GERİDE KALAN

Aile

O günden sonra Logan ve Draco'yu görmemiştim.Kime sorduysam bilmediğini söyledi.

Bir de kabus vardı.Kimseye anlatmamıştım o kabusu.Gerçi anlatacak birşeyde yoktu zaten.Ama halüsinasyonlar görmeye başlamıştım.

Herşeyden etkilenen bir yapım vardı.Kabuslar ve yaşadığım son olaylar beni yıpratmıştı.Bunun bir nedeni olarak gördüm halüsinasyonları.

Taki bugüne kadar.Gördüğüm şeyin gerçek olup olmadığını anlamak için bir kez daha baktım büyük ekrana.Gerçekti!

Az önce izlediğim şey karşısında ne yapacağımı bilmiyordum.

-GK- dedikleri şeyin ne anlama geldiğini öğrendiğimde içimde bir özlem ve nefret oluşmuştu.

Geride Kalan.Bu kelime gerçek ailemi bulmam için tek şanstı.Gerçek ailem dedim.Yıllardır 'anne' dediğim kadın be 'baba' dediğim adam gönüllü ailemmiş.

Gördüğüm kabus benim için bir anahtarmış.

Gerçekler beni bir kez daha alt etmişti.Kalbimin parçalanışı inanmadığım gerçekler yüzünden.Bir kez daha..

Bir kez daha hayal kırıklığına uğramıştım.

Bu gerçekleri diğerlerine de anlatmam gerektiğini düşünüp elimdeki diske kopyaladım.Kimse beni görmeden bu odadan çıkmam gerektiğini düşünüp kapıya yöneldim.Karşımda Bilge Anton'u görmeyi planlamıyordum.Diski pantalonumun arka cebine koyup odadan çıktım.

"Sende bana ait olan birşey var sanırım Lucy?"

Ah! Görmüş olamazdı.Yavaşça ona dönüp

"Anlamadım efendim?" dedim.İçimde büyüyen korkuyu daha fazla saklayamayacağımdan korktuğum için konuşmamayı düşündüm.

"Disk." İşte bittiğimin resmidir. "Hangi disk efendim?" dedim.

"Buraya geldiğimizde saklaman için verdiğim diski alabilir miyim?" Derin bir nefes aldım ve "Hemen getiriyorum efendim." deyip hızlı adımlarla yanından ayrıldım.Az önce yaptığım şeyi gördüğünü düşünüp korkmuştum.Ama şimdi o korkudan eser kalmamıştı.

✖✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖ ✖

Bilge'nin istediği diski verip odama geri dönmüştüm.Ama gün boyu Geride Kalan'ları düşünmüştüm.Aklımdan çıkması mümkün değildi ki!

Onlar bizim gerçek ailemizdi.Bizim için geride kalıp savaşmışlardı.Şimdiki ailelerimiz hakkında ne düşüneceğimi bilmiyordum.Sanki onlara karşı soğumuştum biraz.

Ve birde Bilge vardı.Bunca yıldır herşeyi saklamıştı bizden.Gerçekleri...Ailelerimizi...

Kızgındım.Ama bu kısa sürelik bir kızgınlıktı.Ailelerimiz bunu istediği için saklamıştı bizden gerçekleri.

✖✖✖✖✖✖✖✖✖

En zoru da bu sabah kahvaltıda gönüllü ailelerimizi görmekti.Beni büyüten insanlara karşı iyi davranmam gerektiğini düşünüyordum.

"Herkese günaydın!" deyip yerime oturdum.Kimse cevap vermedi.

Masada sessizlik hakimdi.Böyle sessizce yemek yemeye alışkın değildim.

"Neler oluyor? Niye bu kadar sessiz herkes?!"

"Olanlardan haberin yok mu?" dedi Edmond.

"Olanlar? Ne oldu ki?"

"Al işte!"

"Anlatır mısın? "

"Logan ve Draco gemiden atıldı.Bundan sonra onlar yok! Ve bil bakalım kimin yüzünden? Bunparın hepsi senin suçun! Bizi ne hale getirdiğine bir bak!!"

Boğazımda oluşan yumruya rağmen yutkunmaya çalıştım.Bu ağır gelmişti.Cidden ağır gelmişti.Konuşamadım.Edmond haklıydı.Benim yüzümden kavga etmişlerdi.Masadan kalkıp merdivenlere yöneldim.Odama gidene kadar gözyaşlarımı tutmalıydım.

"Yine kaçıyorsun! Sen hiçbir zaman gerçeklerle yüzleşecek kadar cesur olmadın ki!.." duraksadım.

"Ben mi gerçeklerle yüzleşmekten korkuyorum?! Sizin gerçekler dediğiniz şey bize oynanan bir oyun! Artık öğrenme zamanı geldi.Ama inan bana bazı gerçekleri öğrenmek canını yakacak Edmond!!" diye tısladım.

Peşimden geleceğini biliyordum.Anlatma zamanı gelmişti.Sandy'nin o sözleri geldi aklıma "Geçti canım.Herşey daha iyi olacak."

✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖

Merhaba!
Dediğim gibi bölümü yazdım.Kısa veya uzun fark etmez.Yazdım işte...
Bu kışı grip olmadan atlatacağım diye sevinirken çok fena grip oldum.Ama bugün bölüm günü olduğu için hasta halimle yazmak zorunda kaldım.Kafamı toplayamadığım için saçma sapan cümleler kurmuş olabilirim kusura bakmayın artık.Yazım yanlışları için özür dilerim. Bir dahaki bölüme kadar yaşayın :))