Selam 💫
Vote (oy) vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Iyi okumalar.
Klaus'tan;
Isabel'in kanayan başı beni oldukça zorluyordu. Gözlerimin altında damarlar çıkarken dişleriminde sivrilestigini hissediyordum. Onun kanını deli gibi istiyordum.
Üstüne yürümeye başladım tam eğilecekken birşey beni geri itti.
Elijah bağırarak;
"Ne yaptığını sanıyorsun Niklaus!"
Kendime gelmem ile Isabel'e döndüm.
"Isabel ben çok özür dilerim.."
Isabel başını tutarak geriledi.
"S-Sen beni öldürecektin"
Bir adım atmam ile bağırdı.
"Yaklaşma bana!"
"Isabel.."
Sözümü bitirmeden ayağa kalktı ve tökezleyerek ormana kaçmaya başladı.
Derin bir nefes aldım ve Elijah'a baktım.
"Kontrolünü kaybetme kardeşim."
"Şuan iyiyim Elijah."
Bir süre bakıştık ardından Elijah pes etti ve;
"Tamam git onu getir."
Vampir hızım ile yanına gittim ve önünü kestim. Beni görmesi ile çığlık attı ve yere düştü. Onu kaldıracakken tekrar bağırdı;
"Bana dokunma! Sen bir canavarsın!"
Elijah, Rebekah, Koll, annem, Mikael herkes bunu söyleyebilirdi ama Isabel'den duymak beni hayal kırıklığına uğratmıştı. Kalbimin parçalandığı hissediyorum. Gözümden bir damla yaş düşmesine engel olamadım.
Isabel beni öyle görünce biraz olsun sakinleşti. Yine onun karşısında güçsüz göründüm. Yine onun karşısında ağladım.
Ben bir zavallıyım. Mikael'ın dediği gibi.
Isabel'den;
Klaus'un gözünden bir damla göz yaşı düşmesi ile benimde içim parçalandı. Ona olan bana oluyormuş gibi hissediyorum.
Üzüldüğünde gülemiyorum, mutlu olduğunda istemsiz mutlu oluyorum. Ona bağlı gibiyim. Ama o bir canavar?
Bunu ona söyleyemem onu kırdı mı?
Neden kırılsın? Mikael'den bunu çok kez duydu şimdi bana kırılmaz herhalde.
Kendi kafanda kuruyorsun Bell. Asla onun için, o kadar önemli olmayacaksın. Asla senin için ağlamayacak.
Bu gerçeğe alışman lazım. Onsuz yaşamayı öğrenmen lazım. Bu gün öğreniceklerinden sonra arkana bakmadan gideceksin kızım.
Hiçbirinizi iyi haberler beklemiyor. Kendini hazırla Bell.
Ayağa kalktım ve Klaus'a baktım.
"Anlat"
"Neyi"
"Herşeyi!"
"Pekala."
♧
Olan şeyleri dinledikçe kafam daha da karışıyordu ve şaşırıyordum.
Klaus konulmasını bitirdiğinde ona döndüm ve konuştum;
