ÇIKMAZ SOKAK |ASKIDA|

BÖLÜM~10/ENDİŞE

Multimedia da bu bölümden Başak :)

Kafamı kaldırdım ve Merti gördüm eski bakışlarından eser kalmamıştı etrafı donuk gözlerle seyrediyordu.uzun zamandır Merti görmemiştim.Gittiğini sanıyordum,ya gitmemiş yada yeni dönmüş olmalıydı. Onu görmemle yüzüm düşmüş eski yüz ifademden eser kalmamıştı.Ahh inanamıyorum Mert şuan da buraya doğru mu geliyor?!

Evet tam olarak buraya doğru geliyor.

Bi an için gözlerimi kapattım ve bir rüzgar esittisini tenimde hissettim ilk defa bir rüzgarın canımı yaktığını hissediyorum kısa süren rüzgar esintisinden ve oluşan sessizlikten  gözlerimi açtım.inanmıyorum bunca şeyden sonra bana bi açıklama yapmak yerine beni görmezden mi geliyor?Onun gittiği yönde gözlerimi sabitledim ve gidişini izledim.

Çok sinirli ve çok kötüydüm.İçimde birşeylerin yıkılışını hissediyordum. masaya bi kaç bozuk para koyarak oradan koşar adımlarla çıktım yer sanki ayaklarımın altından ben koştukça çekiliyordu.Poyraz ise ne yaptığıma anlam veremedi sanırım, yani donuk bakışları böyle söylüyor olmalıydı.Arkamdan geldi mi bilmiyorum naptı bilmiyorum yada mert o an ne düşündü yine bilmiyorum,lanet olsun ki hiç bir şey bilmiyorum.

Hemen cafeden çıktım ve bi taksiye bindim gözyaşlarımı tutamıyordum.Bu kadarı da fazlaydı ama ya,bana yabancı gözlerle bakması,hiç mi sevmemişti beni aşkı da geçtim biz beraber büyüdük be dostluğumuzda mı yoktu.Bu kadar mı karaktersizdin,ben şimdiye kadar böyle bir insanı yanlış mı tanımıştım?Hep o görmeye kendimi zorladığım yüzle mi tanımıştım onu.O iyimser sahte yüzüyle. Yanılmanın verdiği acı beynimi zorluyordu.Onun için artık üzülmek istemiyordum.O artık benim hiçliğim hiçbirşeyim o benim artık yanılmışlığım,yanlışım.Bu onun için döktüğüm son gözyaşım...

***

Yatağıma uzanmış dinleniyor ve herşeyi bu kez gerçekten tam olarak arkamda bırakıyordum.Odamdaki sessizlik telefonumun çalmasıyla bozuldu.Masanın üzerindeki telefonuma baktım şuan gerçekten yataktan kalkacak halim yoktu.Telefonum çalmış bense bu sesle derin bir uykuya dalmıştım.Bugünün cuma olması gerçekten muhteşem bu bütün gün uyuma hayallerimi destekliyordu.

***

Bütün uyuma hayallerim gördüğüm o kabusla son buldu saat 5.10 da kalkmıştım.Şaka değildi gerçekten saat buydu.Beni bu saatte uyandırmaya zorlayan rüyamda ne mi gördüm.Peki anlatayım:

Sisli bir havaydı zaman gece vakitleri.
Ne olduğunu bilmiyorum ama tek hatırladığım sürekli koştuğum durmadan koştuğum arkamda bi kalabalık olduğunu hissediyordum ve koşarken karşımda birini gördüm ama yüzünü bir türlü hatırlayamıyorum.Sadece çok korktuğumu hatırlıyorum...

Neyse buda benim saçma sapan rüyalarımdan biri işte şimdi napacaktım bu saatte ben ? Hmm en iyisi telefonda biraz oyun oynamak evet saat 5 ve benim yapmak istediğim şey oyun oynamak.Bu düşünceyle akşamdan beri elime almadığım telefonu elime aldım.

Telefonuma baktığımda 1 cevapsız arama ve 1 mesaj... Daha çok arama olduğunu düşünmüştünüz değil mi ? Bende öyle düşünmüştüm ama hiç bir şey düşündüğümüz gibi olmuyor.Arama ve mesaj bilmediğim tek bir numaradandı hemen mesajı açtım :

"Sen ne hakla beni orada bırakıp gidiyorsun? Bide masaya bozuk para koymuşsun.Kızım gerçekten safsın.Bana açıklama yapmak zorundasın.Uyanınca beni ara!" 02.37

Bu Poyrazdı numaramıda nerden bulmuştu.Gerçi Poyraz Başaran bu.Noluyor ya bana bende soyadıyla hitaf ediyorum ona.Hemen uyku sersemliğimden kurtuldum.Hm ne yapsam ne yapsam ?

Bu saatte aramak istemediğim için ona mesaj atacaktım uyanınca görürdü elbet.Peki ben şimdi buna ne cevap verecektim.Açıklama yapmaktan nefret ederdim bu yüzden sadece mesaj olarak ; kusura bakma :) yazdım ve gönderdim.