Tumango ang kausap. So she heard Yeon right yesterday. Kinakabahan siya…naging matinding kaaway niya ang Rio na iyon kaya nananalangin siya na sana ay hindi siya ang Rio na alam niya.

“Andito na.” sabi niya kaya napatingin siya sa labas. “Rio’s paradise.” basa niya. “I’m getting off here. Tawagan mo nalang ako kung may emergency.” sabi niya. Her manager just showed her ‘okay’ sign then bid good bye. Dahan dahan naglakad si Nayeon palapit sa shop.

Kitang kita niya ang mga tao sa loob ng shop kahit medyo malayo pa siya. Para siyang sinabuyan ng malamig na tubig nang makita ang babaeng hiniling niya na sana ay hindi na niya makikita pa. It’s really the Rio they knew before. Her pain became even worse as she saw how Jeongyeon smile at her and Yeon excitedly hug her legs.

There comes her insecurity. Hindi niya naiimagine na ganoon sila magiging kasaya maliban kapag kasama siya. Parang pinipiga ang puso niya dahil sa nakikita. “Kaya ba….hindi na siya ganun kasweet sa akin? Dahil ba…m-may iba ng…” she talked to herself and choked by those words.

Tumalikod siya at pinisil ang naninikip na dibdib. Ang masagana niyang luha ay walang paalam na lumabas sa kanyang mata. To see is to believe…but Nayeon don’t just wanted to know the truth by just actually seeing those. She needed a verbalized confirmation.

Pero paano niya gagawin yun?

Napahinto si Jeongyeon sa pagkain ng magvibrate ang cellphone niya. Binuksan niya ang mensaheng galing kay Nayeon. “I’ll be extending 3 days here. Please remember that I love you so much…” from Nayeon. Hindi ito pinansin ni Jeongyeon dahil disappointed na siya sa unang pangungusap.

Binulsa niya ang cellphone at pinagpatuloy ang pakikipagkwentuhan sa dalaga. Nanginginig ang mga labi ni Nayeon, pinipigilan ang mga hikbi dahil nakita niya kung paano ipagsawalang bahala ng asawa ang mensahe niya.

“Why does it hurt up until now? I though loving you isn’t that painful now…but I was wrong. It is really aching to love..” she whispered before walking away from them.

To be continued…