Womanizer series #1: The Pain Is Killing Me

Chapter 4:Contract

         

         I COMFORTABLY sitting on my swivel chair when the door open and it reveal my new hired secretary who's wearing a simple blouse and pencil cut skirt 3 inches above her knee. I don't deny na she has the look who can make boys arounds her oggling at her. Maganda siya, balingkinitan ang katawan, may maipagmamalaking hinaharap, matangkad, mestiza, and so on to cut it short..... His type.

" Sir, pinapatawag niyo daw po ako?" she said while pouting her lips I don't know if she's aware on what she's doing but I don't care  hindi ko siya papatusin she's my nanny's daughter so, it's a big no!

" Yes, take a seat." I said after a minute." So, you're here because I will discuss to you your contract and you can ask questions if you like. So, let's start. First of all I want you to read it first then I will explain to you the things you didn't understand and not clear to you."

She read it silently while I silently watching her. She's pretty I admit. I want her but.... I think there's a right time for that. Maybe someday...

      Binalewala ko na lang ang iniisip ko hindi ko dapat iniisip iyon mali iyong maling mali.

" Sir, sure po ba kayong ako ang magsasabi ko ilang years ang gusto kong ilagay dito? Parang unfair po sa iba iyon eh." inosenteng sabi niya. Kung di ko lang nalaman na 21 na siya aakalain kong minor de edad pa siya. Kinastigo ko ang sarili kung ano ano nanaman ang naiisip ko. Dapat ko na talagang rendahan ang sarili ko.

   Biglang bumukas ang pinto at sumilip doon ang pansamantalang secretary ko. Actually hiniram ko lang siya sa kompanya nila Clazen. Hindi ko namalayang kanina pa pala siya kumakatok.

"Sir andito po ulit si Ma'am Kiena, papasukin ko ba sir?" napapikit nalang ako ng mata. Ilang beses na nga ba niyang sinabihan ang babae na  tapos na sila hindi niya na mabilang at wala siyang balak.

" Paalisin mo sabihin mong busy ako." sabi ko nalang sabay hilot sa sentido ko sumasakit talaga ulo ko sa babaeng yun.

"Pero sir mang gugulo daw po siya kung hindi niyo kakausapin eh. Actually sir kanina pa siya nageeskandalo sa labas." tarantang sabi ni Mika iyong pansamantalang secretary ko.

"Kausapin mo na muna sir makapaghihintay pa naman po ako." walang emosyong sabi ni Laciah sakin. Napatiim bagang nalang ako at tumayo. Nakakaasar naman oh. Sira na naman araw ko.

       KUNOOT NOO akong naghihintay sa loob ng opisina. Bakit ang tagal naman ata nilang mag-usap?

" Ah miss matagal pa ba si sir anong oras na kasi eh?" Nakangiwing tanong ko matapos kong lapitan yung Secretary nung lalaking iyon.

" Ma'am di ko po alam eh. Baka po malapit narin. Lumabas kasi sila kanina para mag-usap. Hintayin niyo nalang ma'am sa loob baka padating na. May gusto po ba kayong kainin? Juice, coffee, tea, snacks?" nakangiting yaya niya sakin kaya nginitian ko nalang din.

" Tubig nalang po. " sabi ko sabay upo sa mahabang sofa kaharap ang glass table na may frame na nakapatong. Tiningnan ko iyong frame ito siguro iyong pamilya ni sir. Pero teka parang pamilyar yung may edad na babae at lalaki na nakaupo sa mahabang sofa habang si boss tapos kapatod niya siguro yung lalaki infairness gwapo din pero mas mukhang strikto tapos iyong babae bunso siguro nila she look sophisticated and prim. Nakakatakot ang awra niya parang isang pagkakamali mo lang  malalagot ka na.

Habang titingnan ang litrato nila biglang bumukas yung pintuan kaya napatayo ako akala ko si Sir na  iyong secretary niya lang pala at mukhang nag aalinlangan pang magsalita dahil sa alanganing ngiti sa labi nito.

"Ma'am tunawag po si sir. Bukas nalang daw po kayo bumalik para ituloy iyong sa contract at pinapasabi po ni sir na sorry daw po. May malungkot na ngiti sa labing sbai nito.

" Okay lang. Sige pakisabi bukas na lang  update niya nalang ako. Salamat. " sabi ko nalang pero sa kaloob looban ko ilang beses ko ng namurder si sir. Juskooo ilang oras iyong huh tanghali na gutom na ko samantalang siya siguro iba na ang kinakain. Makalabas na nga lang.

      Pagdating ko sa sakayan ng jeep akala ko masasagasaan na ko ng may humintong pamilyar na kotse sa hara ko di ko nalang pinansin baka nagparada lang kasi may building sa tapat. Dumiretso na ko ng lakad ng naramdaman kong parang sinusundan ako nung sasakyan kaya pinakiramadaman ko kapag sumusnod parin tatakbo na  ko. Habang pinapakiramdaman iyong sasakyan biglang may humablot sa braso ko kaya nasampal at nahampas ko siya nung bag ko. Hindi ko na kasalanan kung sino man iyon noh eh sa ginulat ako eh.

"Hey, hey, stop. This is me Flaze kanina pa kita tinatawag sabi ko sumakay ka na ihahatid na kita." napapaaray na sabi nito sakin. Hindi ko narinig iyon ah. "Ako ba niloloko mo eh para ka ngang kidnapper sa pagsunod mo sakin kanina tsaka di kita narinig noh." mataray na sabi ko sa kaniya.

"Ang gwapo ko naman para maging kidnapper lang. Sumakay ka na nga daming satsat eh." sabay hila niya sa akin matapos buksan ang pinto sa front seat ng sasakyan niya.

"Saan mo ko dadalhin? Hindi dito ang daan sa bahay." kinakabahang sabi ko malay ko ba kung may balaka pala siyang patayin ako noh tatalon talaga ako dito i swear.

"Relax kakain lang tayo gutom na ko eh."tatawa tawa pang sabi nito. Inirapan ko nalang siya para hindi na humaba pa ag usapan gutom na din kasi ako eh.

Hindi ko mapigilang mapatingin sa kamah niyang nasa manibela ang sarap sigurong hawakan noon mukha kasi malambot tapos litaw yung mga ugat niya. Tumaas ang tingin ko sa maugat na braso nito sa tingin palang alam mo ng kaya kang buhatin nito o di kaya ay ihagis sa kama. Ugh! Ano ba itong pinag iisip ko dahil ito kay Lianna eh. Iyong babaeng iyon talaga kung ano ano kasi sinasabi pati ako nahawa na rin.

Biglang may umubo kaya napaayos ako  ng upo. Ano ba naman yan Laciah umayos ka huwag kung saan saan tumitingin. Baka kung anong isipin niyan na pinagnanasaan ko siya.

'Hindi nga ba?' sigaw ng maliit na parte ng utak ko.

"Hindi naman talaga." bulong bulong ko. Pero di ko akalaing maririnig niya. Lakas ng sagap ng tenga nitong lalaking ito.

"Anong hindi?" he asked amusement  is evident on his face. "Ahhhh.Ano.....hindi padin ako kumain... Oo hindi pa din." utal na sabi ko. Napaghahalataan ka talaga Laciah eh.

"Okay then, malapit na tayo." sabi nito habang pinipigilan ang tawa. Napatingin nalang ako sa labas ng bintana para itago ang kahihiyan.