" Olur. " dedim birden. Bende kendime inanmadım, sözcükler bir anda ağzımdan çıkıverdi. Neyse işte bu şekilde derslere girdik. Teneffüslerde de ben, Sarp, İlayda, Can, Eren ve Poyraz beraber takıldık.
Çok mutluydum çünkü bugün cumaydı. Eve gittim henüz kimse gelmemişti. Bende biraz telefonla oynadım ve ders çalıştım. Zaten akşam olmuştu.
Gözlerimde geçti bu arada. Akşam yemeğinden sonra biraz kitap okudum ve uyudum. Sabah erkenden hastaneye gittik. Annem, babam ve ben. Birkaç tahlil yapmak için kan alacaklarını söylediler.
Testler falan hepsi bitti. Bizde doktorun odasına girdik. Doktor elindeki kağıtlara inanmayan gözlerle bakıyordu. Bize dönüp " Oturun " dedi. Ardından konuşmaya başladı.
" Kan tahlilleri sonucunda çok değişik bir şey fark ettik. Sizin ve çocuğunuzun kan tahlilleri uyuşmuyor bu da demek oluyor ki bu çocuk sizin değil. Ama siz yinede bir DNA testi yaptırın. " dedi. Bunun üzerine hemen hastaneden çıkıp DNA testi yapan özel bir yere gittik.
Bir yandan annem söyleniyordu" Belliydi zaten senin bizden olmadığın. " gibi şeyler söylüyordu. Sonunda test merkezine geldik. Hemen kan verdik. Sonuçlar bir hafta sonra çıkıyormuş.
Neyse bir hafta sonra sonucu almaya gittik. Doğruydu ben onların kızı değildim. Kimseden ses çıkmıyordu. Eve dönünce onlara biraz yürümek istediğimi söyledim ve evden ayrıldım.
Yarım saat kadar yürüdükten sonra karşıma kim çıktı dersiniz? Poyraz. Ben ağladığım için gizlenmeye çalıştım fakat beni gördü. Koşarak yanıma geldi," Neden ağlıyorsun? Ne oldu? " dedi.
Ona her şeyi anlattım. " Poyraz ben artık o evde kalmak istemiyorum. " dedim. O da " Bize gel." dedi. Kabul ettim. İkimiz bizim eve gittik. Benim odama çıkıp valizimi hazırladık. Evden çıkarken annemde babamda bizi gördü fakat hiç tepki vermediler.
Zaten bundan sonra da arayıp soracaklarını sanmıyorum. Ben bunları düşünürken Poyrazlara doğru yürümeye başlamıştık bile. Birazcık yürüdükten sonra eve ulaştık. Evde Poyraz'dan başka 3 erkek daha vardı ve hepsinin de Poyraz'dan büyük olduğu belliydi.
Sonra Poyraz bizi tanıştırdı. Hepsi Poyraz'ın abisiymiş. En büyük olan Meriç, ikici Pars, en küçük de Emir'di.
Hep birlikte akşam yemeği yedik. Çok iyi insanlardı hepsi. Salonda otururken birden Meriç abi (artık onlara abi diyorum. Kendileri istedi valla.) " Neden evden ayrıldın, bize anlatabirsin." dedi.
