MULTİMEDİA DA POYRAZ VAR ;)
Bi anda ne yapacağımı şaşırıp dondum kaldım çünkü şuan partinin orta yerinde bizim yaşlarımızda 3 kişi duruyordu ortadaki siyah giyimli çocuk yanındaki 2 kişinin lideri olmalıydı bi anda adını henüz bilmediğim o çocuk bağırarak konuşmaya başladı:
-Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz ? Benim mekanımda benden izinsiz parti olmayacağını bilmiyormusunuz ucubeler ?
Bu çocuk kendini ne sanıyor ya bütün herkeste put kesilmiş sanki.Kimse sesini çıkarmıyor erkeklerin kafaları eğik kızlarınsa saçma sapan hayran bakışları ? kim bu çocuk ?
-Kim düzenledi bu partiyi hemen önüme çıksın ?!
Kimseden ses çıkmıyordu ne bu korkaklıktı biri bu çocuğa haddini bildirmeliydi öne çıktım.Doruk hayır dercesine baksada onu dinlemeyeceğim kesindi.
+Benim,ben düzenledim ne var?
Ne saniyorsun kendini sen ?
-Ucube ben kimim sen biliyor musun ha !?
+Kimsen kimsin.
kimse sana silahla mekan basma hakkını vermiyor anladın mı ? Kafan basıyor mu ?
-Poyraz Başaran'ım ben buranın kolejin bu şehirde gördüğün çoğu şeyin tek varisi,seni bile satın alırım ben.
Benimle konuşurken düzgün konuşacaksin bi daha da o küçük beyninle organizasyon işine girmeyeceksin heleki benden izinsiz !
Herkes çıksıın !? Diye haykirdi piskopat
noluyordu böyle herkese?Herkes barı boşaltıyordu hemde onun bi lafıyla sadece bizim ekip ve bi kaç kişi kalmıştık.
-Hey sen Ucube henüz Özür dilemedin ? Dedi bana bakarak
+Ne Özür mu bekliyorsun ?
-Aynen canım yine dua et ki yenisin beni bilmiyorsun bu yuzden ister sözlü dile ister sözsüz Özür bekliyorum sadece.
+sözsüz derken ?
-Aaa ama bu kadar ahmak olamazsın
+Ne sacmalıyorsun sen bee
Sinirden köpürüyordum ki doruk kolumdan tuttu hadi çıkalım dedi Beste de ;
Lütfen Başak çıkalım burdan !
Arkadaşlarımın yalvarircasi bakışları karşısında dayanamayarak kendimi dışarı attım ben çıkarken de piskopat çocuk kahkaha atıyordu onu öldürmek istiyordumm.ahhh delireceğim o adam kendini ne sanıyor ki.
Poyraz Başaran'mış hah kıçımın Poyrazı.Şu anda tek istediğim o adamı 48 yerinden bıçaklayarak çalılara atıp köpeklere,kurtlara yem olmasını izlemek.
Daldığım yerden Doruk'un seslenmesiyle çıktım.
-Başak sen nasıl...yani neden...offf neden böyle bişey yaptın.neden beni korudun.Ya sana birsey yaparsa
Dedi bana sarılarak.Bir müddet sonra benden ayrılarak ellerini yüzüme yerleştirip yüzümü avuçlarının arasına alarak "Özür dilerim Başak, özür dilerim." dedi.
Fazla samimiyetten nefret ederdim hemen Besteye döndüm yüzü biraz ekşimişti en iyisi bir an önce buradan gitmekti.
Doruk'a döndüm ve
+Hoşçakal Doruk dedim.
Bestede Hoşçakal dedikten sonra oradan ayrıldık.
Bir an önce eve gitmek ve bu Lanet günü unutmak istiyordum.Bi de şu kendini bi bok sanan Poyrazin bi daha yüzünü görmek istemiyordum. Zaten hayatımda her güzel anımı bozan birşey olmuştur.
...
Ahh sonunda sabahh..
Saatlerce uyumaya çalışıp uyumayı bir türlü becerememiştim.İlk defa sabah olduğu için seviniyordum.Hızlıca kıyafetlerimi giydim ve aşağı indim.Dışarı çıkıp yakın bir fırından poğaça alarak eve döndüm.Çayı demledim tam annemi çağırmak için odasına girerken annem odadan hızla çıktı.
-Anne çay koydum sıcak ta poğaça aldım hadi yiyelim dedim.
+Başak duruşmaya geç kalıyorum hemen çıkmalıyım hadi sen ye dedi ve yanağıma kırık bir öpücük kondurup ne olduğunu anlamadan evden çıktı.
Anneme meraba diyinn o hep böyle bi kadın ben annemi sadece pazar günleri kısa bi zaman görebiliyordum resmen tüm zamanı iş,iş ve işş off.
Neden diğer herkes gibi sabahları ailemle kahvaltı yapamıyorum babam ,annem ve ben.Babam olsaydı yani olur muyduk böyle? Ahh baba Beni neden yalnız bırakıp gittin?
...
Sonunda kimya sınıfının önündeydim ahh ders dinleyecek çok kafam kalmış gibi.Uykusuzluktan ölüyordum hemen sırama (yastığıma) kavuşup bütün ders uyumak istiyordum.
Sınıfa giriyordum ki bir anda biriyle çarpıştım kafamı kaldırdığım anda göz göze geldik ve aynı anda;
- SENN...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇIKMAZ SOKAK |ASKIDA|
Teen FictionHayat bir sokaktı sanki,ıssız ve yorgun bir sokak... Bense bu sokaktan geçen binlerce insandan biriyim... Hayat insanı çıkmazlara düşürürmüş benide en emin bastığım adımlarımla düşürdü.Şimdi düştüğüm bu çıkmaz sokaktayım...