Jeon Jungkook, świeżo upieczony przywódca gangu Yong Jegug, nosi na ramionach ciężar swojego kruchego imperium. Zdesperowany, aby odwrócić czymś swoje myśli, idzie do cieszącego się sławą, w świecie przestępczym, burdelu, gdzie Kim Taehyung, ubrany...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Dodaj jajko do ciasta i mieszaj, aż wszystkie składniki się połączą...
Jungkook marszczy brwi, patrząc na przepis w telefonie, następnie wyjmuje jajko z lodówki i stuka nim delikatnie o bok miski, tak jak widział to w wielu samouczkach, które obejrzał. Bułka z masłem, ponieważ nie jest trudno zrobić porcję gofrów, prawda?
Ale głupie jajko nie pęka, więc uderza nim mocniej o bok miski, przez co rozbija się na kawałki, fragmenty skorupki lądują zarówno w misce, jak i na blacie, wraz ze znaczną ilością białka.
– Ja pierdole!
– Co robisz?
Mężczyzna odwraca się, by zobaczyć, jak Taehyung wchodzi do kuchni, ubrany w za duży T-shirt i spodnie od dresu, a jego potargane włosy sterczą na wszystkie strony.
– Jak wygląda na to, że robię? – kwaśno odpowiada, odwracając się do miski na blacie. – Robię śniadanie.
– Wygląda na to, że robisz bałagan – mówi Taehyung, stając obok niego i zaglądając do miski. – Wiesz, myślę, że nie powinno się dodawać do ciasta skorupek jajek, tylko to, co jest w środku.
– Zamknij się. Nigdy tego nie robiłem.
– Co? Chcesz powiedzieć, że po raz pierwszy robisz sobie jedzenie własnymi rękami? Zaskoczyłeś mnie.
– Nie bądź takim pieprzonym bachorem – Jungkook mówi przez zaciśnięte zęby, dając Taehyungowi lekkiego klapsa w tyłek. – To trudniejsze niż się wydaje.
– Wiem. Proszę, pozwól mi pomóc.
Taehyung umieszcza miskę ze zniszczonym ciastem waflowym w zlewie i zaczyna ubijać nową porcję, tym razem bez skorupek. Jungkook stoi za nim, obserwując, jak ostrożnie wylewa ciasto na gofrownicę.
– To ja miałem to dla ciebie zrobić – narzeka.
– Cóż, zabrałeś mnie wczoraj wieczorem do teatru i uznałem to za niezwykle hojny prezent świąteczny. Możesz więc pomyśleć, że to prezent dla ciebie.
– Umm... racja. – wzrok Jungkooka kieruje się na stos prezentów czekających pod drzewkiem świątecznym, którego chłopiec najwyraźniej jeszcze nie zauważył. I nadal nie zauważa, kiedy siadają przy stole jadalnym, żeby zjeść gofry polane syropem klonowym, który kupili w sklepie. (Jungkook pomyślał, że byłoby to już zbyt wiele, gdyby poprosił go o zrobienie domowego syropu). Zamiast tego Taehyung z ożywieniem rozmawia o występie z zeszłej nocy, pytając mężczyznę o inne występy na których był i który z nich jest jego ulubionym. Jungkook mówi mu, że jego ulubionym jest Don Kichot, ale w rzeczywistości to Romeo i Julia. Ale nigdy nikomu tego nie powiedział. Nawet swojej matce.
– Nie wiem, czy cokolwiek mogłoby się równać z Jeziorem łabędzim – mówi Taehyung, przeciągając palcem po talerzu, aby nabrać na niego ostatnie ślady syropu, po czym zlizać. – Ale ten Don Kichot brzmi dobrze...
